Z przyczyny tego, że piwnice wszystkich czterech wieżowców łączą się ze sobą, mieszkańcy bądź użytkownicy tego terenu uznają go za 'międzynarodowy', nienależący bezpośrednio do nikogo. Poza tym roi się tam od potworów i świecących w ciemności grzybów.

Kubuś
Dotarli pod ziemię, gdzie od razu dało się słyszeć ghule.

Pierwszą rzeczą, jaką zrobił, było ocenienie, czy może tu swobodnie walczyć swoim toporem, czy musi przejść na miecze.

Mógł walczyć czym chciał.

W takim razie postawił na topór i ruszył jako pierwszy.

Wesoła gromadka ghuli poszła w jego stronę.

Wesoło dał wesołemu Gabrielowi wystrzelić wesoły bełt ze swojej wesołej kuszy, który miał wbić się w wesołą czaszkę wesołego ghula, a później sam ruszył do wesołego ataku, wesoło wykonując wesołe pchnięcie wesołym grotem swego wesołego topora.

//Kubuś Popie**oliło cię czy ćpałeś?

Ghule padały hak muchy, nieco mniej wesołe.

//Kiedy napisałaś "wesoła gromadka ghuli" nie mogłem się powstrzymać.//
Nie pozostało mu wiele więcej, jak tylko nacierać na nie dalej.

Zwrócił uwagę, że mijał trupy położone przez kogoś innego. Nawet świeże.

Postanowił przyjrzeć się temu od razu, gdy pokona ghule, do czego teraz dążył.

Ghuli przyszło jeszcze trochę, były zakrwawione. Gabriel kładł je z podobną częstotliwością do Walona.

Kontynuował, dopóki nie pozbył się wszystkich.

Część ghuli uciekła w boczny korytarz. Pozostałe ubili.

Sprawdził dokąd ten boczny korytarz prowadzi.

W półmroku dostrzegł, że ktoś właśnie kraja i ciacha pozostałe ghule na kawałeczki.

Zawołał pozostałych i poszukał czegoś, co może rozświetlić mrok.

Nie odnalazł niczego takiego.
- Widzę, że powoli robi się nam w okolicy konkurencja. - usłyszeli, co ciekawe, kobiecy głos.

- Nam? - spytał zdziwiony, gdyż uznał, że kobieta jest sama...

Prawdopodobnie jednak albo mówiła retorycznie albo liczyła konia, który w jej pobliżu zarżał. Chyba uruchomiła jakiś mechanizm, bo od razu zrobiło się jasno, a ilość ghuli teraz była do dostrzeżenia. Kobieta odłożyła z uśmiechem miecz.
- Witam panów.


//lekko niedokładnie przerobiłam arta, przepraszam za niedoskonałości :^

//Ale co niby przerabiałaś? Nic nie widzę ._.//
- Witam, witam. Nie spodziewałem się spotkać innego łowcy potworów.

//kolor włosów, miejscami widać

- Powiem, że owo odczucie odwzajemniam. Dawno nikogo takiego w Paradosso nie spotkałam. Wnioskuję, że jesteście tu od niedawna.

- Jakbyś zgadła.

- Nie muszę zgadywać. - uśmiechnęła się. - Jeśli Lis nasyła kogoś jeszcze mi w drogę, znaczy to, że to musi być ktoś nowy. Wbrew innym orzybyszom jednak w walce obyty.

- Lata praktyki.

- A jak z teorią?
- W jednym paluszku, paniusiu. Co to w ogóle za moda, żeby kobieta łowiła potwory?
- Najwyraźniej skuteczna.

- U nas kobieta w takim zawodzie to ewenement na skalę światową, ale idzie się przyzwyczaić.

Kobieta zajeła się wrzucaniem jakichś kulek w otwory w podłodze.

- Można wiedzieć, co robisz?

Z dziur buchały krótkie ognie i fajerwerki.
- Pozbywam się gniazd ghuli, by nie wracały.

- Sprytne. My używamy Magii w tym celu.

// No proszę, mamy tutaj wiedźmina //

//Na zdjęciu jest medalion. Chyba, że po tym zauważyłeś.

//*oklaski*

- Nie używam za dużo magii. To nie w moim stylu. Może udamy się w przyjemniejsze miejsce? Tu już raczej się nie przydamy.

//Nie wiem dokładnie o co chodziło Maciejowi ale ja zauważyłem, nie licząc opisu, po oczach. Medalionu nawet nie widziałem //

//Ja skojarzyłem tylko medalion, ale pisanie o tym wydawało mi się zbyt oczywiste.//
Skinął głową i wykonał zapraszający gest, aby poszła przodem.

// Ch*j. I tak będę stwierdzał wszystkie oczywiste oczywistości. //

//Takich ludzi nam potrzeba.//

//może Maciejowi chodziło o petardę, ale nie wiem

Poszła rzeczywiście przodem i po krótkim czasie była na zewnątrz.
- Takiej ładnej konkurencji to się nie spodziewałem. - rzucił Gabriel.

- Ten nowy świat jest pełen niespodzianek. - przyznał Walon. - Choć ja nie spodziewałem się żadnej konkurencji.

- A ja w sumie tak. Odkąd wpadłem, że w okolicy może być leszy.
Gabriel ruszył do przodu, chyba owa kobieta przypadła mu do gustu.

Rywalizacja o coś tak przyziemnego jak cielesne uciechy nie należała do priorytetów Walona, więc wzruszył ramionami i ruszył z nim, skoro chce, to niech spróbuje ją poderwać, on się mieszać w to nie będzie.

Maciejek
Nasz drogi podróżnik wylądował zadkiem w kępie kolorowych grzybów.

Podniósł się i zaczął szukać odpowiedniej rośliny.

Na razie wszędzie widział grzyby, jeden zaczął mu wzrastać na ramieniu.

Szybko wstał i pokrył wspomniane wyżej ramię świetlistą barierą, aby przestało wzrastać.

Grzybek przestał rosnąć, ale był już całkiem dorodny.

Teraz chciał go odciąć mieczem.

Chcieć to pierwszy krok do sukcesu. Trudno jednak po prostu uciąć grzyba, kawałek pewnie by został.