Z nudów poszła poszukać owoców. Wiedziała, że ich tam nie ma, ale i tak tam sobie poszła.

Teoretycznie były, ale w formie malutkich zielonych kulek, bynajmniej niezdatnych do zjedzenia.

Wróciłeś na północ.

I znów zaczął węszyć za ludziną.

Musiałeś dalej kierować się na północ.

Co to jest? Czarne jagody. A czemu są czerwone? Bo są jeszcze zielone. Uśmiechnęła się sama do siebie i zaczęła spacerować po lesie, nucąc starą indiańską pieśń.

No to dalej kierował się na północ.

Abby
Las jak zawsze był zielony i tajemniczy. Spacer po nim był miły i odświeżający.
Kuba
Teraz od terenów pod miastem dzieliła cię asfaltowa linia.

Odpoczywała wśród ukochanej natury, zastanawiając się, czy to nie zasługa innych stworzeń, że nie ma tu zwykłych zwierząt.

Przysiadł w krzakach gdzieś na uboczu, wiedział, że ta asfaltowa linia to jakiś szlak ludzi, którym poruszają się do i z miasta, a więc spotkanie jakiegoś człowieka będzie tylko kwestią czasu.

Kuba
Minuty mijały, niebo zaczynało się chmurzyć, a żaden człowiek nie zdecydował się na podróż tym asfaltowym szlakiem.
Abby
Rikae mówił, że potrzebuje kogoś kto będzie strażnikiem lasu, więc to raczej nie on odpowiada za zwierzęcą absencje. Swoją drogą, mogłabyś tam pójść i po prostu go o to zapytać.

Sprawdziła, ile zostało czasu, może już mogła iść.

Iść mogła od samego początku, nikt się przecież nie obrazi jeśli będzie nieco za wcześnie.

Pomownie sprawdziła, ile zostało jej czasu, powolutku kierując się na miejsce.

Mimo to nadal czekał.

Kuba
Mimo to nadal nikogo nie było.
Abby
Noc ledwie nastała, więc miałaś jeszcze dużo czasu.

Ruszył bliżej miasta ową asfaltową linią, ale wciąż trzymał się zarośli.

//najpierw niby oiue moje postacue mają sporo czasu, a zaraz po tym Alan jest spóźniony ;<

Postanowiła pójść do Rikae nieco wcześniej.

Kuba
Byłeś nieco bliżej miasta, ale wciąż w zaroślach.[/b]
Abby
Sam budynek niewiele się zmienił, jeśli w ogóle. Spiker pewnie właśnie prowadził audycje.

Czekał na jakichś ludzi.

Zamierzała wejść jak poprzednio, drzwiami. Tak też zrobiła.

Kuba
Wciąż nie było żadnych ludzi.
Abby
Gdy weszłaś do środka, usłyszałaś jak prowadzi najnowszą audycje programu. - A teraz czas na porcje, porządnej syntetycznej energii! Ultraboss w towarzystwie Vincenza Salvii i ich świeżutki kawałek "Enter the Synth". Zapraszam! ( www.youtube.com/watch?v=2mHn1yzMuKA) - Puścił muzykę, która w studiu brzmiała nieco ciszej, i odwrócił się na fotelu do ciebie. - Witaj, jesteś wcześniej. Nie żeby mi to przeszkadzało, oczywiście. -

//ona miała ma korytarzu zostać >_○

- Jeśli nie masz nic do roboty i tylko oczekujesz, to cholernie długo to trwa. Trudno chronić las, który wygląda, jakby był martwy w środku.

Rozejrzał się, by jakoś zlustrować okolicę.

- I po to właśnie cię mamy. - Powiedział z tym samym hipnotyzującym uśmiechem co cały czas. - Mamy pewne teorie na temat zniknięcia zwierząt. Twoja w tym głowa, by je potwierdzić.
//
>Byłaś w środku
>Jedyne drzwi to te do studia
>Wchodzi drzwiami
>"Miała zostać w korytarzu!"
>Abby pls

gulasz88 pisze:

KORYTARZ zakończył się zakrętem, a za nim były drzwi. Podobne do tych wejściowych, tylko że zza tych wydobywała się muzyka.

