To nie obóz, lecz kamienica. Do obozu jeszcze daleko, a do rzeczonej kamienicy możesz łatwo się dostać przez drzwi.

W takim razie zszedł z wieży i udał się w stronę drzwi kamienicy, po drodze machnął ręką w stronę innych goblinów sugerując, ze droga jest oczyszczona. A przynajmniej oczyszczona z tego kusznika.

Ufni wyszli, a pies pognał za Tobą. Za dobrą monetę można wziąć to, że wszyscy żyjecie, więc chyba naprawdę droga jest oczyszczona.

Z uśmiechem skierował się w stronę drzwi do kamienicy, głównie by odzyskać wystrzeloną strzałę.

Drzwi były otwarte, wszedłeś bez problemu. Teraz zostaje tylko iść na górę.

Jeśli trzeba było iść schodami to szedł wolno kierując łuk w górę by w razie czego strzelić. Jeśli drabiną to po prostu po niej wszedł, większego wyboru nie miał.

Schodami łatwo trafiłeś na ostatnie piętro, skąd strzelano. Drzwi do pomieszczenia, w którym czaił się kusznik, były otwarte.

Wpierw rozejrzał się na boki gdy wszedł do pomieszczenia, cięciwę miał napiętą by w razie czego wypuścić.

Pokój był posty, ogołocony z mebli i właściwie wszystkiego. Pod oknem leżał człowiek w lekkim pancerzu z oznaczeniami Armii Królewskiej, a obok leżała kusza i kołczan pełen bełtów. Mimo strzały w czole, chyba nadal żył, bo powoli sięgał po kuszę, naładowaną, warto wspomnieć.

-Co do...
Wycelował w rękę, aby przyszpilić jego rękę do ściany lub podłogi i puścił cięciwę.

Udało Ci się to i ręką już nie poruszy. Nawet taki sku*wiel jak Ty, powinien okazać trochę miłosierdzia i go dobić. Ale mogłeś go tak też zostawić. Albo rzucić na ulicę. Nieumarli szybko by się do niego dobrali.

Wolał go dobić, strzałem w głowę, tym razem prosto w oko.

Udało się, teraz jest już na pewno martwy.

Zabrał swoje strzały i przeszukał trupa.

Pancerz, zapas bełtów, dwuręczna kusza, miecz jednoręczny, sztylet.

Wziął sztylet i bełty, zawsze można sprzedać. Skierował się na dół aby dołączyć do reszty goblinów.

Czekali tam. Gdy się pojawiłeś, patrzyli na Ciebie z wielkim szacunkiem.

Dumny z siebie nałożył kolejną strzałę na łuk i spojrzał w stronę obozu, o ile można było go już zauważyć.

Nie widziałeś go, ale skoro była tu wieża, to musi być blisko. No i prowadzi tam tylko jedna uliczka, więc raczej się nie zgubicie.

Skierował się w tamtą stronę trzymając się ściany.

Ujrzałeś kolejne cztery wieże, drewnianą bramę i palisadę, a to wszystko na głównym placu.

Podszedł bliżej, najlepiej za jakąś osłonę. Rozglądał się za ludźmi, których może zdjąć.

Na każdej wieży było dwóch łuczników, przed bramą pięciu uzbrojonych Milicjantów, a poza nimi kręciły się tam trzyosobowe patrole. Najlepiej czekać na inne grupy.

Nałożył strzałę i czekał na innych, głównie na orków o ile w ogóle tu przyjdą.

Przybyli; zobaczyłeś ich szkaradne mordy, gdy wychylali się z uliczek.

Nałożył strzałę na łuk czekając, z grymasem na twarzy, lecz czekał spokojnie.

Po chwili charakterystyczny świst strzał Orków i Goblinów wypełnił powietrze. Zdjęli wszystkich strzelców na wieżach, zabijając ich lub raniąc. Piechota Goblinów ruszyła przodem, skokami kierując się od jednej osłony do drugiej.

Wychylił się zza osłony szukając celu, a raczej osłaniając gobliny.

