Osłonięty Magią Ciemności szukał ich dowódcy.

Wytworzył wybuch magią destrukcji na paru kamieniach za sobą by ukryć się za pyłem. Użył teleportacji magii Etheru by zniknąć obserwatorowi z oczu. Dale podążał do bazy, ale tym razem dachami na jakie się przeniósł.

-Mam kryształy.
Powiedział do swojego pracodawcy.

Ovaj stanelißcie przed dowództwem w tym samym czasie, Nicolas już czekał na kryształt.

-Szósty, czemu wprowadziłeś tu kogos jak mniemam z BBW i czemu nas on nie atakuje ?

- Nie radzę porównywać mnie z tymi szczeniakami.
Opończa zniknęła, stał w swojej ludzkiej postaci.
- Szukałem was. Szukam pracy, jestem magiem wody, lodu, ciemności i krwi. Szkoliłem się u samej Bogini Krwi.

-Zorientowałem się że coś mnie śledzi kiedy stałem już w oknie.
Wyjaśnił.

- ha... czyli on jest z zewnątrz i jest potęźnym magiem, a ty nic nie wiedziałeś.... okej, jak to mówi przysłowie ciągnie swój do swego... my tu gromadzimy samych najlepszych magów, a ktoś, kto ma znajomości u samej boginki jednej z dziedzin zakazanych jest klejnotem naszego Cechu, jednakże od teraz wy dwaj macie wspólne działania. Co los złączył niech nikt nie rozdziela.

- Chcę przystąpić do was. Ale nie zamierzam kraść. Moja magia służy do destrukcji. Chcę zabijać, chcę mordować. Chcę aby te pie**olone plemienia wilkołaków usłyszały o mnie. I żeby zrozumieli jaki dostaną wpie**ol.
Warknął.
- A go tylko śledziłem bo ten jego miecz się świeci jak psu jajca. Nie to co mój kostur.
Pogłaskał czule kostur.

-Reaguje na bliskość kryształów many.
Wyjaśnił.
-Czuję od ciebie znajomy zapach, zapach Lindii. Spotkałeś ją może?'
Zapytał z grzeczności. Znał Lindi od dawna i potrafił rozpoznać jej mocne perfumy.

Nagle pojawił się demoniczny portal a z niego wyszedł mlody chłopczym ewidendtnie z Cechu Kruków i jakiś kotołak, po czym brama się zamknęła.

Caspian przejàł pałeczkę z rąk Colasa
- Zebrałem was tytaj w imieniu mego ojca albowiem wasza trójka jest nam praktycznie niezbędna do podbicia Szarego Boru i bezpiecznego powrotu do Khazad- Arin gdzie pokierujemy wami dalej. Macie od dziś stanowiç jeden zwarty oddział i jest to rozkaz jakem syn księcia kruków Caspian Bladeling.

-Witam.
Powiedział zbytnio się nie przejmując.

- Chwila... Oddział? - *Zaniepokoił się. Zawsze działał sam, współpraca ograniczała by go. A przynajmniej tak myślał.*

- Tak oddział. Kotołak o wysokim stężeniu i kontroli chi, Elf mieszany z ciekawszych genów no i Wilkołak czystej krwii normalnie Dreamteam.

- Hmmm? Jeżeli odpowiednio zapłacicie.
Kostur zaświecił a go ogarnęła aura mrozu.
- Jeśli mi zapłacicie zabije tego kogo zechcecie. Ale nie chcę aby Ci mi przeszkadzali w walce. Jeśli któryś z nich mi podlezie to go zabije jak innych.

- Nie będą ci przeszkadzać tylko pomagaç. Ty zaś otrzymasz ekwipunek i moce oraz pieniądze potrzebne do wszystkiego.

*Spojrzał kątem oka na wilkołaka. Z początku z ciekawością, potem z czymś między pogardą a zażenowaniem.* - Pewności siebie koledze nie brak, hehe...

Jego zęby a raczej cała twarz zmieniła się w wilczy łeb jak i reszta ciała.
- MI to odpowiada. Domyślam się, że ja dowodzę? Czy może jednak któryś z nich?

- Aktualnie jesteście teamem i musimy was wytestować. Pierwszy jednak był tu ten elf i dlatego on wami dowodzi na okres próbny. Przed piwstaniem zadecydujemy z jtórą frakcjà podpiszemy sojusz i kto będzie między wami dowodził...

