Zaloguj się
Kraj bez armii daleko nie zajedzie. A z czego zbudowana jest ta armia? No właśnie z niżej opisanych jednostek.
Jednostki dzielą się na siedem typów: Piechota, pojazdy, artyleria, jednostki morskie, jednostki powietrzne, jednostki specjalne oraz jednostki inne, czyli takie, które nijak pasują do pozostałych.
Czytając jednostki niżej, ktoś może się zdziwić. No cóż, uznałem, że standaryzacja jednostek nieco wyrówna balans oraz ułatwi pisanie i tym podobne, dzięki temu nie trzeba odsyłać Was do Wikipedii w poszukiwaniu danych.
"Ale jak to? Przecież gram Niemcami, a Niemcy mieli super czołgi! Więc ja mam mieć lepsze czołgi i kwita!" - ktoś z Was mógł tak pomyśleć. I nie tylko tak, przykładowo gracz grający Wielką Brytanią mógłby oburzyć się względem standaryzacji samolotów. Chcesz mieć lepsze czołgi niż inni? Zastosuj modyfikacje.
Co to są modyfikacje? Inwestycje, które wymagają pieniędzy i czasem zasobów, a pozwalają na ulepszenie pod jakimś względem swoich jednostek. Przykładowo można ulepszyć silnik swojego czołgu, żeby był szybszy, tankietce wstawić działo zamiast karabinu maszynowego i tym podobne. Oczywiście, to trochę potrwa, pociągnie za sobą koszta, ale efekt będzie wart swojej ceny.
Zmodyfikowane jednostki zostaną opisane w osobnej kategorii i, przykładowo, zmodyfikowany o silniejsze działo lekki czołg węgierki będzie droższy od zwykłego lekkiego czołgu i dostępny tylko dla Węgier.
W takim razie ruszamy z jednostkami, gdy wszystko objaśnione:
Piechota:
Strzelcy - Podstawowa formacja piechoty. Uzbrojeni w karabin czterotaktowy, bagnet, zapas amunicji oraz dwa granaty odłamkowe, idealnie sprawiają się w roli mięsa armatniego, do szturmów na wrogie pozycje i walki z piechotą. Niestety, ich siła ognia bywa czasem zbyt mała, a brak jakiejkolwiek broni przeciwpancernej czyni ich bezradnymi nawet w wypadku tankietki.
Piechota z pistoletami maszynowymi - Lepsza formacja piechoty, nazywana też czasem piechotą szturmową, co idealnie obrazuje ich działania: Atak. W walce posługują się pistoletami maszynowymi, mają też zapas amunicji, dwa granaty przeciwpiechotne i jeden granat przeciwpancerny, dzięki czemu są w stanie zwalczać wrogie pojazdy. Najlepiej spisują się w ataku, średnio w obronie.
UWAGA: Jednostki piechoty z pistoletami maszynowymi walczące po stronie Komunistów mają dodatkowo na wyposażeniu butelki zapalające, idealne do eliminacji pojazdów i piechoty.
Piechota z karabinami maszynowymi - Wyposażeni w ręczne karabiny maszynowe, są o wiele bardziej mobilni niż sekcje ciężkiego karabiny maszynowego, jednakże płacą za to mniejszą ilością amunicji i słabszą siłą ognia. Poza RKM'em mają też pistolet, amunicję do karabinu i pistoletu, oraz dwa granaty przeciwpiechotne. Nie nadają się zbytnio do ataku lub starć z pojazdami, ale w utrzymywaniu pozycji są świetni.
UWAGA: Jednostki piechoty z karabinami maszynowymi walczące po stronie Trzeciej Rzeszy mają dodatkowo na wyposażeniu granaty przeciwpancerne.
Piechota z miotaczami ognia - Miotacze ognia to straszna broń, a ci żołnierze panowali jej użycie do perfekcji. Poza miotaczem mają też zbiornik na plecach pełen łatwopalnej mieszanki oraz pistolet z zapasem amunicji. Mogą skutecznie oczyszczać okopy, gniazda dział i karabinów maszynowych, a nawet niszczyć pojazdy, jednakże w walce na dalszy dystans nie są zbyt skuteczni, zaś jeden celny cios w zbiornik na plecach może spowodować eksplozję, w której zginie nie tylko operator miotacza, ale też wszyscy inni żołnierze w promieniu kilku metrów.
Snajper - Doskonale wyszkolony żołnierz, wyposażony w karabin snajperski, który może mu umożliwić eliminację wrogów nawet z dużych odległości. Do walki bezpośredniej ma nóż i pistolet, zaś za dodatkowe wyposażenie służy mu amunicji do broni palnej, pistolet na flary, lornetka i granat przeciwpiechotny.
Oficer - Każdy oddział potrzebuje oficera. Zwiększa on skuteczność i morale podległych mu żołnierzy. Poza tym sam nieźle sprawdza się w walce, dysponując pistoletem, pistoletem maszynowym, amunicją, dwoma granatami przeciwpiechotnymi i jednym przeciwpancernym. Posiada także lornetkę.
