//Widzi wieżowiec, co nie?

//Stoi przed nim

//Było napisać, że na niego wpadł.//

//???//

//Nie jestem pewien, czy dobrze kojarzę, ale to chyba postać Maksa, której gdzieś GM'owałaś, wpadła na drzewo, więc pomyślałem, że to tutaj również by pasowało.//

Wszedł więc do środka, aby popytać o drogę. Na wszelki wypadek.

//a tak, to w Mglistym Lesie, ten przygłupi

Póki co spotykał jedynie nie komunikatywne błędne ogniki.

Błądził dalej.

Nagle zwrócił uwagę, że jest otoczony ogniem.

Otoczył się barierą i wybiegł z niego. No, w sumie to próbował.

Udało mu się to i dostrzegł wtedy przed sobą jakąś upiorną postać.

Otoczył swój miecz światłem, na który takie zjawy i tym podobne powinny być wrażliwe i zamachnął się. Bariera oczywiście cały czas trzymała.

Postać rozmyła się przed jego ciosem i pojawiła z boku.

Aha, więc taki demon. Znowu się na niego zamachnął, aby zaraz potem wziąć zamach w bok.
//Rozumiesz?//

- Najwyraźniej jednak jesteś istotą rozumną i umiesz wyciągać wnioski. Pysznie.

//Mój mózg na początek z przyzwyczajenia przeczytał to jako obrazę.//
Próbował... To namierzyć.

//przyzwyczajenie mądre//

- Widzisz, nie rzucasz się jak zwierzę, to dobrze.

- Kim jesteś bestio z piekieł? Chcę wiedzieć co napisać pod twoją głową nad kominkiem, kiedy to się zakończy.

- Dziś już dałem jedną głowę nad kominkiem, zsyłając Wielką Niedźwiedzicę na Krasnoludzkie Podziemia. Twój brak szacunku może się skończyć tragicznie, a potrzeba znania mego miana nie jest ważna.

//Pewnie go zabije, ale odgrywanie postaci, to odgrywanie postaci.//
- Dla takich jak ty nie ma szacunku.
Strzelił w jego stronę wiązką białego promienia czystego światła.

Zamachnął się kosą i bez większego kłopotu wybronił się przed atakiem.
- Wydajesz mi się dość zajęty. Dokąd tak pędzisz?

- Nie twoja sprawa!
Tym razem przyzwał z niebios miecz, który miał spaść na "przeciwnika".

- Nie zdajesz sobie sprawy, że połowa twych mocy to tylko kolorowe światła? Przynajmniej w tym świecie.

//Czyli trzeba inaczej pisać.//
Strzelił w niego światłem, które nie było tylko światełkiem, a również było czymś fizycznym, czego da się dotknąć. Rozgrzanym do 1000 stopni.

- Wątpię, by upiorowi zaszkodziło trochę ciepła. - roześmiał się, jego ubranie nieco się nadpaliło, ujawniając czysty mrok.
Wtem nasz drogi rycerz poczuł, że utknął w niewidzianym zamknięciu.
- Byłeś kiedyś na występie cyrkowym?

-Czym?
Starał się go oślepić światłem.

- Kiedyś pracowałem w nim, to była specjalność mojego brata, numer, którego będziesz dzisiaj bohaterem.
Twoje światło nie opuszczało twej niewidzialnej klatki.

Próbował wytworzyć jakież poza klatką,tak aby oślepić to coś.

- Nie mam wzroku śmiertelnika, głupcze.
W jego dłoni pojawił się długi miecz.

To może wypalić go od środka?

Cóż, należało się w takim razie pospieszyć. Upiór właśnie wbił miecz w twą klatkę, po czym nagle, bez trudu, przeszył cię ostrzem na wylot.

Nic nie czuł?

Wlaściwie czuł otępienie i przedziwną energię jeszcze dziwniejszego bólu pulsującą od ran. W ręku upiora pojawiła się szabla.

Chwycił miecz, aby go wyjąć. Następnie zaczął leczyć ranę magią.

Nie mógł go ruszyć, a zasklepiająca się rana otwierająca się z powrotem na ostrzu sprawiała ból. Poza tym jego oprawca wlaśnie wbił mu szablę w lewy bark, podobnie jak wcześniej, na wylot.

Cóż mógł robić? Ewentualnie liczyć, że przeżyje.

Cóż, jego oprawca wbijał mu kolejne ostrza, to tu, to tam.
- Och, czyżby nasz głupek osłabnął? Żegnaj, jakimkolwiek idiotą byłeś.
Wtedy wszystko wokół się rozmyło i zdarzyło się coś, czego totalnie się nie spodziewał, bo udało mu się trafić do domu. Był jednak po trosze upiorem, podobnie jak ten, który go zabił.

k o n i e c

//Nieee :c

// sam zacząłeś wkurzać tego gościa :^

//Tia, ale spodziewałem się czegoś innego. Ponadto to sztuczka cyrkowa, więc dalej wierzę. //

//i była sztuczką, bo padłbyś trupem po prostu, a nie wrócił do siebie//

Maciejek
Ogień zaczął go łaskotać.

Szybko więc przez niego przechodził.

Potem ogień go moczył.

Moczył? Szedł więc dalej, ignorując to dziwne uczucie.

Tym razem czuł jakiś przepływ energii.
- A-psik! - Cóż, Kirja zaczęła kichać.

To chyba źle. Trzeba się pospieszyć!

- Przeklęta alergia.
Dotarł do budynku.