Żołnierzy znalazłeś w baraku.
- Ale... który, sir? - spytał jeden z nich.

-Po kolei. Od ósemek do jedynek. Potem sierżanci, porucznik i pancerniacy.

//Od ósemek do jedynek?//

//Imperialna drużyna składała się z 9 członków- sierżabta i ośmiu szturmowców, którzy byli numerowani w kolejności od najlepszych do najgorszych czy lojalnych. Także pod tym względem awansowano. Dla przykładu: Tekle Hait balansował z jedynki (jeżeli ktoś patrzył na umiejętności) do ósemek (jeśli trafił na kogoś w rodzaju oficera NKWD).

//A więc chcesz słuchać raportu każdego z osobna, a ja mam to wszystko pisać, tak?//

//Możesz skrócić do ogółu albo napisać najważniejszy.

- Wpadliśmy na pole minowe, w pobliżu gospodarstwa przy stolicy. Straciliśmy dwóch żołnierzy, oraz mamy uszkodzoną maszynę maszynę kroczącą. - rzekł sierżant to samo, co pozostali.

-Pole minowe...-zaklikał jak admirał Trench-to niepokojące...

Rzekłeś to, ale nie wniosłeś tym stwierdzeniem nic, do rozumowania żołnierzy, bo tyle to i oni wiedzieli sami.

-Ze mną sierżancie do dowódcy garnizonu...

Powiedziałeś to, a on czekał, aż sam pójdziesz.

Więc poszedł do niego.

Więc poszedłeś do dowódcy garnizonu. Przed drzwiami czekało dwóch szturmowców, którzy zapytali Cię o cel wizyty.

-Złożenie raportu wyższemu dowództwu...

//Jesteś dowódcą oddziału, ale nie masz zamiaru zdać raportu osobiście?//

//A w sumie racja, poprawiam...

- A ten tu po co? - spytał i wskazał na sierżanta.

-Towarzyszy... I współwystawia raport.

Wzruszył ramionami.
- Tak czy tak, musicie zaczekać.

-Ta, to jest pewne...

Rzekłeś to. Chyba tak go tym zagiąłeś, że nie miał już nic do powiedzenia.

Więc czeka, aż wpuści, ale cały czas kołaczą mu te pseudonimy w głowie.

//Pseudonimy?//
W końcu postanowił Was wpuścić, wcześniej wysłuchawszy jakiegoś urzędasa.

//Klony raczej nie miały imion sensus stricte.
Wszedł do środka i zasalutował i złożył raport z tego, co trafiło jego oddział.

- Nie wiecie nic więcej? - spytał, gdy już wysłuchał raportu.

Szturchnął podwładnego, by odpowiedział.

Szturchanie nic nie dało, bo jakby wiedział, to by pewnie powiedział.

-Wszystko. Nic więcej nie udało się ustalić...

Kiwnął głową i odprawił Was.

Zasalutował i wyszedł. Po czym spytał się jakiegoś innego szturmowca, gdzie jest ten togrutanin, bo go nie sposób nie zauważyć.

Zwykły szturmowiec nie miał raczej takiej wiedzy, a więc nie udzielił Ci żadnej satysfakcjonującej odpowiedzi.

Zapytał się więc jakiegoś porucznika tego samego

- O nim się tu już nie rozmawia. - odparł szybko zapytany, a jeszcze szybciej odszedł.

Znak zapytania na twarzy. Spawdził, czy 4 pluton już jest.

Nic mu nie mówiło, że może go tu znaleźć.

Schwytał tym razem jakiegś sierżanta.
-Co się stało z MG-0042? Gadaj.

- Oficjalnie mówi się, że został skazany na śmierć przez rozstrzelanie w wyniku zdrady.

Puścił go. Za to w podśiadomości kłębiły mu się obrazy w wykonania rozkazu 66.
-Dziękuję żołnierzu...

Kiwnął głową i odszedł.

Odszedł do swojego oddziału.

Był tam gdzie ostatnio, więc znalazłeś go szybko.

Z nudów położył się gdzieś i zaczął czyścić broń.

Miejsca nie brakowało, więc czyściłeś ową broń.

CZyścił, aż wyczyścił.

No i wyczyścił.

-Ta... Wiecie, kiedy MG-0042 spierdzielił?

//To jest Twoja postać czy szturmowiec z Twojego oddziału?//

//Komandor, który uciekł. Chciałem mu dać numeer MG-1942, ale jakoś wyszło...

//Dałbyś MG-44, czy MG-44, nie? :V//
- Informacje o dezercji nie są rozpowszechniane wokół żołnierzy, by nie zmniejszać ich morale.

-Ujmę to tak... Skoro on się wykruszył, to za nim pójdą inni... Wystarczy iskra, by rozniecić płomień... A Iskra upadła na paliwo...