Saperzy - Uzbrojeni w pistolety maszynowe i noże żołnierze, których zadaniem głównym nie jest walka. Każdy z nich posiada wykrywacz min oraz same miny, a dokładniej dwie przeciwpiechotne i jedną przeciwpancerną. Może je podłożyć na drodze do pozycji własnych wojsk, aby zadać wrogom straty. Ta jednostka może także tworzyć proste przeszkody terenowe i umocnienia, obozy i tym podobne. Mogą również rozbrajać wrogie miny. Średnio spisują się w walce.
Sanitariusz - Chyba najbardziej lubiany żołnierz w armii. Wyposażony jest w apteczkę zawierają wszelkie narzędzia, medykamenty i bandaże, dzięki którym ratują życie swoim pacjentom. W wypadku starcia nie są tacy bezbronni, bo mają dobre wyszkolenie oraz taki sam sprzęt jak piechota z pistoletami maszynowymi, to jest: pistolet maszynowy, dwa granaty przeciwpiechotne, granat przeciwpancerny i amunicję.
Zwiadowca - Nieuzbrojony żołnierz, którego zadaniem jest przeniknąć na wrogi teren przed lub w trakcie ataku, aby sprawdzić wrogie pozycje, rodzaje jednostek i umocnień. Fakt, że są nieuzbrojeni, nie daje im wielkich szans podczas walki. Może zostać schwytany i przesłuchany w celu zdobycia informacji.
Sabotażysta - Perfekcyjnie wyszkolony żołnierz, w pojedynkę wyrządza ogromne straty wrogowi. Potrafi poruszać się niezwykle cicho i kryć, korzystając z rzeźby terenu. W ekwipunku ma pistolet z tłumikiem, amunicję, kilka noży do rzucania, lornetkę, pistolet na flary oraz spory zapas dynamitu. W otwartej walce spisuje się średnio. Może zostać schwytany i przesłuchany w celu zdobycia informacji.
Piechota przeciwpancerna - Żołnierze wyposażeni w karabiny przeciwpancerne służące do eliminacji wrogich pojazdów. Standardowo wystarczy tylko jeden strzał, aby zniszczyć każdy pojazd opancerzony, tankietkę czy lekki czołg. W walce z czołgami ciężkimi i średnimi ma problem, zaś z piechotą może radzić sobie tylko za pomocą pojedynczego pistoletu.
Partyzanci - Byli wojskowi, członkowie organizacji paramilitarnych i cywile, którzy podjęli zbrojną walkę z okupantem. Wyszkoleni i wyposażeni skrajnie różnie, ale na ogół gorzej od regularnej armii. Wyszkoleni przede wszystkim w cichych akcjach, dywersji i sabotażu.
UWAGA: Partyzantów nie można zwerbować. Gdy wrogie wojska najadą jakiś kraj, wielce prawdopodobne, że w tych prowincjach zaczną działać partyzanci, którzy nawiążą kontakt z zaatakowanym państwem, choć nie zawsze. Można ich wspomóc poprzez zrzuty zaopatrzenia i żołnierzy. Jeśli wojska zajmą okupowaną dotąd prowincję, w której będą partyzanci, to odejdą do cywila lub wstąpią do armii. Jednakże czasem ich wizje wolnego państwa mogą się różnić od wizji przedstawionej przez kraj wyzwolony, przez co mogą znów chwycić za broń, ale tym razem przeciwko innemu wrogowi...
Wojska inżynieryjne - Tę formację można nazwać "lepszymi saperami," bowiem przygotują wygodniejsze obozy i lepsze umocnienia, a do tego mogą budować mosty, przeprawy i przeszkody terenowe. Ich minusem jest niemożliwość rozbrajania i podkładania materiałów wybuchowych oraz fakt, że nie nadają się do walki z wrogą piechotą lub pojazdami.
Skałci wyborowi - bardzo dobrze uzbrojone oddziały. Nie posiadają najsilniejszego uzbrojenia, ale nadrabiają to przeszkoleniem i znajomością strategii. Niezwykle skuteczni w trudnych warunkach i terenie. Radzą sobie słabo w walce na otwartych terenach i w zdobywaniu fortyfikacji (o ile nie są na rodzimym terenie). Bardzo wytrwali w obronie. Ograniczone możliwości walki bezpośredniej nadrabiają doświadczeniem i pomysłowością. Wyposażeni są w sprzęt maskujący, pistolet maszynowy, lub karabin wyborowy, który umożliwia niektórym ostrzał z dużej odległości, pistolet (najczęściej rewolwer), minę przeciwpiechotną, ładunek wybuchowy, dwa granaty odłamkowe, jeden granat przeciwczołgowy lub zapalający. Co więcej, niektórzy posiadają pistolet na wybuchowe flary lub karabin na pociski przeciwpancerne. W każdym oddziale znajduje się kilku ludzi, którzy noszą sprzęt do prowadzenia walk partyzanckich.
