Wtedy Martin przemyślał, że skoro go tu zamknęli to po coś jest im potrzebny a to oznacza, że ktoś powinien w się pojawić. Mężczyzna usiadł na krzesło i czekał

Czekałeś dość długo, lecz, w końcu, wszedł ten sam oficer, ze swoimi Anpu. Teraz mogłeś mu się dopiero przyjrzeć dokładnie...
Dobrze zbudowany, z zarostem na twarzy, niebieskim okiem i opaską w miejsce lewego, choć widać było jego bliznę. Przy pasie nosił zdobiony nóż i rewolwer. Plakietka na jego piersi wskazywała na komandora, a było też nazwisko: "Iwanowicz."

- Chyba wpadłem panu w oko, że tu siedzę już kilka godzin... O co chodzi?

Niezrażony aluzją dotyczącą jego częściowej ślepoty okrążył się i stanął naprzeciwko.
- Wyrok już zapadł. - rzekł spokojnie, choć nie palił się by dodać coś więcej.

- Za co? Gdzie? Jak? ...mogę wiedzieć o co tu chodzi bo już mnie to wszystko denerwuje - powiedział znużony mężczyzna.

- Dziś wieczorem stanie pan przed plutonem egzekucyjnym. - wyjaśnił, jakby nie słysząc Twojej wypowiedzi, i odszedł.

Mężczyzna czekał na wieczór z myślą, że dowie się o co w tym wszystkim chodzi.

Wieczór nadszedł dość szybko, dwaj Anpu wywlekli Cię na z pokoju przesłuchań na mały dziedziniec. Tam ustawiono Cię pod ścianą, naprzeciwko pięciu Szaraków z karabinami DC-15, celujących w Twoją pierś.
Poza plutonem egzekucyjnym zliczyłeś około trzydziestu innych Szaraków, trzykrotnie mniej Skoczków, pięć Hydr i dwóch Anpu. Twego znajomego oficera nie widać.

- To pomyłka! - krzyczał Martin.

Oficjalnie ktoś powinien zapytać czy nie chcesz opaski na oczy. Niestety, tylko Cię dodatkowo skuli i trzymali pod ścianą.
- Przygotować broń! - krzyknął dowódca plutonu, a do Twoich uszu dobiegł szczęk odbezpieczanych karabinów laserowych.
- Cel! - dodał, a Ty mogłeś niemal wyczuć, jak wszystkie z niech celują w Twoją klatkę piersiową, lub głowę.
- Ognia! - warknął i usłyszałeś strzały. Jednak nie pięć oddanych z DC, ale jeden, przypominający kulę zielonego światła, który wbił się w środek plutonu, zmieniając całą piątkę w bezkształtną masę pancerzy, szczątek karabinów, kończyn i wnętrzności.
Anpu zaczęli węszyć podejrzliwe dobywając swoich Elektrycznych Ostrzy, a pozostałe Szaraki i Skoczki zaczęły rozglądać się po okolicy. Jedynie Hydry wyglądały na spokojne.

- Halo?

Powiedziałeś to, ale nikt nie zwrócił na to uwagi, gdyż kolejne, białe kule światła, zaczęły masakrować zgromadzonych na dziedzińcu Szaraków, Skoczków i Hydry, jedynie Anpu zdążyli się ukryć.

Martin słysząc co się dzieje wokół postanowił się skryć.

Nie miałeś za bardzo gdzie, choć ostrzał nie był prowadzony do Ciebie.

Martin był w szoku, nie wiedział co robić. Złapał więc powietrze w usta i trzymał je nie próbując oddychać. Ten wyczyn zakończył się jego śmiercią. Udusił się.

~ KONIEC

//To raczej ja decyduję, czy się udusił czy nie. Ogółem, rzecz biorąc, to prędzej straciłby przytomność. Zresztą, wystarczyło powiedzieć, że nie grasz.//