- A czemu miałbym to robić?

-Mieliśmy uzgodnić kwestię pojedynku...

- Owszem. I będzie on na moich warunkach.

-Z racji, że walczymy o statek, załogę i życie lepiej byłoby, żebyśmy ustalili wspólne zasady.

- Więc proszę, proponuj.

-Masz pierwszeństwo.

- Ten, który wygra, przejmuje to, co zostało ze statku i załogi.

-Przyjmuję. Walczymy bez magii.

- Byłoby to samo, gdybyśmy walczyli z Magią, kapitanie: Jedna strona ma olbrzymią przewagę nad drugą.
//Nie masz szans, bo to M-A-G.
Nie no, toć żartuję :V//

-Tutaj też zaczynają się schody.

- Więc...?

-Trzeba uzgodnić wspólny grunt.

- Jestem tym znużony. Chyba lepiej, aby moi Nieumarli po prostu Was wszystkich zabili.

-Szybko się nudzisz. Dowodzenie statkiem bywa nudniejsze.

- Jakoś to przetrwam.

-A póżniej?

- Później?

-Co będzie później?

- To zależy.

-Yhm.

//Vader, dam Ci prosty wybór: Albo Ty zabijesz teraz jego, a on Ciebie, nudzi mnie to.//

//Wystrzał z kuszy go nie zabije c'nie? Bo mnie też to nudzi.

//Możesz spróbować. Przypomnę, że facet jest bardzo pewny siebie.//

Wyciągnął kuszę i zabił jakiegoś truposza.
-Raz jesteś rozmowny, a raz nie.

Padł martwy, a przynajmniej bardziej martwy niż wcześniej. Mag zaś nie odpowiedział.

Naładował kuszę.
-Nigdy nie rozumiałem Magów. Może uchylisz rąbek tajemnicy i opowiesz o sobie?
///Jeszcze jeden twój post i strzelam.

- Martwemu na nic się to nie przyda. - odparł i odwrócił się, ukazując Ci blade, niemalże martwe, ale wciąż ludzkie, oblicze, oraz formowaną w obu dłoniach kulę Magii Mroku, wycelowaną prosto w Ciebie.

-Jesteśmy siebie warci.
Mówiąc "siebie" wystrzelił w niego z kuszy, a następnie odskoczył przed kulą Mroku.

Zdziwienie, jakie wywołałeś swoimi słowami, zastygło na stałe na jego twarzy, gdy bełt z kuszy wbił się prosto w jego serce, doprowadzając do rozpłynięcia się magicznego pocisku, a przede wszystkim do jego śmierci. Chwilę później Nieumarli również zaczęli padać, jeden po drugim.

-A wystarczyło zapłacić...
Przeładował i wystrzelił jeszcze raz w głowę.

Bardziej martwy już chyba być nie może.

A więc podszedł do niego i spróbował odzyskać bełty.

Wyrwałeś je i masz bełty z powrotem, jeden był tylko w krwi, drugi zaś w krwi oraz resztkach mózgu i z kawałkiem czaszki.

Da się naprawić.
Zabrał się za wyciąganie tego gówna ze swojej kajuty.

Nie był szczególnie ciężki, a podczas rytuału wydawał się jeszcze schudnąć, więc było to dość proste.

A więc za burtę, wcześniej zabierając mu szaty.
-Tam będzie ci dobrze gnido.

Idąc za Twoim przykładem, ocaleli załoganci zaczęli wyrzucać w podobny sposób przyzwane przez Nekromantę tabuny Nieumarłych.

Pomógł im w tym.

Wieczorem pozbyliście się trupów trupów.

-Magowie... kusza wygrywa zawsze z magią.

//Dzięki temu Wyznawcy wygrali z Korhumen :V//
ładny cytat, warto zapisać. No, ale co teraz?

-Jakie straty?

Ci, którzy potrafili w miarę dobrze liczyć, wzięli się za to.
//I teraz pytanie: Ile liczy załoga brygu?//

///Żebym to ja ku*wa wiedział.

//Sto pięćdziesiąt ludzi wedle Wikipedii, ale tam mowa jest o takich z XVII-XIX wieku, więc zmniejszenie jej do około połowy chyba będzie oke, nie?//

//Oczywiście, 70 to dobra liczba. Nie licząc kapitana.

- Trzydziestu martwych, rannych jeszcze liczą.

-Któryś z funkcji ogniomistrza, kucharza, zastępcy itd.?

- Kwatermistrz, medyk i sternik. Reszta to zwykli marynarze.

-Przygotować pogrzeb honorowy.
//Ta, chyba jest coś takiego. Więc żeby nie było.