-Zadałem ci pytanie "wilczku"
Przypomniał o sobie złośliwie.

// Trzech moich ulubieńców w jednym temacie, rekord.... zapisać to na kartach jejowej historii//

- Dobrze, jednak uważajcie. Powtarzam ostatni raz. Jeśli zagrożą mi, zginą. A teraz chcę ekwipunek i moce. I oczywiście pieniądze.
Jego oczy rozbłysły jakby ciemnością. Ciemność, woda, lód i krew zaczęły latać w okół niego.
- W końcu... zaczynam...
Uśmiechnął się szkaradnie.

*Milczał. Wiedział, że sam byłby kiepskim dowódcą, bo koncentruje się na sobie, ale nie słuchałby rozkazów takiego aroganta jak ten wilkołak. Uznał, że tak będzie najlepiej.*

Kaźdy dostał po tyle kryształów ile miał idnóg mocy oprócz Szóstego.
Kiedy przelalißcie moce Caspian oddał kryształy idpowiedniemu wytwórcy. Zaś Szósty dostał swój ekwipunek obrócz broni wręcz i dwóch jryształów z mocami bardziej chaotycxnymi z którymi niemógł się zdecydowaç.
- Czas decyzji elfie... szybkiej decyzji, gdy je przekujemy i zostaniesz pełnoprawnym Kruczątkiem to słabo będzie ze zmianą ich formy.

Lód, Woda, Ciemność i Krew zamazywały jego wygląd. Dochodził wszystkich jednak jego potworny śmiech. Każdy słyszy o takim śmiechu, śmiechu potwora. I ten, ten był jednym z najgorszych. Chęć zemsty, okrucieństwo, brak litości. Czysta esencja potwora. Jego ślepia były całe czarne a on sam usiadł na lodowym tronie i czekał.

-Demonologia dochodzi do katalizatora, a destrukcji do broni białej.
Powiedział.
-Szczerze czuję że Wilczek nie będzie dobrym przywódcą, Kotołak chyba myśli tak samo. Jeśli coś pójdzie nie tak zostawi nas i ucieknie, a raczej przeczeka aż zginiemy ki sam dokończy robotę. Rozpoznaję ten typ ludzi, gdyż z jednym dzieliłem dach. Odpowiesz mi w końcu na pytanie pchlarzu?
Powiedział lekko agresywnie w stronę Wilkolaka

- Właśnie dlatego on nie dowodzi. .. jest egocentrycznym rzàdnym zemsty psychopatą...
Powiedział Caspian

Colas zaś zabrał kryształy i katalizator i zadał rzemießlnikowi robotę, po czym przybył zapytać o ty co do czego idzie Koto i wilko łaków.

Dziwny głos wypowiedział.
- Nie radzę mnie obrażać, chyba , że chcecie abym pokazał wam siłę mej bogini. A ty gnojku, wyr*chałem tą twoją dziewoją i zostawiłem na pewną śmierć. Była taka rozkoszna.
W pokoju zrobiło się przeraźliwie zimno.
- Nie radzę mnie denerwować.
Zimno zniknęło ale teraz przeczuwał każdy tą rządzę destrukcji.

Nagle Caspian podniósł dłoń i odebrał ci moce na czas nieokreślony.
- Je**ć tego typu ludzi.
Tron ci sie roztopił pod tyłkiem i uderzyłeś zadem o podłogè.

Wstał powoli. Jego ciało strzykało gdy się rozciągał.
- Nie lubię gdy ktoś majstruje przy moich mocach.
Wziął kostur w rękę. Zachowywał się dziwnie spokojnie. Tak jakby... był na tyle pewny siebie bez swoich mocy, że nawet nie był zaskoczony.

- No i co mi wilku zrobisz ? Nie lubię twojego charakteru.... opanuj siè a otrzymasz co zechcesz, bądź takim cwelem, a zginiesz.... proste.

-Kostur ci się nie przyda.
Przeniósł jego kostur do swych rąk za pomocą Magii Etheru. Utworzył przed sobą tarczę.
-Zwykły kij nie kostur.
Powiedział zrzucając go na ziemię.

