Mięso było smażone.
- Kiedy ostatnio jedliśmy niedźwiedzia?

- Nie pamiętam... Niedźwiedzioludzie się liczą? Zresztą, mięso to mięso.

- Ech, z tobą gadać. - skrzywił się Gabriel. - Jakby napieprzanie tym twoim toporem było najważniejsze i nawet oddychanie nie miało przy tym szans.

//Oddychajie? Chodzi o oddychanie czy to jakiś potwór? :V//

//przepraszam, ostatnio za szybko piszę
Czasem klawiatura nie wyrabia na zakrętach :q
A ja się spieszę i zapominam poprawić

Patuś
Dotarł do lasu.

//Jaki przychlast mi się tutaj przypałętał? :V//
- Nie przesadzaj, napieprzenie toporem nie jest najważniejsze. Mam przecież jeszcze miecze.

//>:(( nie bądź zlym arbuzkiem!
Od dzisiaj wszyscy są arbuzkami. Bez dyskusji.

Wydął usta i przez głowę przebiegło mu cos na ksztalt teorii. Co jeżeli tak naprawdę został oszukany i to pułapka..? Naiwny Toleduś dal się nabrać... No cóż, ale ten sen był taki śliczny... Ten chlopak tak ślicznie gral na harfie... Grzecznie szedl dalej, starając się wyciszyć myśli.

//kto obraża Creepy i jej postacie dostaje w pyszczek *bije kubusia*

- Zastanawiam się, czy pośród tego uzbrojenia jest jeszcze niedoceniania przez ciebie broń zwana umysłem. - zakpił Gabriel.

Minął szerokim łukiem obóz zakutych (łbów) w zbroje. Mapa specjalnie nie miała nawet skali, więc nie wiedział, jaki dystans ma do pokonania.

- Nieprawda! - zaoponował. - Zresztą, po co się czepiasz? Ja jestem mięśniami tej ekipy, a Ty umysłem.

Nawet nie zwrócił na nich uwagi, dreptał sobie przez świat, starając się mnie więcej wytyczyć, gdzie powinien się znaleźć jego punkt podróży, więc najzwyczajniej w świecie po prostu szedł, z lekkich nudów od czasu do czasu, licząc kroki.

Gabriel dorzucił nieco drewna do ogniska i tylko lekko się uśmiechnął. Mird skończył zakopywanie i podszedł, po czym uwalił się niedaleko ogniska. Gabriel podrapał go za uchem. Tymczasem mięso powoli ttzebaby zdjąć, by się nie przyjarało.

Mijał mnóstwo drzew i rosnących grzybów. Wokół trwalo leśne życie, śpiewały ptaki i szumiał wiatr. Las był piękny. W pewnym momencie Toledo usłyszał dziecięce śmiechy niedaleko siebie.

Sapnął niemal zwycięsko i ruszył w tamtą stronę, modląc się, by była to ta wioska...

W takim razie je zdjął i spakował na drogę.

Spostrzegł dzieci bawiące się w krzakach w chowanego.

Mięso zostało spakowane. Czym teraz się zajmie?

Zmarszczył brwi. Przeklął cicho i odwrócił się na pięcie, by nie przeszkadzać dzieciom. Może znały drogę do wioski..? Szczególnie go to nie interesowało. Wolał nie wchodzić w interakcje z dziećmi... Nie umiał się bawić.

//apf, wymyśliłam mu taką świetną historię o przeszłości :v
jestem z siebie dumna~~

Będąc niedaleko nich dostrzegł jakiś prześwit w lesie, jakby coś tam było.

Teraz to pora zebrać obóz i ruszyć dupska.

Ciekawe jak ruszy dupsko łaszącego się wilka. No dobra, po niedługim czasie mu przeszło.
- W którym kierunku teraz pójdziemy?

A więc z ciekawością ruszył w tamtym kierunku, zwijając ostrożnie mapę, by jej czasem nie pomiąć.

Pora się rozejrzeć, aby sprawić co oferują poszczególne kierunki.

Właściwie z tego punktu widzenia wzystkie oferowały las.

A gdzie centrum tego lasu, a gdzie jego skraj?

Właściwie był prawie w centrum.

Ruszyli więc na zachód.
//Ile ja musiałem narzucać monetą, by wybrać ten kierunek...//

Dotarli w ten sposób nad rzekę.

Warto napełnić bukłaki, choć najpierw rozejrzał się po okolicy w poszukiwaniu niebezpieczeństwa.

Było względnie bezpiecznie.

W takim razie zaczął napełniać swój bukłak, sam również się napił, choć nie tracił czujności.

Mird zaczął czegoś szukać nad brzegiem. Gabriel również się napił. W lesie słychać było tylko szum wody.

Ktoś & Creepy
Wyszli z wioski ku ratunkowej przygodzie.

Chłopak ściskał w ręce swoją torbę, rozglądając się dookoła.

W takim razie gdy ugasili już pragnienie, zaczął szukać dobrej przepraw na drugi brzeg.

//creepy czekamy na ktosia
creepy słyszy ktosia

Mird chyba coś znalazł.

Podszedł więc do niego.

Mird spojrzał na Walona z dumą. Znalazł most.

Zawołał Gabriela i w trójkę takowy przekroczyli. Walon zaś pogłaskał Mirda, aby ten poczuł się doceniony. Czy coś.

////coś coś coś

Most został przekroczony, a Walon dostzregał, że las się przerzedza i możliwe, że skończy niedługo.

Podążał za Toledo - Ktoś tu jest? Bo mam wrażenie, że czegoś się boisz. - Powiedział wręcz szeptem.

// Sorki byłem u Dziadków i nie miałem internetu.

W takim razie dalej maszerowali.

- Uhh... Nie, raczej niczego się nie boję... - burknal dziecięco.

- W razie wypadku ugryź mnie, gdy Ci powiem. Dzięki temu będę w stanie cię uleczyć. - Podążał w ślad za nowym przyjacielem.

Dzięki rozmowie posuwali się do przodu. Udało się im przejść dość spory kawałek.

Cóż, pośród lasu odnaleźli łosia, który spieprzył na ich widok. Gabriel jedynie się zaśmiał.

Zaczerwieniony odwrócił głowę. - N-nie ugryzę cię. - stwierdził stanowczo, po czym zamilkł.

- Jak chcesz. Którędy do nas przyszedłeś?

Wzruszył ramionami. - Szedłem według mapy... Jestem tu od niedawna ale wydaje mi się, że pojawiłem się w wieżowcu zachodnim, jakimś magicznym sposobem...

- To całkiem prawdopodobne w tym miejscu.

On również parsknął, ale kontynuował marsz.