- I jeszcze piwo! - Powtórzył za wojem - Mięsa daj karczmarzu, mięsa i popitki! -

Zajęliście miejsce przy ławach, a po chwili wjeżdżało mięso z różnymi dodatkami, i piwo

Zaczął zajadać po zmówieniu modlitwy. Przy okazji, rozejrzał się po gościach karczmy.

Było tu pustawo. Jedynie wasza dwudziestka i jakiś pijaczyna byli w środku

- Hej, towarzysze, nie zauważyliście, że dziwnie pusto w tej karczmie? -

-Pewnie pozostałe dwie zbierają klientów

- Jedna była zamknięta, a trudno, żeby całe miasto zajęło tylko jedną.

-Wyglądała na świeżo zamkniętą
-Mógłbym przysiąc że widziałem jak ktoś skoczył w kompostownik i dostał krzesłem!

- Że co? -

-No to! Ktoś w kompostownik skoczył, a jak wyszedł, to dostał krzesłem!

- A to Ci ciekawa ta Ziemia Święta! -

-Tak to jest jak cały lokal się upije

- Dlatego mości panowie, dobrze jest być całym lokalem! - Zaśmiał się.

-Wszyscy wybuchli śmiechem. Jednak żarło i pijadło się skończyło, a wszyscy poczuli senność.

- Panie karczmarzu, pokoje prosimy! -

Mam tylko wszystkie wolne. Jako jedyni klienci, zapłacicie tylko 10 za jeden pokój na tydzień. W waszej grupie wychodzi to 200 złota/tydzień

- Nie tak źle. Idziemy. - Poszedł wraz z towarzyszami do pokojów.

Wszyscy się rozeszli, ty wziąłeś ten najbliżej schodów, w razie polepszenia/pogorszenia stanu Hydenhoha

Nie przesadzajmy, to tylko ręka.

Zmówił wieczorne pacierze, odmówił też modlitwę za Hendyhoha, po czym położył się do snu.

Sen przyszedł łacno, jak również pobudka i głód

Lecz przed jedzeniem - Poranne Pacierze. Zmówił je i zszedł na dół, do jadalnego pomieszczenia karczmy.

O dziwo, karczma była pełna. Pełna klientów zamkniętej karczmy nie mających gdzie pić i jeść

- Karczmarzu, znajdzie się miejsce? -

- Znajdzie, znajdzie! Dla was wszystkich się znajdzie! Oraz najlepsze niemieckie piwo, włoskie wino, słowem: Najlepsze!

- Nie ma lepszego napitku, nad rodzime. Łacno dawaj mnie tu piwo, a chleba niż żałuj! -

Po chwili stał przed tobą kufel złocistej, ojczymej cieczy. Dostałeś do niej niemieckiego würsta i chleb, także na bogato.

I to się.nazywa porządne śniadanie! Zajął się nim.

Po skończeniu karczmarz jakby czytając Ci w myślach dolał piwa, podał kolejny bochen i kolejnego würsta.

Odsunął jednak kiełbasę.
- Nie, karczmarzu, dzisiaj chyba będę pościć od mięsa. -

-Oczywiście
Po tych słowach twoi kompani powoli zaczęli schodzić na dół

Na razie nie będzie ich niepokoił. Dopóki młody leży, raczej nie opuszczą Akki.

Każdy zamówił co chciał, a po zjedzeniu zapytali się
-To teraz każdy idzie gdzie chce? W obrębie Akki znaczy się

- Tak, na razie nie będziemy wyruszać do Grobu Zbawiciela. Na to jest jeszcze czas. -

Rozeszli się, każdy w swoją stronę, lecz głównie do katedry na mszę

Gorfrat pójdzie na wieczorną mszę. Zjadł, po czym wyszedł z karczmy i udał się w kierunku targu.

W zależności od tego co chciał mogło to być lub nie. Tutaj był głównie targ zbrojeniowy, ale coś innego też się znajdzie

Ah, broni Gorfrat miał od groma. Rozglądał się bardziej za jakimiś lokalnymi rękodziełami, patrzył też po ludziach.

Był handlarz niewolnikami (Tak, wszędzie jest) oraz handlarz rękodziełami, jeśli o to Ci chodziło

Przyjrzał się produktom handlarza rękodziełami.

Miał lokalne specjały, figurki Jezusa, krzyże wypalone w drewnie z starych murów Jeruzalem oraz relikwię w postaci kawałka krzyża na którym wisiał Jezus

- Panie, ta relikwia to autentyczna? - Zagadał

-Jeszcze śmiesz się pytać?! Oczywiście że tak! Ocaliła mnie przed grupą bandytów!
Zdawał się tym pytaniem oburzony

- Piękno samo w sobie. - mruknął Tiago, spoglądając na nowy, wykonany na zamówienie szyld karczmy zawieszony nad drzwiami, wykonany z drewna, który przedstawiał złotego lwa na szkarłatnym tle, zresztą stąd nazwa karczmy. Gdyby tylko ktoś wiedział, że to też herb rycerskiego rodu Aguiarów... Otrząsając się z nostalgii, były rycerz wkroczył do środka. Cóż, karczma jak karczma: Przestronny parter, na na nim stoły i krzesła dla gości, kontuar naprzeciwko wejścia, zaś za nim - szafka pełna alkoholi oraz okienko i drzwi do kuchni, gdzie przygotowywano posiłki. Na prawo od wejścia znajdywały się schody na piętro, które prowadziły do dziesięciu jednoosobowych pokoików i znacznie większych dwuosobowych pokoi w liczbie ośmiu. Uzupełniała to stajnia z tuzinem wolnych boksów dla koni oraz całym oporządzeniem, ale ta była oczywiście na zewnątrz, przylegając do lewej ściany karczmy. W środku jak zawsze panował ruch, klientela robiła swoja, kelnerki uwijały się jak w ukropie, podobnie jak kucharze, sprzątacze na razie mieli wolne, a Swend trzymał wszystkich gości na oku ze swojego siedziska w rogu pomieszczenia. Sam Tiago ruszył za kontuar, gdzie zluzował Jamesa. Będąc tam, odpasał miecz i położył go pod ladą, a później patrzył na to wszystko, co rozgrywa się w jego lokalu.

Swend dziś nie miał zbyt dużo pracy, zdecydował się zajść do spiżarni i poćwiczyć na zimnym świniaku. Usłyszałeś jedne z tych niewielu duńskich czy szwedzkich słów które rozumiałeś: Jak będzie trzeba, wołaj. Dziś wyjątkowo panował ruch, bez problemów

A więc stał za ladą, umilając sobie oczekiwanie patrzeniem na kelnerki, w oczekiwaniu na jakiegoś klienta czy zamówienie.

//Chce Ci się bawić w odbiór każego zamówienia, czy tylko te wpie**olu i ważne dla fabuły?//

//To drugie, wiadomo.//

//Wolę się upewnić. Jeszcze ominę przyjemne parę godzin wyceniania świnioków//
Po istnej lawinie klientów trzeba było zawołać Skandynawa. Mianowicie dwóch Rosjan pobiło się o naparstek wódki. Ach ci Rosjanie. Wszystko by się upić.

A więc to zrobił, w razie czego przypinając miecz do pasa, gdyby zrobiło się ostrzej.

Swend rozwiązał spór przechylając naparstek do gardła, a Rosjanów wykopując. Pomocy nie trzeba było. Wracali co prawda parę razy, ale w końcu wasz potomek Wikingów zaprosił ich na partyjkę bijatyki. Po tym dzień minął spokojnie, a po opłaceniu wszystkiego zysk wynosił 116 złota