Patryś pls

//Ty byłaś już w tym korytarzu, a jednymi drzwiami były te od studia!

//nie byłam, wcześniej byłam na dworze
Ps, jestem kobietą, mogę walczyć o swoje racje do upadłego Patryka :3

Hipnoza nie działa na istoty bez oczu, więc Shimasani była spokojna.
- Miałam nadzieję, że odpowiedź jest oczywista i dobrze ci znana, wszakże ktoś z twoją aparycją i dykcją, et cetera, et cetera, zapewne grzeszy niemałym intelektem i obyciem.

Joker wszedł do lasu.

Kuba
Drzewa, krzaki i ulica, przedzielająca las.
Dante
Jeśli wierzyć przekazowi radiowemu, powinieneś teraz kierować się ciągle na północ.
Wybacz Abby, znowu zapomniałem. Zmiana Tematu!

Mając jedynie takie informacje, starał się po prostu trzymać kierunek północny.

Owszem, miał zamiar zapolować w mieście lub na jego obrzeżach, ale postanowił najpierw zbadać teren, a więc ostrożnie obejść miasto wokół.

Kuba
By to zrobić, najpierw musiałeś przejść przez ulicę.
Dante
Trochę ci to zajęło, ale po jakimś czasie na horyzoncie pojawiła się stara wieża radiowa.

Skoro nie było żadnych ludzi to właśnie to uczynił.

I w tym momencie, zza zakrętu wyjechał wielki pojazd zwany ciężarówką. Usłyszałeś tylko głośne trąbnięcie i poczułeś silny ból, połączony z zabawnym uczuciem lotu, które przerwało uderzenie w drzewa. Kierowca nawet się nie zatrzymał.

Kiedy GM ma Ciebie dość tak bardzo, że zabija Ci postać z byle powodu.

Skierował swoje kroki wprost do niej, przy okazji wciągając w płuca dużo wieczornego powietrza. Oczywiście zaraz powstrzymując kaszel palacza.

Kuba
Może i zginąłeś, ale za to przeżyłeś. Byłeś połamany i wszystko cię bolało, ale wciąż żyłeś.
Dante
Duża stalowa konstrukcja odgrodzona wysokim płotem, z małym budynkiem radiostacji stojącym obok. To ci się ukazało, po wejściu na małą polanę po środku lasu.

Marna pociecha, ale zawsze coś. Ocenił stan swych obrażeń.

Złamanie otwarte w lewej nodze, i zwykłe w drugiej. Sporo zadrapań i skaleczeń i ogólny ból we wszystkim.

No to teraz sprawdził swoje obecne położenie, głupio byłoby zostać dostrzeżonym przez kogoś i zabitym.

Leżałeś po tej samej stronie lasu z którego próbowałeś ruszyć. Leżałeś gdzieś w krzakach, pod drzewem.

Pozostało mu jedynie czekać, aż wrodzona regeneracja zrobi swoje.

Zaczął iść wzdłuż płotu w poszukiwaniu bramki, wiodącej do wewnątrz ogrodzonego miejsca.

Kuba
Postępowała wolno, zbyt wolno. Istniało też ryzyko, że nie nastawiona kość, źle się zrośnie.
Dante
Po chwili znalazłeś furtkę, zablokowaną przez grubą żelazną kłódkę. Nie mniej jednak budynek radiostacji nie był ogrodzony, a to chyba tam musiałeś się dostać.

Pomyślał, jakie ma teraz opcje.

Nastawić sobie kość samemu, liczyć że dobrze się zrośnie bez twojej ingerencji, albo po prostu położyć się i zgnić.

Nie miał zamiaru odchodzić z tego świata, a przynajmniej nie w ten sposób i nie tak szybko, więc wypróbował pierwszą opcję.