Wyszedłeś i zobaczyłeś jeszcze jak Elfka przewraca oczyma, bo nie miała za bardzo jak odejść, gdy była przywiązana łańcuchem.

Wrócił się przypominając sobie o łańcuchu i podał jej klucz.

Już na Twoich oczach pozbyła się za jego pomocą obroży i łańcucha.

-Nie wychodź.
Mówiąc to sam skierował się do wyjścia, a dokładniej, na dziedziniec.

Grupa Goblinów-zwiadowców lub Goblinów-skrytobójców czekała już na Ciebie, gotowa do wyruszenia.

-Wszyscy są? No, to jazda.
Skierował się do bramy.

No i opuściliście bramę, a po niej cały fort. Wypada teraz poszukać śladów i iść ich tropem.

Skierował się na drogę, tam gdzie wcześniej byli rycerze.

- Ślady kopyt, jak nic, szefo. - rzekł jeden z Goblinów, Blurg Tropiciel, jak go zwali.

//"szefo" Skąd ja to znam? hehe :v//
-Idziemy za nimi, przydasz nam sie jak ślady sie skończo.
Ruszył za śladami.

//"Szefo" zawsze musi być.//
Skończyły się na rozwidleniu gościńca.

-No, wchodź do akcji.
Odsunął się dając miejsce Blurgowi.

Ten przypadł do ziemi i zaczął węszyć, niczym Was stary Ochłap, a później zaczął nawet lizać ślady. Zajęło mu to dobre dziesięć minut, ale dowiódł, że jest wart swego przezwiska.
- Tam! - rzekł i wskazał na drogę, która prowadziła do najbliższego ludzkiego osiedla, czyli małej wioski.

-Podejdźmy lasem, jak nas zobaczo to bedzie źle.
Rozejrzał się za częścią lasu, która była bliżej wioski. Wolał nie biec przez otwarte pole.

Jednak musicie przejść przez pole jakieś sto metrów, jednak jest ono obsiane dorodnym zbożem, więc jako rasa dość knypkowata, dacie radę się tam ukryć. W najgorszym przypadku wieśniacy uznają Was za jakąś bandę królików czy innych dzikich zwierząt.

Skierował się na pole schylając się by być niższym niż jest. Nie używał już włóczni jak laski by tak nie wystawała tylko niósł ją przy udzie.

I tak bezpiecznie pokonaliście pole, a po nim dotarliście do lasu.

-Głupio bedzie tera wchodzić do wiochy, poczekamy na noc.

Ochoczo przyznali Ci rację i rozłożyli się pod rozłożystym dębem, a jeden wyjął kości, którymi umilali sobie czas do zachodu słońca.
Natomiast do Ciebie podszedł Blurg.
- A jak my pozbyć się tych rycerzy, to może by tak napaść kiedy na tą wiochę? - spytał z nadzieją.

-Dobre główkowanie.
Pokiwał głową z podziwem.

Ucieszył się z pochwały, uznał ją za zgodę i wrócił do reszty Goblinów by zacząć grać w kości.

Przysiadł sobie i wyciągnął grog, zaczął pić, ale nie tyle by się upić, a bardziej by się rozgrzać.

Piłeś i piłeś, ale w końcu zapadł oczekiwany przez Was zmrok.

Wstał zatykając butlę.
-Czas na nos.
Czekał, aż gobliński odział się zbierze.

Zebrał się dość szybko, gotów do walki, głównie dlatego, że miała być skrytobójcza i bez strat.

Zaczepił włócznię na plecach i wyciągnął ząbkowany krótki miecz, ten w tej "walce" bardziej mu się przyda.
-Szybko, wchodzimy, zabijomy i grabimy. Jasne? Ciemne?

- Jasne, szefo! - odparli chórem.
- Jasne, jak Słońce! - dodał jeszcze Blurg.

Kiwnął głową i skierował się w stronę skraju lasu przy najpierw przyjrzeć się wiosce.

Było tam około tuzina chat, jeden duży spichlerz, trzy obory i dwie większe zagrody. Mieszkańców brak, z racji później pory.

