Zaczęła szukać części 3.
//Tak mi się skojarzyło.

Rzuć na percepcję.

3 na 4.

znalazłaś

No to ją wyciągnęła i zaczeła czytać. może tam coś będzie.

ile czasu poświęcasz na szukanie ?

Jak to zależy zacznijmy od tego.

To jest rybitnie wielka księga, przewertowanie całej zajmie z trzy godziny, dokładne z 4 a tak aby na spokojnie znaleźć i być pewnym, że to to, jeżeli w ogóle jest w tej księdze, to 5 godzin.

Choroba. Księga pod pachę i jazda do archiwisty.

No to pobiegłaś do archiwisty, ten popatrzył tylko.
pokiwał na znak wdzięczności i dał ci klucz. Do czego był to klucz i na kiego ci ten klucz... kto wie, wyglądał jednak ten klucz na coś bardzo starego... może tak starego jak archiwum.

-Czy... To jest klucz do archiwum?

Pokiwał głową na 'nie' po czym pokazał jak gdyby na szczyt spirali schodów.

-Rozumiem. Tych ksiąg nie można wynosić na zewnątrz, racja?

Pokiwał.

-Czy tam jest swojego rodzaju czytelnia?

Zaprzeczył

-Ale można tam swobodnie przenieść księgę, tak?

Pokiwał

Pokiwała na zgodę, po czym wzięła klucz, ksiegę i udała się tam.

on tymczasem chwycił dwa poprzednie tomy i powoli dreptał za tobą.
Po chwili ty byłas już na szczycie, gdzie znajdowała się wielka kula z metalu, a w niej zamek na klucz, zamek wyglądał na cholernie pradawny... nawet starszy od reszty... zamku XD

Westchnęła, po czym przyłożyła klucz do zamka. Co tu się kryje...

Kiedy przekręciłaś klucz w zamku kopuła zaskrzypiała jak cholera, wszak miała wiele lat i rozwarła przed tobą pomieszczenie wewnątrz niej, w którym była tylko jedna rzecz - Kula z czystego kryształu wypełniona wiatrami magii, wiatrami nie jednolitymi, na pewno nie wiatrami magii iluzji, używanej również do wróżbiarstwa przez dzisiejszych magów, ale wiatry tak zmieszane, zaplątane i chaotyczne, tak dzikie i pierwotne... że ciężko jednoznacznie opisać czym były i skąd się wywodziły. Słyszałaś zbliżające się kroki Archiwisty.

Odwróciła się w tamtą stronę. Co to za miejsce? Czyżby ta kula trzymała wiatrymagii, niczym worek Sevtra wiatry?

Szedł niestrudzenie dalej do miejsca w którym byłaś, po jakimś kwadransie ( a pamiętajmy, miasto atakuje je**na księżna w wypaczonej formie, także ten... ) doszedł, po czym rozłożył dwa tomy dzierżone przez niego i chwyciwszy tą, przez ciebie położył je tak, aby miały równy odstęp i tworzyły trójkąt foremny wokół kuli, po czym położył dłoń na kuli, delikatnie pogładził.

Nie minęło kilka sekund, kiedy wiatry wystrzeliły z kuli i trzy ich nurty wlały się w trzy tomy, których kartki zaczęły się chaotycznie przekładać, aż wreszcie dwie księgi się zatrzasnęły, a trzecia ustawiła się na pewnej, na pozór losowe stronie. Zdjął rękę z kuli, po chwili wróciły do niej wiatry pierwotnej magii, a on dłonią wskazał na otwarty tom.

I przyjrzała się tej stronie z pewną fascynacją. Pierwotna magia... Nieskalana...

Jedna powie nieskalana, druga powie najbardziej zawiła i chaotyczna, łatwa do użycia przeciw dzierżącemu... ot magia pierwotna. Na stronie, której się przyjrzałaś było dokładnie to - Spaczenie Pustki; było to spaczenie powstałe na skutek zbyt długiego przebywania na terenie spaczonym bądź też korzystania z mocy magicznej samej pustki, w efekcie osłabiał się umysł i zmysły, aż do popadnięcia w całkowity obłęd i berserkerski szał, w efekcie to sama Pustka przejmowała stery nad wypaczonym stworzeniem tym samym kierując jego największe pragnienia ku destrukcji wszystkiego co nie jest pustką, a więc wszelkiego dzieła kreacji. Lekarstwa nie odnaleziono, magia puryfikacyjna mogła teoretycznie spowolnić proces całkowitego szaleństwa, jednak chyba jest już zbyt późno. Ogółem jako jedyna porada jet, aby jak najszybciej ukrócić męczarni samemu spaczonemu stworzeniu, jego otoczeniu, które jest zagrożone i okolicznemu środowisku poprzez zabicie tejże istoty, jednakże najważniejsze, to otoczyć barierą źródło spaczenia kiedy już pokona się wszystko, co z niego wypełzło.

-Czyli... Jedyną nadzieją na ochronę... Jest zabicie jej...

Archiwista pokiwał

Odwróciła się tylko.
-Dziękuję za wszystko... Teraz będzie mniej szczęśliwa decyzja...

Archiwista przechylił głowę na bok, jakby nie rozumiał o co chodzi.

-Należy zabić matkę Imperatora.

Pokiwał twierdząco. Wręcz z dozą pewności i swoistej... hmm dumy ?

-Spokojnie, też jej nie lubię. A, zapomniałam. Jestem Acla Rantor, córka Masili Rantor.

Archiwista tylko się ukłonił.

Ukłoniła się.
-Muszę już iść. Do następnego spotkania. -po czym p9biegła w kierunku wyjścia zostawiając te księgi.

Skinął na pożegnanie po czym zaczął zbierać księgi, ty zaś wybiegłaś z archiwum.

I udała się do strażnika przy wejściu. Minę ma grobową. Trochę jak jej matka przy ogłaszaniu nowiny o śmierci Imperiusa.

Strażnik tak patrzy z miną pod tytułem 'Co do ch*ja'

-Trzeba skrócić cierpienia.

-Co...co to ma znaczyć ?

-Nie ma innego sposobu jak. - i przejechała charakterystycznie.
-Została skażona pustką.

Ewidentnie typ nie rozumiał co planujesz ... chociaż dla ciebie to lepiej.

-Ważne, że potrzeba jak najwięcej ciężkiej artylerii.

Pobiegł poinformować o takowej potrzebie Gwardmistrza

A ona pobiegła na zewnątrz obserwując poczynania ciotki.

Powiem tak, miasto jest w opłakanym stanie, wiele domów, jak również i budynki użytku publicznego w tym słynna lokalna karczma zostały trafione pociskami, to co nie zostało zniszczone pokryło te plugawe spaczenie pustki.

-Na pięć minut mnie zostawić... - po czym wzniosła się w górę, by spojrzeć, co i jak.

Widziałaś jak z zamkyrozbiega się kilka grup uderzeniowych do odpowiednich budynków i cgwytają się armat importowanych od krasnoludów do stolicy. Mimo to unoszenie się w obecności gargantuicznych rozmiarów spaczonej smoczycy światłości nie było mądrym posunięciem. Widziałaś jak po chwili ta leci by cię zjeść żywcem.

O nie, faktycznie zje**bła,. To teraz nurek w dół w zaułki. Nie zmieści się, nie ma szans.

To test na szybkość.