Solea:
Warto, oj warto. Podeszła do straganu i zapytała.
- Dzień Dobry, mógłby mi Pan pomóc? - Pokazała srokę

Jacquelin :

Trzeba znaleźć lekarza, medyka, chirurga, sanitariusza, kogokolwiek! Rozejrzała się za takowymi

- Och, a cóż się stało?

Cóż, a czy pamiętała, by nie wychodzić na słoneczko?

- Niefortunnie..... O nią zachaczyłam. -


Jasne, że pamiętała, przecież jest pod parasolem!

Och, to dobrze. W którym kierunku więc panienka z parasolką pójdzie?

- Na szczęście nie powinno być z nią problemu. Mogłaby pani ją podać?

grubadziewczyna pisze:


Jacquelin :

Trzeba znaleźć lekarza, medyka, chirurga, sanitariusza, kogokolwiek! Rozejrzała się za takowymi

Solea:

Podała ją posłusznie

//no niech ruszy, bo z tego punktu to widzi same namioty

Mężczyzna coś pogrzebał przy głowie sroki, której oczy nagle przygasły, a ona zesztywniała. Następnie zaczął jakby najprościej w świecie prostować jej skrzydła.

Solea:

Mechaniczna sroka, lel

Jacquelin :

Nieco niżej zleciała
Medyka szukała

Wtedy odnalazła starszego mężczyznę w stroju sanitariusza.

Po niedługim czasie koleś włączył srokę.
- I jak nowa. Proszę.

Jacquelin :

- Panie Dobrodzjeju!
Mój przyjaciel w potrzebie!
Jak dobrodziej nie pomoże, skończy się na pogrzebie!-

Solea:
- Dziękuję. Swoją drogą, kto wytwarza takie sroki? -

- Jakiż to przyjaciej panny jest zraniony?


- Ja wytwarzam zazwyczaj bardziej lubiane ptaki, wróble, papużki, gołąbki pocztowe. Nie wiem, ale to bardzo ładny ptak.

//chyba zgubiłam odpis do Elgusia :((

Creepy_Family pisze:
- Oj tyle to ja wiem! Ale gdzie? Na ziemi~? - zaśmiał się.

- Na pewno znajdziemy jakiś nocleg! A przynajmniej wierzę, że Tabai nam coś znajdzie.

Jacquelin

Pokazała Lustro
- Ani słowem nie odpowiada, nie mówi, nie gada. -

Solea :
- Trudno się nie zgodzić. Bardzo realistyczny, myślałam, że jest prawdziwy. -

- I co? Ukradł coś pani?

- Prawdę mówiąc to się nie spodziewałem,
Ale popracuję nad nim i zobaczę, co zdziałałem.
Proszę usiąść i poczekać cierpliwie
Przyjrzę się mu wnikliwie.

- O właśnie! Tabai znajdzie~ - Elguś spojrzał na swojego zielonowłosego przyjaciela, uśmiechając się pogodnie.

- No to tak nie stójcie, ruszmy się stąd.
Tabai ruszył w stronę wyjścia z targowiska.

Zaś syrenek poszedł za nim, a dokładniej chodząc po jego śladach, jak to dzieci robią.

Solea:

Pokiwała głową
- Skąd Pan wie? -

Jacquelin:

Jak powiedział tak zrobiła
W swym smutku, pod parasolem się eterowi żaliła

- To sroka, ma to zakodowane w systemie.

- Och, to takie tragiczne
I zarazem nielogiczne!
Lustro pęknięte,
Dziecię w nim przeklęte!

W końcu w ten sposób wpadł w Tabaia gdy ten na moment się zatrzynał.
- Czy ty aby nie Przesadzasz

Solea

- Sprytne. Wynalazca puszcza taką srokę w świat, a ona wraca z zdobyczami w dziobie. Sprytne, aczkolwiek okropne z jego strony. -

Ja - Ja - Jacquelin Paradosso Best Sadness Machine

- Jak to dziecię w nim przeklęte!
W życiu bym nie przypuszczała!
Z nim jak z równym rozmawiała! -

- Interesujące. Może poszukam autora tej sroki.

- Dziecię chyba w twoim wieku,
Choć długi czas żyło na mleku.