-Rozdzielamy sie na połowe i idziemy od chata do chata.
Policzył ile razem ich było.

Jest Was siedmiu, więc jednego możecie zostawić na czatach. Albo pociąć na pół i każda grupa zabierze swoją część.

//Nawet śmiechłem.//
-Któryś chce zostać na czatach?

Zgłosił się jeden, akurat ten, który jako jedyny miał ze sobą łuk. Dobra decyzja, nawet będzie mógł ubezpieczać Was ogniem.

-Jak kto wyjdzie z domku i nas zauważy, a my nie zdążymy podbiec to go ukatrup.
Mając nadzieję, że wszyscy są gotowi wyszedł z lasu i schylony skierował się do ściany najbliższego budynku.

Dwa Gobliny poszły za Tobą i skryliście się za ścianą chaty. Druga grupa zrobiła podobnie, lecz im za osłonę posłużył spichlerz.

Skierował się przed dom wolnym krokiem trzymając się ściany, w prawej ręce miał nóż. Rozejrzał się za jakąś dziurą w ścianie lub drzwiach by zajrzeć do środka bez potrzebny wychylania się przez okno.

Była szpara, lecz w środku ciemno i tak nic nie zobaczysz. Jednak coś usłyszałeś, a mianowicie tętent kopyt. Więc jakiś jeździec zbliża się do wioski, i to dość szybko.

Schował się za ścianą i wyciągnął włócznię, musieli się nim szybko zająć póki nie obudzi innych. Czekał, więc na moment gdy będzie mógł w niego cisnął włócznią.

//To czekasz, aż będziesz mógł rzucić, czy już rzuciłeś, bo zdanie trochę dziwnie brzmi.//

//Czekam, aż będę mógł rzucić. Tam powinno być "cisnąć", nigdy więcej nie piszę odpowiedzi po kwasie. :P//

Do wioski wjechał młody chłopak, na oko dziesięć-dwanaście lat, na przednim wierzchowcu. To, i jego dobre szaty, może świadczyć o tym, że jest giermkiem jednego z rycerzy. Ustawił się perfekcyjnie, by rzucić w niego włócznią i zabić. Ale, z drugiej strony, po co utrupiać potencjalne źródło danych?

Upuścił włócznię i rzucił się biegiem by naskoczyć na chłopca i przywalić go do ziemi zatykając usta, oraz przykładając nóż do jego gardła, aby się nie rzucał.

Udało Ci się go unieruchomić, dwa towarzyszące Ci Gobliny również na niego naskoczyły, zabierając mu sakiewkę ze złotem, sztylet i zaczęły trącać włóczniami by odprowadzić go dalej, ku lasowi.
Natomiast spłoszony koń zaczął rżeć i pewnie niedługo obudzi wszystkich we wsi.
- Szefo! - krzyknął Blurg. - My iść! Mamy chłopaka!

-Na jaja ogra...
Skierował się w stronę lasu zabierając swoją włócznię.

Wszystkim udało się ewakuować do lasu. Z bezpiecznej odległości mogliście zauważyć jak ludzie wybiegają ze swoich chat i starają się uspokoić konia.
Tymczasem młody chłopak był już zakneblowany i miał zawiązane oczy, a Gobliny kończyły wiązać mu ręce. Nogi pozostawiono, bo i po co taszczyć go do fortu, jeśli sam może iść?

Machnął głową każąc mu iść w stronę fortu, lasem oczywiście.

Nie widział, w końcu miał zasłonięte oczy. Ale ruszył, gdy Gobliny grotami włóczni nakierowały go na odpowiedni kierunek.

Szli więc do fortu.

Trafiliście już pod bramę. I nie dość, że w pełnym składzie i z jeńcem, to jeszcze nie zanosi się na żaden pościg. Pewnie, aż do świtu, bo dopiero wtedy kogoś może zaniepokoić brak giermka.

-Dobra, posłuchamy co ma do gadania.
Kazał go przywiązać do krzesła.