W obecnym prącym na przód i bardzo szybkim świecie wśród części środowisk panuje swoisty kult prostoty. Częściami tego kultu jest chęć bycia blisko natury, odizolowania się od ludzi i poświęceniu się prostej, angażującej pracy. Przejawia się to powiedzmy w chęci ucieczki z wielkiego miasta na wieś i poświęceniu się powiedzmy ogrodnictwie albo innemu garncarstwu by ograniczyć kontakty z innymi do minimum. Panuje przekonanie, że spokój wart jest więcej niż dobra materialne. Jak myślicie jest takie myślenie zasadne i racjonalne czy nie i czy uważacie, że im dalej w XXI wiek ludzie będą coraz bardziej tęsknić za spokojem czy raczej będzie większe pogodzenie z wygodnym, ale paradoksalnie trudnym życiem w cyfrowo-korporacyjnej kulturze?

Sądzę że obie ,,kulty" czyli kult życia prostego i korporacyjnego będą istniały obok siebie i będą istnymi etapami w życiu wielu ludzi. Najpierw będą pracować w Korpo a potem uciekać na wieś by odpocząć i tam będą spędzać emeryturę w kulcie ,,prostego życia"

Ogólnie to spoko ale nie podoba mi się "spokój jest wart więcej niż dobra materialne"

Kochanowski aproves.

Ludzie są nieprzystosowani do życia w środowisku które dla siebie stworzyli, więc tęsknią, za dotykiem mężczyz... To znaczy obecnością przyrody. Przypominam, że homo sapiens jest przystosowany to życia w plemieniu zawierającym max około 100 osób, więc te miliony nie są zbyt dla nas przyjazne

To_masz___Problem pisze:
Ogólnie to spoko ale nie podoba mi się "spokój jest wart więcej niż dobra materialne"

Chodzi chyba bardziej, że dzień spędzony nad warzywną działką ma większą wartość niż ten spędzony w centrum handlowym w czasie którego z portfela znika 400 zł, bo ten kult prostoty wiąże się też zwykle z niechęcią do konsumpcjonizmu

Dopóki nie odbywa się to z pobudek religijnych sądzę jak najlepiej. Spokój i przyjemna dla oka okolica jest dla mnie wielką wartością. No, ale dla mnie.

W sumie co w tym złego jak religijnie?

Taka osoba może nie być świadoma czego sama chce, posiłkuje się Bogiem i błędami w rozumowaniu, asceza może ją mimowolnie wykończyć.

Friedrich Nietzsche pisze:
Jeszczeście samych siebie nie szukali, a oto jużeście mnie znaleźli.

Większość ludzi na świecie sama nie wie czego chce, posiłkują się Bogiem bo w niego wierzą.
Niewierzący też często nie wiedzą czego chcą, a Bóg im nie jest w tym potrzebny, popełniają oni również błędy w rozumowaniu.
Nie rozumiem jak kwestia wiary miałaby wyjaśniać brak świadomości w tym czego się chce i w popełnianiu błędów w rozumowaniu.
Nie podajesz żadnych argumentów, których można się przyczepić, mówisz tylko o zaściankowych sloganach, które mają tworzyć jakąś treść logiczną, ale brakuje temu głębi.

A kto to przyszedł
Pan ateista
Niszczyciel ołtarzy
Pogromca uśmiechów ministrantów

jacek1s pisze:
Większość ludzi na świecie sama nie wie czego chce, posiłkują się Bogiem bo w niego wierzą.
Niewierzący też często nie wiedzą czego chcą, a Bóg im nie jest w tym potrzebny, popełniają oni również błędy w rozumowaniu.
Nie rozumiem jak kwestia wiary miałaby wyjaśniać brak świadomości w tym czego się chce i w popełnianiu błędów w rozumowaniu.
Nie podajesz żadnych argumentów, których można się przyczepić, mówisz tylko o zaściankowych sloganach, które mają tworzyć jakąś treść logiczną, ale brakuje temu głębi.

To może tak. Bardziej szanuję ateistycznych ascetów niż religijnych, tak samo jak bardziej szanuję słynnych ateistów w okopach. Asceza religijna to działanie pod wpływem opium i irracjonalnych religijnych "sloganów", człowiek może zmarnować sobie życie przez religię w rzeczywistości samemu tego nie chcąc, bo religia jest jak narkotyk. Czasem dochodzi do takich momentów, że nie chcesz wcale brać, ale nie możesz przestać. Zobacz odcinek Wybrańczyka o jego życiu, gdzie mówił że w pewnym momencie był tak zafiksowany że jego mocnym celem w życiu było nie wku*wiać Jezusa. Czy coś.