Nadal było pięciu uzbrojonych strażników pod bramą, a dodatkowych sześciu pewnie gdzieś się skryło.

Strzelił do pierwszego pod bramą, celował mniej więcej w krtań.

Trafiłeś, a pozostali rozpierzchli się w poszukiwaniu kryjówki.

Nałożył kolejną strzałę i wypuścił celując tym razem w ramię innego strażnika.

Niestety, żadnego nie było na widoku, więc nijak mogłeś strzelić.

Czekał, aż któryś się wychyli, o ile mieli taki zamiar.

Ktoś rzeczywiście się wychylił, zapewne by sprawdzić sytuację.

Wycelował w ktosia i wypuścił strzałę mając nadzieję, że tym razem cel zginie od razu.

Zamiast znów schylić się za osłonę, jedynie wytrzeszczył oczy. Niezbyt mu to pomogło i z takim zdziwionym, a także nieco głupim, wyrazem na twarzy, odszedł z tego świata.

Tym razem on schował się za osłonę i nałożył kolejną strzałę. Próbował wyglądać zza osłony tak, aby nie zostać zauważonym. Niby głupia "taktyka", ale w końcu jest goblinem. Może pomyślą, że się przemieszcza czy coś w tym stylu.

- Zdychajcie, ku*wy! - usłyszałeś nagle krzyk Orka Szeregowca Wami dowodzącego. Po chwili rzucił się do ataku, a piechota Goblinów za nim. Ze wszystkich ludzi tylko jeden stchórzył i pobiegł w kierunku bramy. Pozostali wybrali walkę i śmierć.

Postanowił zabić owego tchórza tchórzliwym strzałem w plecy.

Tchórz tchórzowi nierówny. Czyli zabiłeś go. Walka z bliska nie wyglądała lepiej. Pięciu Twoich padło, trzech martwych, a dwóch rannych, ale pozostali walczyli nadal, zabijając dwóch wrogów.

Nałożył strzałę i skoczył na swoją osłonę, aby mieć lepszy widok z lekko wyższej pozycji. Wycelował w kolejnego wroga, który wyglądał na najniebezpieczniejszego i wypuścił strzałę.

Najniebezpieczniejszy był wielki sku*wol w pancerzu, z mieczem i toporem. Pancerz i hełm chroniły go przed ciosami Goblinów, które padły przed nim pokotem. Także Twoja strzała się od niego odbiła.

Nałożył na cięciwę kolejną i spróbował dostrzec jakąś część ciała na której nie ma pancerza.

Mogłeś strzelić w jedną z kilku szpar w hełmie, które pozwalały mu widzieć cokolwiek, ale jest do Ciebie odwrócony bokiem, więc musisz zmienić miejsce lub zwrócić jego uwagę, by oddać strzał.

Niby był odważny, ale nie na tyle by zwracać na siebie uwagę tej wielkiej kupy stali. Zmienił pozycję by ten był do niego przodem i spróbował trafić w jedną z owych szpar.

Niestety, spudłowałeś. Ale dzięki temu stracił koncentrację i pozwoliło to dwóm Goblinom wskoczyć mu na plecy, a Orkowi zadać potężny cios wielką maczugą.

No cóż, lekko go wkurzyło, że to oni zgarną chwałę, ale nie aż tak by strzelić im w plecy. Bez marudzenia nałożył kolejną strzałę i puścił cięciwę gdy końcówka strzały była wycelowana w krtań jednego z milicjantów.

Zmarnowałeś pocisk, gdyż nie było już Milicjantów, do których mógłbyś strzelać. Solidny cios orkowej maczugi zwalił wojownika na ziemię, a Gobliny zaczęła dobierać się do niego nożami, mieczami i włóczniami. Przez myśl przeszło Ci, że facet skończy jak konserwa. W dosłownym znaczeniu tego słowa.

Nie zdziwiło go to, gdyż tak to już się żyło. Skierował się w stronę bramy chcąc ją otworzyć.