Dziwna sytuacja. Z tego co słyszała, syreny raczej porywają na dno takie stworzenia. A tu proszę, jedno uczy drugiego pływać!

- To ja lubię się wygrzewać, aż cały wyschnę. Fajnie, że mamy ze sobą coś wspólnego, to podobno pierwzzy krok do dobrej znajomości.

W Paradosso nigdy nic nie wiadomo. Podobno zdarzył się przypadek kaczki porywającej gołębie na dno jeziora.

- Cieszę się~ - odparł radośnie, patrząc na niego uważnie. Zamknął oczy i położył głowę na ramionach, wygrzewając się.

I to możliwe. Oglądała jegomości dalej, z zainteresowaniem

//ale tak na obu na raz?

Lekcja długo nie trwała, bożątko zawinęło się w ręcznik i uciekło na brzeg.

No cóż, starczy tego dobrego. Zwinęła swe manatki, a przy okazji znalezione okulary, nie widziała ich właściciela w pobliżu. Skierowała się na mglisty las

//w sensie odwrócił głowę do słoneczka~~

Imre przewrócił się za to na plecy. Całkiem miło i leniwie mijał im czas, powoli jednak dobiegał moment, w którym Elgin powinien wrócić do wody.

Dosyć niezadowolony wskoczył z powrotem do wody. Zatrząsł się lekko i wynużył głowę, patrząc na swojego nowego przyjaciela, z uśmiechem.

- Myślę, że inni są głupi wymyślając o tobie głupoty. Naprawdę miło mi się z tobą spędziło czas, ale będę się musiał zbierać. Chodzę wcześnie spać, a chcę przed spaniem jeszcze zjeść.

Westchnął ciężko. - Nie dam rady się wybronić od tych fałszywych oskarżeń ale cóż. Odwiedzisz mnie jeszcze kiedys? - uśmiechnął się pogodnie.

- Na pewno, musisz mnie jeszcze pouczyć! A ja Ci przyniosę coś ciekawego. Lubię pokazywać ciekawe rzeczy, które zbieram. Och... podasz mi Jasia?

- Ano tak, oczywiście. - sięgnął po kaczuszkę i podał ją bożątku. - To do zobaczenia~!

Imre pożegnał się ze swym nowym przyjacielem i zniknął w zaroślach. Czym teraz zajmie się nasz ratownik kaczuszek?

No cóż, mógł sobie popłynąć na dno ale liczył na to, że ktoś się jeszcze pojawi, więc zaczął pleść warkoczyki z włosów.

Wypłynął jego żółwik.
- Idziesz na randkę, że się tak stroisz?

Zaczerwienił się lekko. - Z kim niby miałbym iść na tą randkę, hę?

- Kto wie, twoich gustów w tej sprawie nie poznałem. Ładnie ci w tych warkoczykach.

- Dziękuję... - uśmiechnął się pogodnie i poklepał go po głowie. - Rzadko kto nas tu odwiedza. - westchnął z lekkim zawodem.

- Narzekasz? Jak były utopce, co chwila narzekałeś, że ci przeszkadzają. Coś za coś, Elguś. - odrzekł Tabai. - Możesz równie dobrze zaszaleć i poprosić spadającą gwiazdę, by wyjść na ląd i samemu kogoś odwiedzić, co ci stoi na przeszkodzie?

- Hmm... Miałbym nogi? - zaśmiał się cicho. - Jakoś tego nie widzę... Kogo miałbym odwiedzić..?

- Nie wiem, nie lubię lądu, nikogo tam nie znam.

- Hm, to zostaję tutaj...- przeciągnął się nieco.

- Zagramy w coś?

- No jasne! - odparł radośnie. - W to co zawsze? - przekrzywił głowę. - Ogólnie Tabai jak myślisz, odwiedzi nas kiedyś człowiek? Chciałbym zobaczyć chociaż raz, takiego prawdziwego! Albo przynajmniej w połowie... - rozmarzony, patrzył gdzieś w dal, machając pod wodą swoim ogonem.

//Hm, w co grają syrenki? XD

- Znów marzysz o miłości, co? Skup się na grze.
Jak na zawołanie wypłynęła z wody plansza i gotowe pionki do gry. Tym razem warcaby.

//grają w to co się w wodzie znajdzie

- Oj dobrze, dobrze. Tym razem cię pokonam. - parsknął rozbawiony i zaczął grę.

Okazalo się po dłuższym czasie, że Elguś miał rację i ograł swego żółwia.
- Brawo, brawo. Jakbym umiał bym zaklaskał.

Wyszczerzyl się zwycięsko. - W końcu mi się udało! Chyba jestem mistrzem. - stwierdził dumnie.

- Możliwe. Mistrzem nie poddawania się na pewno. Skoro chcesz spotkać ludzi, może popłyniesz w inną część jeziora?

- Hm... Nie głupi pomysł... Ale co jeżeli będą chcieli mnie usmażyć? Słyszałem, że tak robią z rybami! - mimo swoich słów, niemal emanował ciekawością i radością.

- Nie wszyscy. Z tego co wiem, robią to tylko porabani ludzie, a oni mieszkają bardziej na wschodzie.

Westchnął ciężko. - Chcesz się mnie pozbyć, czy jak? - nadął policzki, wciągając powietrze. Wypuścił je, przeciągając się lekko - Ale w sumie... Poplyniesz ze mną czy zostajesz tutaj~?

- Pozbywam się twego zrzędzenia. Mogę z tobą popłynąć.

Założył ręce na piersi, udając obrażonego. - Dobra... - parsknal cicho. - W takim płyńmy~! Ku przygodzie!

Tabai zaczął płynąć przez środek jeziora na przeciwległy brzeg, wraz z Elgusiem prując wodę.

Całą drogę białowłosy nawijał coś o kolorowych muszelkach i o tym, jak wyobraża sobie ludzi.

- Ale ty tak na serio myślisz, że ludzie noszą kolorowe nuszelki na sobie?

- A wiadomo? Może noszą, może nie. Ja noszę kwiatki we włosach i jakos nie narzekam. - wzruszył ramionami.

- Ja przez parę lat mieszkałem z ludźmi.

- A mówiłeś, że nikogo z lądu nie znasz! Opowiadaj wszystko! - parsknal jak zniecierpliwione dziecko.

- Najpierw dopłyńmy, dobrze?

Westchnął ale przytaknął niechętnie. - Niech ci będzie, będę tam pierwszy~! - zaśmiał się i przyspieszył.

Popynął tak szybko, że twarzą lekko zarył w nadbrzeżny piach.

Zatrzymał się i wytarl twarz prychając cicho. Ale przynajmniej był pierwszy!

Tabai dopłynął niedługo po nim, wnioskując po jego uśmiechu, chciał takiego wyniku zdarzeń. Elgin dostrzegł, że ten brzeg był bliżej schodów na wyższe piętra i po tej stronie był pomost. Na pomoście siedziała skulona, uskrzydlona postać. Wpatrywała się niedużymi oczyma w niego. Byłaś naprawdę drobna.

Schował się do wody, obserwując tego ktosia. Nerwowo machał ogonem, śledząc osóbkę. - Ma skrzydła... To człowiek? - spojrzał na żółwia.

- Nie wiem, nie widziałem takiego.
- Syrenek... - wyszeptał skrzydlaty.