- Dwudziestu lat wymagało ode mnie opanowanie się na tyle aby nie skoczyć Ci do gardła. Oddaj mi te moce, bo nawet gdy zginę powrócę do mej bogini. Nie obchodzi mnie co o mnie myślicie, jestem kim jestem i pragnę tylko zemsty. Nie zważam nawet na siebie w tym co robię. A teraz koniec pie**olenia i oddawaj moce. Ch*ju.
Warknął. Teraz to mówił niczym normalny wilkołak.

- Mogè cię zabić wszażu niedomyty.... ale jesteß mi potrzebny. Masz swoje moce, ale z nimi masz pieczęcie... mogè je zdejmować tylko ja, a poluźniać na chwilè wszyscy będący nad tobą. Kaźdy z Cechu kruka moźe ci je dokręcić jeßli bèdziesz niegrzeczny. A teraz mów jaka moc w jakà broń. Do wyboru masz pomièdzy białà, magicznà i dtstansową z czego magiczna całkowicie wykonana na bazie twoich mocy wymaga dwóch kryształów.

- W takim razie pie**ol się i mnie zabij. Nie będę robił dla Ciebie bez pełnych możliwości moich mocy.
Usiadł pod ścianą i ziewnął po czym zaczął czyścić swoje kły pazurem.

Nagle piętna cię zabolały.
- Mów a nie się rzucasz jak niedochędożona dziewoja wiosną...

- Pie**ol się.
Powoli pogrążał się w modlitwie do bogini krwi.

*Kiedy reszta kłóciła się, Magnus położył na ziemi futerał z instrumentami i beczułkę gorzałki. Sam zaczął medytować. Po chwili wzniósł się trochę nad ziemię, wznosił się coraz wyżej, stanął na metrze nad ziemią. Chciał poćwiczyć swoje zdolności wewnątrz siebie i wzmocnić się delikatnie.*

Wilk nawet nieczuł jej obecności

A Kotołak Powoli rozszeżał iloßç swojego chi.

Porzucił modlitwę do niej. Odeszła od niego... Zaczął modlić się do smoków, chociaż wiedział, że nie odpowiedzą.

Poczułeś je gdzieś w głębi Ferenthiru, ale spały i miały wyebane na cb.

Zaczął się śmiać cicho, radośnie wręcz po czym padł twarzą na ziemię i złapał się za gardło. Kilka chwil dzieliło go od zabicia samego siebie.

Cadpian magià krwii qywalił ci rękę z gardła i sparaliżował cię.
- Odeßlę ci do Khazad- Arin ale masz być już grzeczny i nie próbować się zabić. Tam na pewno ładne panie czarodziejki zajmą się tobą i ukoją twoje nerwy.

Wykrzyknął pw języku wilkołaków Prawdziwej Krwi.
- DAJ MI ZGINĄĆ!

- Nie.
Zdjął ci okowy mocy i teleportował do Khazad-Arin.

// Chłopaki, spotkacie go za 2 tyg. do tego czasu gracie we dwóch. //


Do Szarego Boru przybył Revan Vanderlain i już na wejściu problem, zapytanie o dokument uwierzytelnienia legalności wampira.

-Ojej, dokument... E... - Zaczął szukać w kieszeni dokumentu, pewnie go nie miał. - Nie wystarczy że mam tu przyjaciółkę, która potwierdzi mój wampiryzm?

- W teoriii wtstarczy. Jej imię i wygląd ?

-Jej imię to Veresaa. - Opisał także jej wygląd.

-Mogę poprosić o posłanie pomocy medycznej do Lindii i zmianę jej wspomnień by myślała że została pobita, a nie zgw*łcona? Wspomnienia bolą najbardziej. Najlepiej by było jakby udało się jej zwrócić dziewictwo.
Poprosił klękając przed swym nowym panem

- Dobrze wamirze, poprosimy Kult Krwii aby za ciebie poręczyli i wejdziesz. Aktualnie musisz się poruszać tylko po dystrykcie strażniczym.

Otworzyli ci pierwszą bramè i wszedłeś na podgrodzie wykonane tylko z kamienia i cementu. Wyglądało to pięknie, wszędzie rzeźbienia, blanki i statuy zasłużonych gryfitów. Miałeß dostęp do strażniczej tawerny, zbrojowni, kaplicy i stajni, mogłeś również wejßć na plac treningowy. Od samego miasta dzieliła dię jednak brama z dwoma strażnicami po bokach.

- Możemy wysłaç maga umysłu oraz poprosić ludzi o uzdrowicirla, ale cudów nie ma. Raz stracone dziewictwo nie wraca.