Dziewczyna chrapała dosyć głośno i niechlujnie.

Bóbr:
- To się jeszcze zobaczy, zostaw to nam, a sam się nie przejmuj.
Taczka:
No nie za bardzo, bo knebel ciągle to utrudniał, ale przynajmniej mogłaś spać i nieco zregenerować utracone siły.

-Yhym, ufam wam. - Powiedział coś co nie było do konca prawdą, jednak oni chyba w takivh sprawach znają się bardziej od niego. -

Więc spała, regenerując energię do następnej próby wypalenia więzów.

Bóbr:
Bane pokiwał głową; najwyraźniej miał podobne odczucia, ale nie mówił tego na głos.
Taczka:
No więc obudziłaś się, już nieco bardziej wypoczęta.

Przez chwilę była lekko roztrzepana, ale trochę później zajęła się wypalaniem więzów na nogach.

Ostatecznie udało Ci się przepalić wszystkie. Oczywiście, na nogach.

Znudzony zaczął czyścić kufle .

No i czyściłeś, a Orkowie też się znudzili i wyszli na miasto. Pozostaje czekać na klientów lub zamknąć lokal i udać się na zasłużony odpoczynek.

Dokończył czyścić jeden z kufli, podszedł do okna i spróbował ocenić jaka jest aktualnie pora dnia

Jest już wieczór.

Valeria spróbowała wstać.

Udało jej się to, lecz zaraz upadła. Lepiej zbytnio się nie forsować i czekać, aż czucie wróci do związanych wcześniej nóg.

Zamknął karczmę i poszedł na górę spać

Rozejrzała się po pokoju, żeby zobaczyć coś, co pomoże jej rozciąć więzy na rękach.

Bóbr:
Twój pokój się nie zmienił, więc ległeś na łóżko i momentalnie zasnąłeś.
Taczka:
Niestety, nie było nic takiego. Orkowie nie byli, aż tak głupi, by zostawić tu coś, co pomoże Ci w ucieczce.

Westchnęła nosem, czekała chwilę i ponowiła próbę wstania.

// jak piszesz że zasypiam to też pisz kiedy się budzę.//
Czekał aż się obudzi.

Taczka:
Tym razem się udało.
Bóbr:
A więc obudził się następnego ranka.

Wstał i udał się na dół. Otworzył karczmę i stanął zza ladą czekając na klientów.

Przez chwilę nie wiedziała co zrobić, ale potem zaczęła szukać sposobu na ucieczkę.

Taczka:
Cóż, mogła wyjść drzwiami, albo uciec oknem, choć obie drogi są dość problematyczne, zwłaszcza gdy ma się związane ręce.
Bóbr:
Pierwszymi klientami byli Orkowie, nieco podpici. Przez jakiś czas zataczali się po karczmie, ale w końcu obrali prostu kurs na ladę. Za nimi weszły Gobliny. Przynajmniej tuzin.

- Witam panów, coś podać? - Zapytał na widok gromadki.

Pomyślała, że wyskok przez okno to samobójstwo, a drzwi i tak nie otworzy, więc rozejrzała się za kryjówką, żeby chociaż zdezorientować orków.

Bóbr:
Orkowie tylko usiedli, ale Gobliny zaczęły się zastanawiać.
- Yyy... Piwo? - powiedział niepewnie jeden, chyba przywódca.
- Piwo, piwo, piwo! - zaskrzeczeli radośnie jego towarzysze.
Taczka:
Nie miała gdzie się schować. Pokój zbyt mały.

Zdenerwowana faktem kopnęła z całej siły w drzwi wejściowe od pokoju.

Nalał piwa do kufli i podał każdemu goblinowi.

Bóbr:
Trochę Ci się zeszło, ale udało się. W odpowiedzi na to zamówienie Bane rzucił Ci sakiewkę na blat lady.
Taczka:
Nic to nie dało. W sumie, to czemu by ponownie nie spróbować przepalić więzów na rękach? Nie jesteś wyczerpana do cna, a Orkowie mogą w każdej chwili wrócić.

Odsunęła się od drzwi i usiadła na łóżku, na którym zajęła się wypalaniem więzów na rękach.

Szło dobrze. Zostały tylko te na nadgarstkach, gdy poczułaś, że chyba pościel zaczyna się palić.

Ze strachu wyskoczyła z łóżka i spojrzała, czy się pali na prawdę.

Na szczęście nie, ale lepiej jednak uważać.

Pomyślała nad wykonaniem dywersji, tak, żeby podpalić kołdrę pod drzwiami, a gdy wszyscy będą w pokoju uciec. Ale najpierw musiała spalić więzy na nadgarstkach, więc tym się zajęła.

Zadowolony na widok sakiewki przypiął ją do pasa, wziął szmatę i czyścił przez chwilę lade.

Taczka:
Nareszcie Ci się to udało.
Bóbr:
Zrobiłeś to wszystko, a Gobliny wypiły piwo.

Na razie tylko stał przy ladzie i czekał na klientów.

Pierwsze co zrobiła to spróbowała otworzyć drzwi.

Bóbr:
Jak na razie brak.
Taczka:
Otwarte. I w sumie wypadałoby zdjąć knebel. A wyjście drzwiami, to niezbyt dobry pomysł. Zwłaszcza, że Orkowie mogą być na dole, a nawet nie sprawdziłaś drugiej możliwości ucieczki: Okna.

Nie myślała o zdjęciu knebla i dopiero teraz to zrobiła. Nie pomyślała też o wyjściu oknem lub zawołaniem kogoś. Zamknęła za sobą drzwi i wróciła do swojego pokoju po miecz i torbę.

Nadal czekał.

Bóbr:
Czekałeś i w końcu zawitała okazała grupa klientów, a mianowicie ludzie, po ubraniach widać, że podróżni.
Taczka:
Wszystko było na swoim miejscu.

Schowała swój miecz, założyła torbę i wyszła z pokoju. Powoli zaczęła schodzić po schodach, myśląc, że Orków nie ma na dole.

- Witam, co podać? - Spytał uśmiechnięty na widok ludzi.

Więc powoli schodziłaś na dół, a decyzję tę wypada jeszcze raz przemyśleć.

- Coś do picia i jedzenia, byle szybko. Dawno już nic w ustach nie mieliśmy. - powiedział starzec z siwą brodą w imieniu pozostałych.

- Oczywiście. - Wpierw policzył podróżnych, potem udał się do kuchni i zlecił kucharzom zrobienie ziemniaków z schabowym, sałatką i jakimś sosem do tego. Oczywiście tyle żeby wystarczyło dla każdego. Potem wrócił zza lade.
- Do picia piwo czy co?

Zatrzymała się na środku schodów i zaczęła nasłuchiwać, żeby dowiedzieć się kto jest na dole.

//Brawo, karmisz ich jak zwierzęta.//

Taczka:
Słyszałaś nieznanych Ci z głosu ludzi oraz skrzek Goblinów.
Bóbr:
- Woda. - odparł mężczyzna, gdy kucharze wzięli się za robienie sporej liczby posiłków.

-Orków chyba nie ma... - powiedziała i znowu powoli kroczyła po schodach.