Tymczasem Finn rzucił mięso. Sarna przestraszyła się, ale ostatecznie podbiegła zobaczeć, co to.
- Teraz jest nasza szansa... Uwaga...

Przygotował się do ataku na sygnał Finna.

- Teraz!

Zaszarżował na sarnę jak najszybciej da radę i starał się ją dźgnąć sztyletem.

Udało Ci się trafić ją w brzuch, a Finn trafił w mózg. Nie minęła chwila, sarna leżała zdechła

Bror stał w osłupieniu po czym wyjął sztylet z ciała sarny.

- Zabierzmy ją szybko, bo napadną nas wilki. A i dowódca pewnie już na nas czeka - powiada Finn

Jasne- zaszedł ciało sarny od tyłu po czym czekał na pomoc Finna w celu przeniesienia zdobyczy.

Podnosicie je i idziecie w kierunku spotkania z oddziałem

A więc szedł za towarzyszem.

Po około 20 minutach byliście na miejscu. Wokół Arlika stała tylko garstka żołnierzy. Gdy zobaczył co niesiecie, zdumiał się wielce
- Skąd wy to...

Bror milczał i czekał na rozwój wydarzeń.

- Jestem zdumiony... Jak dwóm świeżakom udało się zabić sarnę? Opowiedzcie mi to

-To nie był wilk, więc to trudne nie było,sir.

- Rozumiem... Moje gratulacje, przetrwaliście i upolowaliście sarnę, wspaniały wyczyn jak na świeżaka. Poczekamy jeszcze chwilę i wracamy do fortu

-Zrozumiałem.

Po 30 minutach wróciła większość świeżaków. Tych, którzy nie wrócili, uznano za zaginionych. Wróciliście do fortu

Udał się do baraków by odpocząć.

Byłeś zmarznięty, więc okryłeś się kołdrą

Wziął łyka wody z manierki po czym postanowił trochę poleżeć.

Łóżko okazało się być strasznie niewygodne, więc przewracałeś się z jednej strony na drugą

Czekał na jakieś rozkazy zanim pójdzie spać.

Na szczęście okazało się, że nie ma żadnych więc mogłeś spokojnie oddać się snu

Zasnął po ciężkim dniu.

Obudziłeś suę. Słońce było już wysoko

Wstał i rozejrzał się dookoła, po czym poczekał na poranną przemowę dowódcy czy inne coś co on wymyśli, kto wie co mu chodzi po głowie.

Do Twojego baraku przyszedł jakiś pachołek

-Coś się dzieje?- Zapytał zaintrygowany.

- Dowódca Alrik chce Cię widzieć - odpowiedział

-Gdzie?

- W swoim gabinecie

-Można dokładniej?

- Chodź za mną to Cię zaprowadzę

-Dobrze.-Powiedział po czym zaczął iść za nim.

Zaprowadził Cię do jednej z wieżyczek fortu. Schody były tak kręte, że o mało nie spadłeś. Gdy dotarliście na samą górę, otworzył jedne drzwi
- Proszę dalej, ja tam nie mogę

Podjeżdża pod bramy do fortu granicznego oficer, prawdopodobnie jakiś inspektor wojskowy .

-Otwierać!-Krzyknął , jego głos był znajomy załodze tego fortu , oprócz świeżaków,którzy przybyli tutaj niedawno-Ile mam czekać ?!

Otwierają

Oficer wjeżdża do fortu, schodzi z konia i wchodzi do głównego budynku.
Spotyka Alrika, jego podopiecznego.

- O, witaj! Stęskniłem się!

-Cześć Alrik ! Jak tam z pilnowaniem młodych i gniewnych , co dopiero zrekrutowanych ?

- A wszystko dobrze. Przeprowadziliśmy już ćwiczenia w lasie i kilku niestety zaginęło. Co ciekawe, dwóch upolowało sarnę w trakcie tego ćwiczenia

-...a to ci miła ciekawostka.Dobra, wracaj do trenowania poborowych , Alrik.
Anders wszedł do swojego gabinetu.
Był to gabinet jak każdy inny , niewielki ,skromny i czasami gdzieś zabrudzony.Na myśl nasunęły mu się do porównania pokoje z Sztokholmu , tamte pomieszczenia w porównaniu z tymi tutaj to były jak izba chłopska z Finlandii przy Wersalu.
Niezbyt ruchliwie podszedł do swojego miejsca pracy, drewnianego biurka wykonanego z lokalnych drzew, i usiadł na krześle nawet dobrej jakości.
Wrócił do kontrolowania spraw zaopatrzeniowych, sprawdzał meldunki oraz listy przysłane prosto od dowództwa.

-Adiutancie, proszę sprawdzić przysłane listy i posegregować je na te ważniejsze i na te mniejszej wagi, zrozumiano ?

- Rozkaz

Anders sprawdzał sobie prywatny pojemnik na listy.
Wśród nich znalazł bardzo zaskakujący pod każdym względem.
Nie różnił się od nich niczym co prawda, lecz autor listu był najbardziej zaskakujący.
Ta... to był list od samego króla Gustawa IV.
Żeby nie przedłużać, sens tej wiadomości był taki: "Anders, potrzebujemy nowej broni dla artylerii , a że jesteś inżynierem to może coś wykombinujesz".
Gott in Himmel , Niemiec by rzekł, wymagania nawet były szokujące.
Lekka armata polowa, którą by mógł transportować zwykły poborowy, ładowana czymś na wzór ładunków do muszkietów, na dodatek ładowana od tyłu ,oraz mała wisienka na torcie to,że ma być to zrobione z żelaza dla wytrzymałości.
"Boże..." Pomyślał "...lepszego pomysłu to nie miałeś , Gustaw ?"
Już raz Lew Północy stworzył armatę takiego typu, ale była zrobiona z skóry i ładowana była jak każda zwykła armata,ale niewiele odcisnęła swego znaku w mrokach dziejów poza kilkoma bitwami.

Wracając do rzeczywistości , Anders kontynuował zajmowaniem się biurokracją.

W między czasie w swoim szkicowniku przelewał swoje wizję "Skórzanej Armaty wersji 2" na papier.
Mniej więcej , według jego wizji, miało wyglądać to tak:

Uznałeś, że wygląda to wspaniale i król może to przyjąć

-"Tylko ,że muszę najpierw opracować funkcjonujący mechanizm ładowania odtylcowego i specjalne pociski do tego dostosowane"-pomyslał Anders.

Postanowiłeś zrobić to później. Biurokracja Cię przerasta

Anders kontynuuje sprawy biurokratyczne.

Gdy Słońce chyliło się ku zachodowi, udało Ci się skończyć to gówno