//xD proszę nie doszukiwać się takich rzeczy

//Ale to jest moje drugie zajęcie, nie licząc rozgrywki, w Pbf Abby.

//idź pan stąd
To mój Toleduś
Ale auto nawet spoko

//nie wiem co to za auto właściwie. Widziałem to na ulicy tylko

//fajne

Łapki prowadziły to tu, to tam, ostatczenie prowadząc do kuchni, skąd słychać było buszowanie.

Zmarszczył nos i kuknął do środka z zaciekawieniem.

Był tam chłopak, siedzący na blacie i zajadający coś z twoich zapasów.

Oburzył się nieźle. Jak tak można! Jednakże nieco bał się wejść do środka. Przełknął głośno ślinę i zrobił malutki krok. - Ki-kim jesteś? - mruknął niemrawo.

- Hę? A, to ty. Przecież się już przedstawiałem.

- Ale t-ty... Ta-tam... - westchnął ciężko. - W każdym razie, co zrobiłeś mojemu kotkowi? - odparł z wyrzutem.

- Tylko go na moment uśpiłem, chciał cię budzić. A ty i tak się obudziłeś, teraz będę musiał sobie iść. Widzisz? - wskazał na twego kota, który właśnie otworzył oczka. - Nie zrobiłbym kotkowi nic złego.

Westchnął z wyraźną ulgą. - P-przestraszyłem się... - mruknął i spojrzał na chłopaka. - A czemu m-miałbyś już pójść? Gdybyś od razu powiedział... Najadłem się przez ciebie s-strachu...

- Taki mam zwyczaj. Przychodzę, przymilam się, wyjadam coś z lodówki, wychodzę i szukam kolejnego naiwniaka.

To westchnal ciezko. - To sobie idź. - burknal obrażony.

- No, to nazywam zwyczajnym zachowaniem. Bywaj, dzieciaku. - Falsyfikat wyszedł oknem.

- J-ja dzieciakiem?! - oburzył się jeszcze, po czym spojrzał do lodówki a następnie wrócił do swojego biednego kotka. Przytulił go. - Przepraszam... - mruknął. - Już nigdy nie przytulę innego kota. - stwierdził dziecinnie.

Brakowało kilku rzeczy, ale nie był to dotkliwy brak. Kotek polizał go po policzku i karcąco zamiauczał.

Uśmiechnął sie lekko i podrapał go za uszkiem. - Jesteś głodny~? - sięgnął po torbę, w której miał swój pędzel.

Kotek przyraknął.

Tak więc Toledo wziął swój pędzel i namalował kotkowi talerzyk z rybką i miseczkę z mleczkiem. - Smacznego~

Kotek zaczął zajadać, a Toledo zgłodniał.

Lekko podrapał się po policzku. - Co by tu zjeść... - mruknął do kotecka, jakby oczekiwał odpowiedzi, no ale w końcu narysował sobie miskę zupy.

Zupka zanęciła go zapachem, tak bardzo, że zaburczało mu w brzuszku.

Uśmiechnal się lekko i zajął się jedzeniem.

Po dłuższej chwilce napełnił swój brzuszek.

Uśmiechnął się lekko, przeciągając się. - Nie wiem jak ty Bistri, ale ja pojadłem~

- Miau.

Zaśmiał się i podrapał go za uszkiem, machając pędzelkiem.

Koteczek zaczął mruczeć. Czym teraz zajmie się Tole?

Mógłby zakopać się w kocykach i nie wyściubiać nosa do końca życia, ale zbytnio mu się to nie uśmiechało. Zwiedzac czy poznawać ludzi też mu się nie chciało... Może powinien wrócić do starego trybu życia, gdzie rysował różne rzeczy a z domku wychodził sporadycznie?

Wystarczyło jedynie wybrać, który plan będzie najwłaściwszy. Każdy miał swe plusy i swe minusy. Czy odkrywanie świata jest siebie warte? Czy jego dawna rutyna nie jest już nudna?