Dzięki temu nie dostałeś laserem w łeb, a zamiast tego odprowadzono Cię znów do tego samego namiotu, w którym byłeś przesłuchiwany wcześniej.

Ktoś już tam czekał?

Wychodzi na to, że jesteś pierwszy.

Czyli to on czekał.

Ano, czekałeś, ale niezbyt długo, bo po chwili do środka wkroczyły dwie osoby: Znany Ci już żołnierz, z którym wcześniej uciąłeś tu sobie miłą pogawędkę, oraz ktoś zupełnie inny, najpewniej jego przełożony i weteran, sądząc po licznych modyfikacjach i śladach uszkodzeń na jego pancerzu Paladyn-1.

Oh, świetnie. Z grzeczności wstał, ale wolał nie wykonywać gwałtownych ruchów.

Obaj zrobili podobnie, może nie licząc wstania z miejsca, bo już to dawno zrobili. Najpewniej na coś czekali, tylko na co? Czyżby na salut z Twojej strony czy może coś jeszcze innego?

Salut pozostaje tylko w honorach, a jeńcy z reguły zostali pozbawieni honoru. Podobnie jak dezerterzy... Milczał jak na razie.

- Typowy pies z Federacji, zbyt dumny nawet w takiej sytuacji. - westchnął oficer, ściągając hełm. Ukazał Ci pooraną bliznami, ogorzałą od deszczu, śniegu, mrozu i upału twarz, z którą dziwnie kontrastowały zadbane i przystrzyżone bokobrody oraz wąs. - A Ty podobno wiązałeś z nim jakieś nadzieje, Moorn? - dodał i parsknął śmiechem, zajmując miejsce na pobliskim krześle.

-Bardziej moja wina, sir. Zaskoczył mnie pański pancerz.

- To nie powód, żeby nie oddać honorów jako pierwszy, zwłaszcza że obaj na pewno przewyższamy Cię tu rangą.

-Wiem o tym sir i przepraszam za nieposłuszeństwo. Po prostu nadal żywe są dla mnie wydarzenia, kiedy ostatni raz widziałem ten sam model pancerza.

- To znaczy? - zapytał, okazując Ci wreszcie coś innego, niż pogardę: Ciekawość i zainteresowanie.

-Sytuacja, kiedy służyłem jeszcze w poprzednim oddziale. Ja i trzech innych mieliśmy chronić dowódcę, który starał się skontaktować z naszymi, żeby wykonali nalot bombowy. W tym celu wszedł na jedno z wyższych pięter. Piątka na pomieszczenie, powinno się udać, prawda? Otóż, przez jedno okno dostał się do nas żołnierz w tym pancerzu, wyrzucił jednego przez okno, a resztę zabił.

- Łatwo się domyślić, kto był tym, który wyleciał.

-To nie był dobry dzień dla moich kości.

- Jak widzę to świetnie się zrosły. Cóż, wspomnienia wspomnieniami, ale mnie bardziej interesuje, dlaczego postanowiłeś zdradzić swoja ukochaną Federację? Jak przełamałeś indoktrynację od dziecka?

-Bo ja wiem? Samo przyszło, sir. Potrzeba przeżycia przerosła potrzebę wierności.

- W takim razie gdybyśmy to my teraz siedzieli w gównie po zęby trzonowe, a Federacja wręcz przeciwnie, znów zmieniłbyś front, aby przeżyć?

-Ciężko porównać sytuację grupki piechoty z rannymi, a pełnoprawnego oddziału. Również wiem, że nikt nie lubi dezerterów.

- My lubimy, na przykład jeśli mają jakieś ciekawe informacje.

Zawachał się.
-A w Sojuszu też grozi atak tego... czegoś? Tego, co zestrzeliło tutaj flotę Federacji?

- Dobre pytanie. - przyznał ponuro oficer. - Bardzo dobre.

-To coś należy do tutejszych sił tych maszyn?

- Tego nie wiemy, ale jeśli tak, to znaczy, że zrobili to tuż pod naszym nosem.

Kiwnął w głową w zamyśleniu. No i się znalazł w sytuacji bez wyjścia. Mogli go zabić, albo zostawić na miejscu. Zaufać nie zaufają, bo był dezerterem.

- Razem z sierżantem Moornem rozważaliśmy kilka opcji, i o ile ja forsowałem, i wciąż forsuję, wypuszczenie Cię jak najdalej stąd z podstawowymi wyposażeniem, żebyś radził sobie sam, co uważam za sprawiedliwie, on chce zaoferować Ci dołączenie do armii Sojuszu, jak to zrobił już z pięcioma innymi dezerterami i jeńcami w ciągu trzech lat służby.

-Decyzja należy do was, sir.

- Nie do końca, od Ciebie zależy, czy chcesz dołączyć do nas, czy ruszyć w tę samotną podróż bez powrotu, bo jeśli znów Cię tu zauważymy, będziemy strzelać bez jakichkolwiek uprzedzeń.

-Dłuższe przetrwanie gwarantuje dołączenie do was.

- Czemu mnie to nie dziwi? - zapytał i wstał, zakładając hełm. - Moorn, jest Twój. Nie spieprz tego. - dodał i wyszedł z namiotu.
- Lepiej dla nas, żebyśmy obaj tego nie spieprzyli.

-Rozkaz sir.

- Mów więc na czym się znasz, co robiłeś przed służbą i w jej trakcie i tak dalej, muszę wiedzieć wszystko, żeby mieć Cię gdzie przydzielić.

-Jestem żołnierzem piechoty, sir. Do moich zadań należy wykonywanie rozkazów i walka w pierwszej linii, lecz po ostatnich wydarzeniach raczej każdy z nas stał się uniwersalny przy ograniczonych środkach przeżycia.

- Pięćset Pierwszy Legion, prawda?

-Tak.

- Jak to jest być elitą Federacji?

-Szczerze?

Skinął głową, ciekaw odpowiedzi.

-Mogłem sam siebie uszkodzić i zostać rolnikiem.

- Wymagania? Stres? Odpowiedzialność? Czy może coś jeszcze innego?

-To jedna z moich pierwszych misji w tym oddziale i już wysłali nas na pieprzone roboty i kosmiczny laser zagłady. Nie no, super. Co może niby pójść nie tak? Pozostanie przy życiu tylko garstka walcząca o przeżycie? Żaden problem. Tylko, nikt w Federacji nie uznał, że przy takiej sytuacji ich praktyki co do lojalności żołnierzy nie działają.

- Co do żołnierza, jeśli już. - sprostował sierżant. - W końcu zdradziłeś jako jedyny, prawda?

-Możliwe, że jako jedyny miałem okazję. Lub to ja podjąłem najszybciej decyzję.

- Też prawda. Jesteś w posiadaniu jakichkolwiek ważnych danych na temat armii bądź floty Federacji?

-Tylko to, co sami moglibyśmy zauważyć, sir. 
///Hełmy jakoś rejestrują obraz, który można odtworzyć?

//Federacja nie zabrania modyfikować indywidualnego ekwipunku żołnierzy, o ile nie jest to sprzeczne z regulaminem i nie wpływa na ich zdolności bojowe, więc tak, ale właśnie po modyfikacjach, których Ty nie wprowadziłeś, zwykły hełm nie ma takich bajerów.//
- Mam na myśli też coś sprzed trafienia tutaj.

-Pewnie tylko lokalizacje baz wojskowych na planetach i rozkład sił.

- Nie tylko, ale aż. Przykład?

-Hyruuh-15, Księżyc Rekto. Bazy umiejscowione w kraterach. Zazwyczaj służyła jako miejsce przygotowań floty.