Bardzo przytulne mieszkanie pełne lewitujących szafek. Jego lokator najwyraźniej to lubi i podoba mu się mieszkanie tutaj.

Post startowy Patuś
Khuma właśnie skończył czytać książkę i zorientował się, że zjadł całego lizaka, którego zajadał. Nawet pingwinek wyglądał, jakby zasnął.

Tak więc poprawił okularki i zamknął książkę, przeciągając się nieco. Westchnął ciężko i trącił pingwinka palcem. - Mi tam się spać nie chce... - podniósł się. - Może znalazłbym jakąś inną książkę, co? - ziewnął, zadając to pytanie najpewniej swojemu pluszakowi.

Pluszaczek nie odpowiedział, jedynie przechyliły mu się skrzydła.

Poklepał go, po czym przeczesał włosy wolną dłonią. - W takim razie się przejdę. - odparł i poszedł poszukać swojej torby.

Pingwinek spadł z miejsca w którym leżał. Torba leżała na półce wśród książek.

Wziął ją więc i podniósł pingwinka. - Idziesz ze mną~ - odparł pogodnie, kierując się w stronę wyjścia. Bo gdzieżby indziej?

Och. Odniósł wrażenie, że nie miał przed sobą drzwi. Czyżby sobie gdzieś poszły?

Lekko zmarszczył brwi. - Czyżby nie dane mi było wyjść? A może się drzwi na mnie obraziły? - zaśmiał się cicho, dotykając ściany w miejscu, gdzie niegdyś drzwi się znajdowały.

Była cieplutka. Chyba niedawno sobie poszły.

Westchnął ciężko i odłożył torbę. - Czemu dzisiaj musiały iść się przejść, no nie... Chyba muszę zostać w domu. - wrócił więc sobie na swoje poprzednie miejsce i położył pingwinka obok siebie.

Pingwinek się przewrócił i kichnął.

- Rety... Jesteś chory? - dotknął jego główki.

Pingwinek otoczyl się skrzydlami, sygnalizując najwyraźniej, że mu zimno.

Tak więc Kuma przykrył go kocykiem i na dodatek przytulił delikatnie.

//gdyby pingwinek zaczął gadać, Khuma nie byłby w ogóle zaskoczony, co?

Pingwinek rozpromienił się, a po niedługim czasie zasnął.

//pewnie nie~
W końcu siedzi tutaj już cztery lata. Nic go raczej nie zaskoczy~~

Khuma nie mając co robić, położył się obok niego i rozpoczął wpatrywanie się w sufit. Cóż innego miał robić? Może ktoś go odwiedzi czy coś. Albo drzwi wrócą. Ta. Mógł sobie spokojnie poleżeć.

Wtedy zobaczył drzwi. Na suficie.

Zmarszczył brwi. - No świetnie. Daleko nie zaszły... - westchnął z patrząc na nie z rozbawieniem.

Drzwi zaskrzypiały, po czym nagle się otworzyły. Patrzyła zza nich na niego sąsiadka, której imię brzmiało Felicia.
- Wszystko u ciebie dobrze?

Uśmiechnął się i machnął dłonią. - Tak, tak. Wszystko dobrze.

- Czyżby drzwi ci poszły na sufit? Coś ostatnio często się im to zdarza...

- Niestety. Może wolą patrzeć na mnie z góry? - parsknął. - Nie narzekam na nie, w każdym bądź razie~

- Hmmm... masz może pożyczyć jakąś książkę?

- Ależ naturalnie. - podniósł się ostrożnie, by nie obudzić pingwinka. - A jaką książkę byś chciała?

- Nie wiem, zaszaleję, daj mi pierwszą z brzegu.

- Ryzyk fizyk. - parsknal cicho i wzial pierwszą lepszą książkę z półki, po czym ostrożnie rzucił sąsiadce lekturę. - Mam nadzieję, że ci się spodoba~

- Dziękuję! Jesteś taki miły~

- Aj tam, zbyt mi słodzisz. Ogólnie wpadnij kiedyś na herbatkę~ - dodał z uśmiechem.

- Jak się umówimy to wpadnę. A teraz do zobaczenia, idę czytać. - zamknęła aktualnie sufitowe drzwi.

Przeciągnął się nieco, poprawiając okularki. - Aż nabrałem ochotę na herbatkę. - zerknął na pingwinka.

- Mi też zrobisz?
Tymczasem do mieszkania wparował chłopak z trzema kotolisami w ręku.

.

//właśnie wszedłeś, czemu twierdzisz, że nie ma?

Skinal głową, cicho się śmiejąc, po czym swój wzrok skierował na nowo przybyłego. - Co tutaj pana sprowadza? - przekrzywił głowę, poprawiając ponownie okulary. - Coś się dzieje z kotolisami? - zapytał, w sumie od razu wiedząc o co biega.

// sorki ;-;

- Tak. - Wcisnął je weterynarzowi

Uśmiechnął się lekko. - Chore są, nie chcą jeść? Co się dzieje?

- Nie ruszają się. i mają jakiś taki tępy wzrok. Chyba coś im dolega.

- Hmm... - wziął kotoliski i położył je ostrożnie na łóżku. Pogłaskał jednego z nich, przyglądając się im że skupieniem.

Cóż Khuma szybko dostrzegł, że ruchy kotolisów były sztuczne i dziwnym przypadkiem równe. Domyślił się przyczyny - nie były prawdziwe.

Lekko zmarszczył brwi i spojrzał na właściciela tychże sztucznych kotolisów. W głowie miał już kilka pomysłów, co się stało z prawdziwymi, ale trzeba jakoś łagodnie wytłumaczyć to właścicielowi. Tak więc podniósł się i kuknął na pingwinka, po czym westchnął ciężko. - Obawiam się proszę pana, że pańskie kotolisy są nieprawdziwe. Czyz to nie dziwne, że poruszają się w jednym momencie? - przekrzywił głowę.

- Jak to nie są prawdziwe. Ktoś mógł porwać moje kotolisy i podstawić zabawkowe?! Mów mi wszystko co wiesz i czego się domyślasz! - Uaktywnił swoje oczy.

Podniósł ręce w obrończym geście. - To co żeś powiedział, jest bardzo prawdopodobne. Chociaż kto by chciał porwać akurat twoje kotolisy? Jest ich dużo... - stwierdził spokojnie.

- To co się mogło stać?

- A czy ja wiem? Wszystko jest tutaj możliwe. - wzruszył ramionami. - Obstawiam jednak, że po prostu podłożyły ci swoje hologramy. Nie lubią jak się je trzyma na własność. Wolą wolność.

//jak coś, to pofatygowałam się ze zmianą posta~~

//wobec tego czekamy na ktosia

- Czy często to się zdarza?

Uśmiechnął się lekko. - W sumie to tylko wtedy, gdy ktoś je trzyma dla siebie. Musiał je pan mieć w pokoju, czyż nie? Nie lubią tego. Lepiej jest je odwiedzać niźli zamykać w pomieszczeniach.

- Odwiedzać? Gdzie jak?