Z innej uliczki zaczęli wchodzić Orkowie, więc pewnie oni Wam to powiedzą.

Ustawił się czekając na wyjaśnienia i rozkazy.

- Dobra, chłopy, słuchać mnie! - warknął Ork, a wszyscy ustawili się w szeregu i na baczność. - Tutaj jest taka baza ludziów. Mało wojska, a dużo takich bezbronnych. Macie wybić wojsko, a tych bez broni nałapać. Jasne?

Kiwnął głową potakując i rozejrzał się po dziedzińcu za owym obozem.

- Prowadzą tam trzy ścieżki! - powiedział i pokazał Wam tyle palców. - Podzielimy Was, tak żeby było dobrze i idziecie, jasne? Jak tam będziecie, to bez litości.

Czekał, aż ich podzielą. W końcu nic lepszego do roboty nie miał.

Byłeś w grupie ze swoim kolegom, psem (na którego nikt nie zwrócił uwagi) i sześcioma innymi Goblinami. Reszta była w drugiej grupie, a Orkowie mieli chyba robić za trzecią, o ile wezmą udział w walce.

Mówiąc w myślach rzeczy na temat orków za które straciłby głowę lub gorzej pogłaskał psa lepiej mu się przyglądając czy może jest ranny.

//Nie zrozumiałem ;-;//

//Ale...czego nie zrozumiałeś?//

//" rzeczy na temat orków na które straciłby głowę" Chodziło o "za które straciłby głowę"?//

//Tak, literówka. :P//

//Przez to i brak przecinków miałem problemy ;-;//
Więc myślałeś. Szczęściem tych myśli nikt nie odczyta. Właściwie to Orkowie pewnie nie posądziliby Ciebie, ani innego Goblina, za myślenie.
Pies wydawał się zdrowy. Może brakło mu kilku kilo, a sierść była posklejana i brudna, to poza tym było dobrze.

-Kot. Od tak teraz sie nazywasz.
Spojrzał dumny na swojego nowego ogara.

Pospolity kundel, nie ogar. Ale możesz tak mówić, pospolite Gobliny nie odróżnią jednego od drugiego. A tymczasem część Goblinów już ruszyła.

Ruszył za nimi, w końcu jako łucznik trzymał się z tyłu. Rozglądał się za bocznymi przejściami i dogodnymi dla niego pozycjami.

Tych i tych brak.

Szedł więc dalej trzymając dystans od reszty, strzałę miał już nałożoną.

Wreszcie zauważyliście drewnianą wieżę, która musiała być jedną z wielu, które chroniły cały kompleks. Na jej szczycie widziałeś tylko jednego człowieka, ale miał dużą kuszę dwuręczną. No i mogło ich tam być więcej.

Przyklęknął lekko i wycelował czekając, aż wiatr się uspokoi i będzie mógł go zdjąć.

Masz czysty strzał, zwłaszcza, że teraz się odwrócił.

Wypuścił strzałę oczekując, że ta trafi, a strzelec spadnie.

Trafiła, ale spadła jedynie kusza. Człowiek zgiął się w pół, tak że głowa i ramiona wystawały mu poza barierkę, a reszta została w wieży.

Mając nadzieję, że nikt nie zauważy człowieka zwisającego z barierki skierował się do przodu.

Gobliny również poszły, za Twoim przykładem.

Szedł w stronę wejścia nakładając kolejną strzałę.

Nagle z okna jednej z kamieniczek wystrzelił bełt, który trafił jednego z Goblinów i przybił go do drewnianej belki. Pozostałe znów czmychnęły w uliczkę.

Kuszę długo się ładuje, rzucił się do przodu za jakąś osłonę.

Udało Ci się skryć za jakimiś beczkami. pies podbiegł do Ciebie.

Wyjrzał zza nich spoglądając najpierw w okno, a potem na wejście.

//Jakie wejście? Do domu?//

//Do tego ich obozu.//

Okno małe i ciemne, na pierwszy piętrze. Wejścia do obozu brak, jeszcze jesteście za daleko.

-Cholera...
Rozejrzał się za sposobem obejścia ulicy, tak aby strzelec nie mógł go trafić.

Mogłeś wycofać się z powrotem do uliczki, do swoich, albo pobiec przez bruk, ku wieży, która dałaby Ci pewną ochronę.

Postanowił postawić wszystko na jedną kartę i rzucił się biegiem w stronę wieży.

Bełt Cię dosięgnął, ale jedynie przeciął skórę na łydce, gdy biegłeś. Masz spore szczęście. Pies pobiegł za Tobą, a Gobliny zaczynają naradzać się, co dalej.

Szybko rozejrzał się za wejściem do wieży, znów nałożył strzałę na cięciwę.

Wejście tuż obok, a strzała nałożona.

Pchnął drzwi i naciągnął cięciwę będąc gotowym nadziać koniec strzały na przeciwnika, który jest w środku. Jeśli jednak takowego nie było to szybko skierował się do pomieszczenia by nie dostać bełtem w czubek głowy.

Jesteś na wieży, a bełt śmignął Ci nad głową. Okno jest naprzeciwko, wystarczy się wychylić i strzelić. Choć nie masz pewności, czy wróg tkwi w oknie.

Wychylił się znów naciągając cięciwę, zawsze była jakaś szansa, że ten właśnie przeładowuje, przecież przed chwilą strzelił.

Nie dostałeś w łeb, a więc zapewne ciągle jeszcze przeładowywał.

Czekał, aż się wychyli by spakować mu strzałę w oko.

Owszem, wychylił się, lecz na tyle, że możesz w najlepszym przypadku trafić go w czoło.

Tam też strzelił, chciał się popisać trafiając w oko, ale czoło też mu pasowało.

I rzeczywiście trafił w czoło, a jego adwersarz zapewne zginął, lub zginie niedługo.

Schował się i nałożył kolejną strzałę, gdy łuk był gotowy wychylił się rozglądając za następnym wrogiem.

Nie ma ich lub ich nie widać. Ale prędzej to pierwsze.

Rozejrzał się za przejściem do ludzkiego obozu, a dokładniej do tego okna, aby sprawdzić co przy sobie miała jego ofiara.