- Cóż, może nadal tam są. - ruszył do budynku.

Psychopata
Kenny również, pomógł otworzyć drzwi.

Udał się na wyższe piętra.

Jedyną możliwą drogą była winda.
-Trzeba zaufać staremu sprzętowi.

- Najwyraźniej tak. - skierował swe kroki do windy

Wychodzi z budynku i zaczyna iść dalej.

Psychopata
Kenny wszedł jako drugi i pogrzebał coś w niej.
-Działa. Ostatnie słowo?

Alexa
Ruszyła, choć warto doprecyzować, gdzie.

Uśmiechnął się tylko. Sam właściwie nie wie czemu.

Psychopata
Kenny nacisnął guzik i winda ruszyła w górę.

To teraz zostało tylko czekać. Albo aż dojadą albo aż spadną.

Na szczęście winda wolno ruszała w górę.

- Jak na razie idzie dobrze. - zaśmiał się po wypowiedzi.

-Nie wykrakaj, proszę...

- Dobra, dobra.

Winda zatrzymała się. Przez parę uszkodzeń trudno określić, jakie to jest piętro.

- Zabaczymy czy dobrze trafiliśmy. - powiedział opuszczając windę.

Pierwsze co rzuciło się w oczy to strzelby skierowane w ich stronę.
-Ręce do góry.

Wygląda na to, że innej możliwości nie ma. Podniósł ręce.
- Naprawdę miłe przywitanie.

-Kwestia zaufania.

- I tle? W takim razie powinno, z waszej strony, paść pytanie "kim wy, ku*wa jesteście?" a za nim reszta podobnych. Uprzedzając, jestem tylko kolejnym człowiekiem łarzącym prawie bez celu po resztkach Berlina, ostatnimi czasy poszukującym innych żywych ludzi.

Kenny przytaknął.
-Nie jesteśmy w żadnej organizacji.
Uzbrojeni lekko opuścili broń.
-Niemcy z was?

Tak właściwie to jest Duńczykiem. Właśnie dlatego nie wiedział co odpowiedzieć. Spojrzał na Kennego

Odchrząknął.
-Musimy być?
-Nie, ale bardziej ufamy Niemcom.

- A Duńczykom?

Psychopata_ pisze:
- A Duńczykom?

// Duńczykom się nie ufa... ~ Skipper//

//Po pierwszym września Vader nienawidzi Duńczyków.//

//Vader ogólnie nie ufa nikomu, kto płynnie mówi niemieckim od urodzenia.
-Też sojusznicy.

- To się dobrze składa, bo z tamtąd jestem.

-Dobrze, to jeden. A ten drugi?
-Ojciec był Amerykaninem, ale od dziecka mieszkałem w Szwajcarii.
-Dobra, czyli ta kwestia załatwiona. Odłóżcie swoje uzbrojenie na ziemię.

Trochę tego jest. Mimo wszystko wolałby się z nią nie rozstawać. Spojrzał czy Kenny ją odkłada.

Powoli, ale jak na razie broń białą.

Właściwie to raczej na pewno, jest coś co jest widoczne. Odłożył najpierw to.

-Resztę też.

Zabrał się za odkładania reszty. Zostawił tylko to co było ukryte najlepiej, tak że tylko on wiedział gdzie to jest.

Kenny chyba zrobił podobnie.
-Wszystko?

- Wszystko.

Opuścili broń. Nawiasem mówiąc były to głównie MP40.

Ok, tak lepiej.
- Więc?

-Jakby co, to my nie jesteśmy Nazistami.

//to powiedział Kenny czy tamci?

///Tamci.

- To się dobrze składa, bo ja też nie.

Kenny odpowiedział podobnie.

// Halo Vader! Co ja mam odpisać? //
- To może zaprosicie nas na kawę i ciastka?

Najpierw to jeden z nich zabrał całe uzbrojenie. Później wskazano wam korytarz na lewo.
-Do końca, pokój 35.

- Dobra. - odpowiedział i poszedł w lewo do tego pokoju 35

Kenny za nim, wraz z jednym z tych facetów. Okazało się, że pokój 35 to nic innego, jak duży salon z czterema kanapami i stolikiem do gry w karty.
-Tutaj macie czekać.

Mruknął coś tylko i usiadł na kanapie. Zostało więc teraz zaczekać. A z braku ciekawszego zajęcia przyglądał się wszystkiemu wkoło.

Nie było nowe, ale zostało całkiem dobrze naprawione. Każda kanapa była inna. Jedna czarna skórzana, druga biała twarda, trzecia była mieszanką koloru zielonego i niebieskiego i wyglądała ochydnie, ale chyba była bardzo miękka. Ostatnia, na którą usiadł to była zwykła brązowa, z białymi poduszkami.

Znaleźli ten obóz, zostali przyjęci jak na razie. Tylko co dalej? Cóż, odpowiedź na to pytanie da czas, więc trzeba poczekać.