Podał.
-Ta bomba łączy się za pomocą magii z umysłem rzucającego. Wystarczy, że w trakcie rzutu, pomyśli Pan kiedy ma wybuchnąć,to wybuchnie. Wybuch też zależy od umysłu. Jeżeli Pan pomyśli żeby woda opadła, to opadnie. Jeżeli żeby się rozproszyła, to rozproszy. Rozumie Pan?

- Tak, zrozumiałem w pierwszym zdaniu. Teraz jak ktoś z tego grona mi ją zapieprzy, to będzie mu łatwiej jej użyć. - prychnął kelner.

-A, przypomniałem sobie coś. Kto wie najwięcej o jakiejś zjawie, czy czymś, co się zalęgło w starej kryjówce driad?

- No, coś tam jest. Uważa mnie za świnię. - odparł barman.

-Nie pytam się czy coś tam jest, tylko kto może coś o niej wiedzieć...

- Nie mam pojęcia. Ja wiem tyle, że ma ładną figurę.

Westchnął ciekawe czy kot już skończył

-No to dowidzenia.
Wyszedł z baru a potem z budynku.

No i był sobie poza budynkiem.

Kot już się napił. Jabluszek za to mimo usilnych próśb Jeffa nie chciał sobie pójść.

//Gdzie zmiana?

- Co się stało? - zapytał jabłuszko

//nie ma, najpierw zdecyduj się gdzie idziesz, masz ładny odpis

- No bo... on mnie lubi. Tak jakby. Nie rozumiem go do końca.

- Przepraszam nie rozumiem

Ruszył w jedyną stronę w jaką mógł. W stronę lasu mgieł.

Jeff westchnął cicho.
- Znam dziewczynę, która je hoduje. Ten po prostu się do mnie przyczepił i gdy tylko ma szansę, to muszę go w teleporty wrzucać, żeby za mną nie łaził.

Cóż, właściwie nie był to jedyny kierunek w jaki mógł się udać.

Dla niego jedyny.

- Ale uroczo. Gdzie mógłbym ją znaleźć?

//co on, na zesłanie tam idzie?

- Gdzieś w południowym wieżowcu. Nie pamiętam gdzie dokladnie, ale całkiem wysoko.

- Dziękuję. Można płacić złotem?

- Wątpię, żebyś jakieś miał, ale tak, można.

Więc dał mu pojedyncze ogniwo z łańcucha. w końcu są ze złota!!!

Ruszył w stronę lasu mgieł. Już któryś raz.

- Ładne. Chcesz coś jeszcze?

Zmiana tematu

- Nie dziękuję, ale jakbyś kiedyś zmienił zdanie co do uczenia mnie... - wstał i ruszył w stronę wyjścia.

- Odezwę się dzień po końcu świata. - zaśmiał się.

- To się jeszcze zobaczy... - wyszedł i poszedł do wieżowca południowego

//nie możesz tego pisać noramlnie? Denerwuje mnie to

// przepraszam

//Południowy to S. Chyba że ci się źle wciśnięło.

// wiem nie trafiłem w guzik...

- Cóż... Taka sytuacja. - powiedział Walon, wybudzając się z letargu.

- Jak się spało? - spojrzał na niego Gabriel.

- Ujdzie. Coś mnie ominęło?

- No, podobno koniec świata idzie. I to jabłko... gdzie ono się podziało? - zapytał Gabriel.
- Schowało się, wiesz, strachliwe.

- Koniec świata? Znowu?

- To znaczy po prostu burdel będzie. Rozumiesz?

- Rozumiem. W naszej rodzimej krainie co chwila miał być koniec świata, ale kapłani, za pomocą darów składanych przez zabobonnych mieszkańców, zawsze jakoś odganiali zagrożenie. I tak w kółko.

- Wiesz jak to się fachowo nazywa? Szantaż. Znając życie kapłani wpieprzyli każdy darowany ziemniak.

- Wiem przecież, myślisz, że niby czemu ich zabiłem?

//Ten twój pochodzi z jakiegoś konkretnego świata, czy wymyślasz na poczekaniu?

//Dowiesz się w swoim czasie.//

- Mówiłeś to z przekonaniem, jakbyś im darował niedźwiedzie mięsko. Skąd miałem wiedzieć?

- W sumie racja.

- U nas zazwyczaj było tak - rząd obiecał dobre zmiany, ale chciał na nie pieniądze, jak je dostał to większość sobie wziął, a za pozostałe zrobił byle co, by za następną partię pieniędzy od nowa to "naprawiać". I też w kółko.

- Jak widać niektóre zagrywki wszędzie są takie same.

- Z tym, że ja na nich rąk nie położyłem, za daleko mi było. - westchnął barman.

- Bywa... W takim razie my się zbieramy.

Maciejek
Uther dotarł do wieżowca, gapiąc się na swego feniksa. Papuga została w lesie.

Szukał drugi do centrum.