Poszybowały bełty trafiając kilku strażników, a reszta rozbiegła się lub ukryła.
Namierzenie takiego nie było trudne. Elfy nie nosiły pancerzy. Przynajmniej Ty takich nie widziałaś.

Zeskakuje z drzewa
- Schwytać jak najwięcej ... Możecie użyć wszystkich środków do tego

Ciężko będzie schwytać kogokolwiek. Większość Elfów rozbiegła się już po lesie, który znają od urodzenia i raczej ich nie znajdziecie. Walczą jedynie nieliczni strażnicy, ale prędzej zginą niż pójdą do niewoli.

Biegnie w stronę, gdzie uciekali cywile wypuszczając przed siebie lodowe strzały

Trafiałeś głównie w drzewa, a jeśli w cywili to na tyle celnie by śmiertelnie zranić lub zabić.

- Mam tego dosyć !
Wypuszcza z ręki pare lodowych pocisków (tylko mrożące, jedyne obrażenia to odmrożenia)

Trafiłeś jednego z Elfów, padł na ziemię. Reszta zdążyła uciec lub zginąć od bełtów z kusz i ciosów sejmitarów Drowów.

- Przynajmniej tyle się udało .. Brać tamtego ... Trupy nam niepotrzebne ...

Drowy przyniosły Ci zranionego, ale przytomnego Elfa.

- wynosimy się z tego lasu i od razu go przesłuchamy ...

Wszyscy sprawnie opuścili okolicę, taszcząc ze sobą więźnia.

Kierują się na pewną odległość od lasu, aby tam rozłożyć tymczasowy obóz i przesłuchać więźnia

Rozbicie obozu gdziekolwiek na trenach Elfów jest złym pomysłem, zwłaszcza jeśli bierzesz pod uwagę ich chęć odwetu.

Ale mi to chodziło o to, że już na plugawych ziemiach, a nie tutaj :P

//Zmiana tematu. Zacznij.//

Taczka:
Ze swą nieliczną, acz wesołą gromadką dotarłaś w pierwsze ciekawsze miejsce od opuszczenia Hammer, czyli las, który Elf określił mianem Lasu Krathusa.

-Byliście już tu kiedyś? - Zapytała się.

- Raz. - warknął Krasnal.
- Chodzi o to - szepnął Ci Kir - że podczas tego spotkania Ambur dostał strzałą w pośladek i do dziś unika tego miejsca i zamieszkujących go Elfów.

Zachichotała cicho.
-Ładny ten las...

- Mówi się, że każdy las, w którym zamieszkują Elfy jest ładny. - odrzekł mężczyzna. - Nie mam bladego pojęcia czemu: Tak bardzo o nie dbają, używają Magii czy może robią coś jeszcze innego? Żaden nigdy mi się nie zwierzył, nawet nasz kompan.
- Głównie dlatego, że nigdy nie miał ręki do roślin. - odparł Mędrzec.
- Jak do kart, drzewoje*ie. - zaśmiał się Ambur, po raz kolejny wypominając mu noc w karczmie, kiedy to przegrał w karty ponad trzysta sztuk złota.

Znowu zachichotała.
-Ale wy się śmiesznie kłócicie.

- Kolejny z uroków podróżowania z tą bandą dziwaków. - powiedział Kir.
- Spi***alaj. - odrzekł Krasnolud.

-Każdy z was jest inny, a mimo to nadal się przyjaźnicie... - Powiedziała cicho. - Jak wy to robicie?

- To jedna z tych nierozwiązanych dotąd zagadek Tego Wymiaru. - odpowiedział Mędrzec, a Ty już chyba domyślasz się, nad czym to będzie się intensywnie zastanawiać na każdym postoju.

-To... Co będziemy robić w tym lesie?

- Wszystko zależy od gościnności jego długouchych obywateli, moja droga.

-A te Elfy to mieszkają na drzewach, czy na ziemi?

- Większe miasta są na drzewach, pojedyncze Elfy, na przykład druidzi lub myśliwi, żyją w małych lepiankach lub tym podobnych konstrukcjach... Pytasz tak z ciekawości czy dlatego, że chciałabyś odwiedzić takie miasto?

-I to, i to... Chyba. A pójdziemy do takiego miasta?

- Jak mówiłem, wszystko zależy od tutejszych Elfów... Nie zawsze lubią gości.

-A czemu?

- Bo to... Elfy. - odrzekł i wzruszył ramionami. - Ciężko to wytłumaczyć, Elfy zawsze takie były: Stroniły od gości, najlepiej czuły się w swoim towarzystwie... A przynajmniej część z nich. No, większość z nich.

-Czyli mamy małe szanse, żeby nas wpuścili?

- Niestety tak, a wielka szkoda.

-A jeśli poprosimy?

- Pewnie niewiele to zmieni, ale można próbować.

-A kiedy dojdziemy do tego miasta?

- Właściwie to pewnie już jesteśmy w jego pobliżu, ale jest na tyle staranie ukryte, że ciężko je dostrzec.

Zaczęła się rozglądać, może by coś zobaczyła.

Wielkie, największe jakie w życiu widziałaś, drzewa, a na nich liczne ptaki i inne, mniejsze zwierzątka, acz wydawało Ci się, że chyba dostrzegłaś tam nieco bardziej ludzką (elfią) sylwetkę.

Jakoś nie zwróciła na to większej uwagi i szła dalej.

- Zauważyłeś go? - zagadnął, po chwili milczenia, Elf Kira.
- Kogo? - spytał zdezorientowany Krasnolud.
- Tak, śledzi nas już jakiś czas. - odparł człowiek.
- Kto, ku*wa? - znów zapytał, wciąż zdezorientowany, a przy tym mocno zirytowany, brodacz.
- Jakiś Elf, najpewniej zwiadowca. - mruknął tamten i dodał: - Oby obyło się bez walki.

-Dlaczego mieliby nas zaatakować?

- Wspominałem już, że nie lubią obcych, prawda?

-No, ale to bez sensu, żeby tak po prostu atakować nieznajomego...

- Kiedyś tak nie robili, a to poskutkowało tym, że zbierali tęgie baty od ludzi, Drowów, Wampirów, Orków i innych, a przy okazji ich lasy i domy były palone, dobytek rozkradany, rodziny mordowane lub porywane... Nie było ciekawie.

-To prawda... Ale my nie robimy nic złego.

- Elfy mają tę wadę, że jak człowiek im coś zrobił, to będą czuć narastający wstręt do wszystkich ludzi. Tyczy się to też innych ras. - wyjaśnił Mędrzec, dla odmiany wtrącając się w Waszą dyskusję.

-A tak w ogóle, to czemu Elfy tak długo żyją?

- A tak w ogóle, to po kiego jesteś taka ciekawska? - odparł pytaniem na pytanie Krasnolud.