Solea:

- Mogłabym Panu dotrzymać towarzystwa? Sama chętnie również bym poznała autora tych metalowych dziwactw. -

Jacquelin:

- Czemuż ktoś miałby dziecię w lustro zaklinać?
Toż to zbrodnia okropna! Któż zły taki?! -

// Całkiem śmiesznościowo. Wygląd JAcquelin jest oparty o wygląd postaci, która również została zaklęta w lustro

//też su?

- Nie wiem, moja droga, niewielę już pomogę. Jeśli chcesz go wydostać, czas ruszyć w drogę.

- Nazwałbym tę srokę inaczej, ale rozumiem i cieszę się z pani towarzystwa. Vult, obudź się, będziesz pilnował. - Oczy wtem otworzył siedzący na jednej ze skrzyń sęp i zaharczał. - Możemy iść.

Jacquelin :

- Jaką drogę? Gdzie w drogę? Bez tej wiedzy ruszyć nie mogę. -

Solea:

- Jasne. - Podążyła za nim. - Ma Pan pięknego sępa. Również jest mechaniczny? -

// A i owszem

- Ku ludziom od zaklęć w wieżowcu północnym,
Spacer do nich może być tym owocnym.

- Sam nie jestem pewien, dostałem go w prezencie i jakoś nie było okazji sprawdzić.

Jacquelin:

- Co oni zrobią? Co oni uczynią? Edwarda mojego odczynią? -

Solea:

- Prawdziwe są niemal nie do odróżnienia od mechanicznych. - Westchnęła - Nie nadążam za technologią. -

- Możliwe,
Może nawet prawdziwe!

- Są do odróżnienia. Żywe ptaki bywają najczęściej bardzo płochliwe, a mechaniczne nie. Poza tym moje wynalazki nie srają gdzie popadnie.

Jacquelin

- Nie będę czekała ni zwlekała!
Na którym piętrze do gromada mieszkała? -

Solea

- To duża zaletą. Pan je wymyślił? -

- Nie, ja jestem konstruktorem, pomysł miał ten, kto wymyślił mechaniczne skrzydła, koleś zwany Ikarem. Tylko doprawcowałem jego projekt.

- Hen wysoko, hen daleko.
Tam chmury są, zlane w mleko.
Piętro to trzydzieste trzecie,
Rośnie tam zażarte kwiecie.

Solea :
- Chyba kiedyś o tym całym Ikarze słyszałam..

- Możliwe. Kiedyś latał na wszczepiennych skrzydłach, ale zazwyczaj były trefne. Teraz tłumaczy zdolność latania na skrzydłach mechanicznych.

Solea :

Pokiwała głową z uznaniem dla Ikara.
- Mądry gość, skoro takie cuda powymyślał. -

Jacquelin :

W obłok się zmieniła
Do chmur jak mleko pogoniła
Tam gdzie rośnie zażarte kwiecie
Na piętro trzydzieste trzecie

- Wszczepienne podobno wymyślił jego ojciec, kiedyś była nawet o tym legenda czy tam mit. To ród wynalazców.

Zmiana tematu

Maciej zapomniany
I wyszedł z mgły, docierając na targ pełen ludzi i zwierząt. Kura patrzyła wokół płochliwie, a i Kirja wyglądała z koszyka. Było głośno, barwnie, nieco duszno.

//Płochliwie, czyli że mogła się spłoszyć, czy nie za bardzo?//
Tutaj chyba sobie nie popije. Aczkolwiek trzeba spróbować. Zaczął szukać stoiska z jakimiś trunkami.

Odnalazł taki z lekami, które właściwie jak trubki wyglądały. Mógł też zapytać o drogę.

-Przepraszam, gdzie tu są jakieś trunki?

- Ale trunki w sensie do zatruwania czy do upijania?

-Upijania.

Wskazał mu kierunek.

Ruszył tam, patrząc na kurę.

Kura nadal się mocno trzymała.

Tyle dobrego. Chyba.
-Znasz się na kurach?
Zwrócił się do Kirji.

- A vzemu pytasz?

-Bo coś się o nią niepokoję.

- Czyli inteligencja u nich to cecha rodzinna. Nieźle. -

- Jest po prostu przerażona.

- Zabrzmiało to nieco sarkastycznie.

-Da się ją uspokoić jakoś?