Podobno to dno istnieje i nawet ktoś tam mieszka.

Bartuś japoński demon
Wietm poczuł, że są na ziemi. Upadek nie trwał długo. Feniks puścił się i spadł na powierzchnie zamku, na dodatek dostał czkawki.
- Żyjecie? - zapytał statuszek.

- Ja tak. - Spojrzał na feniksa - to ptaki mogą mieć czkawkę? Myślałem, że to typowe dla ssaków.

- Wolałbym nie mieć, naprawdę.

- No dobra, robota wykonana czas odebrać zapłatę. Żegnaj *imię właściciel zamku*.

Pozostali poszli za nim.

// Ku*wa co to za ekipa się zbiera.//
Starał sobie przypomnieć gdzie znajdzie zleceniodawce.

Najprawdopodobniej był to mieszkaniec domu na dnie urwiska.

W takim razie szedł właśnie do niego.

- Ach, zapraszam, zapraszam! - zawołał człowiek stojący w drzwiach domu.

- Witam. Zadanie wykonane.

- Może pogadamy o tym przy kawie?

- Chętnie.

Odsunął się, by pozwilic im wejść. Wewnątrz dom wyglądał bardzo przytulnie.

Wszedł do domu i rozejrzał się po pomieszczeniu. Poczekał na resztę.

Dziad od zamku i feniks przyszli za nim do środka, a gospodarz, prawdopodobnie wspomnjany Yorick, właśnie przyniósł cztery filiżanki kawy. Ułożył je na stoliku. Feniks podleciał na stolik i zaczął pić swoją, w najmniejszej filiżance.

Usiadł przy stoliku i również sięgnął po filiżankę. Zaczął pić przyglądając się feniksowi pijącemu kawę. To naprawdę musi wyglądać ciekawie.

Feniks siorbał sobie kawę. Wyglądało to nawet zabawnie.
- Cóż, nie spodziewałem się, że ktokolwiek weźmie na poważnie moje zadania. - Yorick zwrócił się do Troya. - Czego ci potrzeba, podróżniku?

- Biorę zadania, których nikt inny nie przyjmuje. A mógłbym wiedzieć kim Pan jest?

- Jestem nudnym zrzedliwym staruszkiem. Wysłałem zlecenie i oczekuję wyznaczenia sobie nagrody.
- Po co właściwie kazał pan zgasić tamten krzak?
- Jego gałęzie łamały się i kilkukrotnie podpaliły mi chatę, gdy tu spadły.

- Heh... Czyli nie znasz się na klątwach. W takim razie mam dwie propozycje. Amunicja do tej dwururki jeśli ma Pan albo trochę ziaren tej kawy, to naprawdę dobry gatunek. Jeśli obie opcje Panu nie pasują to proszę coś zaproponować.

- A, nie pytałes o klątwy. Skoro jednak wolisz kawę... - staruszek już odwracał się, by iść po ową kawę.

- Zaraz. Wiesz coś o nich? Poszukuje sposobu na odczynienie jednej... - Zatrzymał go gestem.

- Nie łatwo jest odczynić, pozbyć się klątwy. Sposób jest zależny od rodzaju.

- Gdyby było łatwo to sposób znalazłbym w każdej bibliotece. Klątwa wracająca trupa do żywych.

- Zazwyczaj ludzie lubią żyć. Kto ją rzucił?

- Jakiś mag albo kapłan. Ten sku*wysyn zwiał nim się wzbudziłem.

- Typowe dla tego typu osobników. Nie wiesz może, dlaczego to zrobił?

- Może chciał bym dalej się męczył z tym życiem? - Bardziej zapytał niż stwierdził. - W końcu, z jakiego innego powodu wzbudzać człowieka, którego wszystkie bliskie osoby zabijane są przez jakąś siłę wyższą albo coś w tym stylu.

- Zazwyczaj tego typu klątwy to kary, jednak wtedy byś był tego świadomy. Możliwe, że miałeś nieświadomie z tym kimś na pieńku, nie sądzisz?

- Przez samo przebywanie ze mną umarło kilka osób. Innego powodu nie widzę.

- Interesujące. Czyli jest szansa, że ktoś w tym pokoju umrze, tak?

- Tylko bliskie mi osoby.

- Na przykład ten feniks, który za tobą lata?

- Cóż... Ostrzegałem go. - Wzruszył ramionami.

- Umieranie jest całkiem przyjemne. Szczególnie z popie**olonymi ludźmi.

- To chyba podchodzi pod masochizm.

- A bo ja to wiem co to znaczy? - dorzucił feniks.
- Osobliwy z was duet. - skwitował nieco zgorszony gospodarz.

Feniks maszynista i koleś, przy którym inni umierają team. Trza wymyślić krótszą nazwę.
- A wracając do tematu to nie widzę innego powodu, by ktoś miał na mnie rzucić tę klątwę.

///feniks maszynista lel

- Może ma taki fetysz? - zasugerował feniks. - Wiesz, kogoś jara rzucanie klątwy.

// Wyobraziłem to sobie. Minuta śmiechu.
Jeden plus z nie zwracania uwagi na podpowiedzi autokorekty.//

Spojrzał na gospodarza, następnie na starca tak jakby chciał powiedzieć "ja go nie znam, sam przylazł".
- Nie jestem tego pewien. Raczej niezbyt prawdopodobne.

- Raz miałem znajomego, który miał coś w ten deseń. Nieważne. - odrzekł cicho feniks.
- Będę szukał rozwiązań, ale to trochę może zająć. - odrzekł staruszek.

- Mam poczekać czy zająć się czym innym?

- Odezwę się jak na coś wpadnę. A kawę i tak możesz dostać.

- To poproszę.

Staruszek przyniósł mu torebkę.
- A ty feniksie, panuj nad dziobem. - pogroził mu palcem.

- Dziękuję. - Odebrał worek - To może dla bezpieczeństwa zebranych sobie pójdę. Dowidzenia - Spojrzał na Feniksa po czym wyszedł.

Feniks poleciał za nim.
- I gdzie teraz idziemy?

- Mamy trzy opcje. Idziemy odłożyć kawę do mojego domu, poszukać jakiejś kolejnej roboty albo błądzić e nadziei, że zdarzy się coś ciekawego. Najchętniej to wykonałbym pierwszą, bo nie chce mi się chodzić z tym workiem.

//ale to nie jest duży worek, tylko jak paczka jacobsa >_>
Ileś ty tego chciał?