-Sztuczny kamiń? A po cholere wam to?

- To jest ta zaprawa murarska, szefo. Mówiła ci ja wcześniej, ty mieć problemy z pamięcio. - powiedziała goblinka wielce przejęta tym, że jej szefo ma problemy z pamięcią, następnie ruszyła dupę, żeby zobaczyć co knuje szaman.

Raczej nie knuł nic, jedynie patrzył na mur.

Wzruszył ramionami i sięgnął po bukłak grogu. Dawno go nie pił i zaschło mu w gardle, wziął głęboki łyk.

Goblinka spojrzała na szamana, jako że nic nie knuje, nie pozostaje jej nic innego, jak zagadać do goblinów, które nie są zajęte pracą. Podeszła do pierwszego lepszego i zagadnęła.
- Te, dziubosek. So w pobliżu inne wioski?

Michał:
Jak przystało na zielonego debila, chlapnąłeś sobie zdrowo.
Sanskryt:
- No są, ale ludziuf. - odparł Goblin.

- A jakieś inne kopolnie so?

- Jest jedna, ale daleko w ch*j i myśmy nigdy tam nie zaleźli, bo nie było po co.

- A myślisz, że są tam pompy, dziobasku? - spytała goblinka.

- Jakie pompy? - zapytał zdezorientowany. - Ja się na górnictwie nie znać.

Wódz skierował się z powrotem do swojego domku by coś zeżreć, znowu.

- A ktoś z wos wie? - spytała wielce zirytowana.

Sanskryt:
- My nie górniki, my wojowniki!
Michał:
Domek się nie zmienił, na stole stała miska z taką samą potrawą, jaką Elfka przyrządziła Ci wcześniej.

- Wy wszyscy jesteście siebie warci. - warknęła. - Poka mi gdzie szefo ma chatę.

No i pokazał.

Piro pełna poirytowania goblinami, udała się do domu szefo.

Wartowników brak, więc możesz raczej wejść bez problemów.

Weszła do domu, trzasnęła za sobą drzwi i postanowiła się rozejrzeć, przy okazji go zwiedzić.

Usiadł sobie przy stole i zaczął jeść za pomocą łyżki.

Sanskryt:
Obecnie byłaś w przedpokoju.
Michał:
Jadłeś, dopóki donośnie walnięcie drzwiami nie rozeszło się po całym domu.

Więc goblinka ruszyła przed siebie, żeby zwiedzić cały dom.

-Czego?
Półkrzykiem skierował te słowa w stronę drzwi nie odrywając się od misy.

- Ja przyszła zobaczyć lóżko czy wygodne, szefo - warknęła, idąc do miejsca z którego dobiegał głos wodza.

I spotkaliście się w kuchni.

-Tamto moje.
Pokazał na swoje łóżko, a potem na inny pokój.
-Weź se tamto, chyba si nie zakurzało.

Goblinka spojrzała na łóżko swojego wodza, po czym podeszła do niego i przysłowiowo się je**ęła na brzuszek.
- Dzięki, szefo, że oddajesz mi swoje wyro! Gdybeś jeszcze masaż stóp zrobił... - rozmarzyła się.

-Ja pie**ole, jem...
Westchnął dalej żłopiąc z miski.

- Poczekom na ten masaż, Kasabla, nie musisz się spieszyć z jedzeniem! - powiedziała goblinka, przewracając się na plecy.

-Daj mi bachora, to dam maszasz. Zastepce musze mieć.
W końcu odłożył łyżkę i wytarł usta w rękaw.

- Mam dla ciebie zgrubnąć? - spytała z zastanowieniem. - Co ty mie dasz za bacchora poza masażem?

-A co moge dać? Ugościniłełem Cie kurde.
Parsknął spoglądając na goblinkę.

- Chce kolczykuf, pierścionkuf i biżuteriuf. Czyli ciebie jako męża czy jak to się nazywo.

Westchnął zastanawiając się, drapał się po łbie co chwila i rzucał oczami to w jedną to w drugą stronę.
-Dobre.

- To rób tego zastępce, kochany mężo. - zaskrzeczała swym śmiechem goblinka i zrzuciła swoje buciory, a potem całą resztę szmat.

Ten postąpił tak samo no i zaczął robić zastępce.
//Teraz pewnie czekamy na Kubusia. Chyba.//

Bawiliście się nieźle przez prawie dwie godziny. Gdy fakt posiadania dziedzica był już niemal pewny, oboje padliście zmęczeni na łóżko.

-No, to było coś...
Wstał i zaczął się ubierać.

- Masz małego jak dla mnio, ale nie bynde wybrzydzoć. - wymamrotała goblinka i postanowiła się przespać. - Ido spać, zmęczona jestem. - rozje**ła się nago na łóżku i zasnęła.

Parsknął i postanowił umyć się, dziwne pewnie jak na goblina, ale on miał to do siebie, że nie lubił śmierdzieć. Skierował się w stronę wody za murami.

Sanskryt:
Śpisz.
Michał:
Trafiłeś tam. Było oczywiście pusto, bo zarządzoną miesiąc temu kąpiel Gobliny miały za sobą i nie miały ochoty na nową przez jakiś rok.

Postanowił się wykąpać wraz ze sprzętem po czym wrócić na dziedziniec.

Byłeś czysty, Twój sprzęt również. Na dziedzińcu niewiele się dzieje.

Ruszył, więc na mury by lepiej się im przyjrzeć. Ciekawiło go czy coś już zrobili.

Dzięki wydatnemu wsparciu szamana i jego potworka, dziury w murze były załatane, a i mur wyglądał o wiele lepiej.

Kiwnął głową w zadumie i skierował się na basztę by popić trochę grogu.

Na baszcie, o dziwo, Gobliny czekały w pełnym rynsztunku, sprawdzając broń i balistę. Niecodzienny widok, bo na ogół opi***alają się, rżną w karty i chleją na umór.

Kiwnął głową w podziwie, a żeby nie być gorszy zmienił plany z piciem grogu na baszcie, na plan wypatrywania terenu z baszty.

Teren właściwie taki sam, jak zawsze. Trupy uprzątnięte. Ich głowy nadziane są na pale, ciała ćwiartowane, a ekwipunek rozdzielany przez inne Gobliny. Nie widać wrogów, ale też brak potencjalnych celów. Choć teraz, mając sporo wojska i dwa mocne Golemy, możesz spróbować czegoś więcej, niż tylko czaić się na karawany i wieśniaków.

Podrapał się w brodę myśląc, stał tak nie lada chwilę gdy w końcu końcu zdecydował.
-Wioska...
Mówiąc to słowo szarpnął ręką wyrywając sobie jednego włosa z jakiegoś pryszcza na brodzie. Skierował się w dół rozglądając się za Blurgiem.

Obecnie siedział i ostrzył swój ząbkowany nóż na dziedzińcu.