"Kosarze zimy" - elitarne oddziały złożone z najlepiej przeszkolonych ludzi. Najlepiej sprawdzają się podczas zimy i w nieprzyjaznym terenie. Posiadają bardzo dobre i zróżnicowane uzbrojenie. Spisują się jednak słabo w ciepłym i otwartym terenie. Lata szkolenia sprawiły, że opanowali strategię i umiejętności wykorzystania dostępnych surowców do perfekcji. Oprócz tego, są bardzo dobrzy w obronie i zdobywaniu fortyfikacji. Wiedza, doświadczenie i ekwipunek sprawiają, że mogą mierzyć się nawet z jednostkami pancernymi. Na ich wyposażeniu znajdują się rozmaite typy broni a oddanie i determinacja sprawiają, że mogą bardzo długo wytrzymać w boju. Nie należy jednak myśleć, że nie potrzebują wsparcia, bo mimo zdolności należy zapewnić im wsparcie a bez regularnych dostaw zaopatrzenia nie są już tak dobrzy. Co więcej lepiej nie testować zbytnio ich umiejętności, gdyż strata oddziału wiąże się z dużymi kosztami.
Wyposażeni są w karabin czterotaktowy, karabin snajperski do prowadzenia walki na dystans, pistolet maszynowy, pełny mundur, dwa granaty ręczne, dwa granaty przeciwpancerne, ładunek zapalający, zapas amunicji i żywności na jakiś czas, sprzęt maskujący, przyrządy optyczne, minę przeciwpiechotną lub przeciwpancerną i szablę. Część posiada ładunki wybuchowe, strzelby, pistolet na wybuchowe flary i karabin na pociski przeciwpancerne lub zapalające. W jednym oddziale znajduje się także przenośne stanowisko KM lub jeden moździerz.
Pojazdy:
Tankietki - Najlżej opancerzone i najsłabiej uzbrojone pojazdy. Ich pancerz chroni przed ostrzałem karabinów maszynowych, broni osobistej piechociarzy w rodzaju karabinów czy pistoletów maszynowych oraz odłamków, ale w wypadku jakiegokolwiek działa lub nawet CKM'a strzelającego amunicją przeciwpancerną zawodzi. Tankietka uzbrojona jest w pojedynczy ciężki karabin maszynowy, idealnie sprawdza się do walki z piechotą, ataków podjazdowych lub jako wsparcie dla własnej piechoty czy też osłona zwiadowców.
Tankietki z działkiem kalibru dwadzieścia milimetrów - Jugosłowiański projekt tankietek, który łączy w sobie szybkość i zwinność podstawowych pojazdów oraz siłę ognia, którą uosabia lekkie działko, w sam raz do eliminacji piechoty, lekkich umocnień (na przykład z drewna), przebijania słabszych pancerzy i tym podobnych.
Jednostki te można budować od podstaw, już z zamontowanym działkiem, lub też modyfikować do tego standardu wcześniejsze tankietki, ale za opłatą wynoszącą 20 pieniędzy i 2 stali za sztukę.
UWAGA: Jednostki możliwe do zwerbowania tylko dla Jugosławii i/lub państw, którym użyczy ona swoich projektów.
Pojazdy opancerzone - Jednostki mające napęd kołowo-gąsienicowy, wyposażone w karabiny maszynowe i lekkie działko. Idealnie wspierają tankietki w ich zadaniach, wykonują podobne same, wspierają piechotę oraz zwalczają wrogie tankietki, pojazdy opancerzone i lekkie czołgi. Jednakże w wypadku lekkiej artylerii oraz dział większych kalibrów, średnich i ciężkich czołgów oraz karabinów przeciwpancernych są bezradne.
Lekkie czołgi - Najtańsze pojazdy tego typu, jednocześnie uzbrojone w lekkie działo i karabiny maszynowe. Mają lekki pancerz oraz są niezwykle szybkie i zwrotne, idealne do dynamicznych ataków. Skutecznie zwalczają wrogów swojego lub mniejszego kalibru, ale w wypadku spotkania ciężkich czołgów zaleca im się odwrót, tak samo jak w wypadku średnich.
Czołgi górskie - Turecki projekt czołgów, które przystosowane są przede wszystkim do działań w terenie górzystym. W związku z tym mają specjalną, skróconą, armatę i zmodyfikowane właściwości trakcyjne, idealne do ich terenu operacyjnego. Poza tym nie wyróżniają się niczym specjalnym.
Średnie czołgi - Uzbrojone w średniego kalibru działo i karabiny maszynowe. Idealny kompromis między siłą ognia i opancerzeniem czołgu ciężkiego oraz szybkością i zwrotnością czołgu lekkiego. Samodzielnie mogą nawiązać równą walkę z każdym pojazdem, poza czołgiem ciężkim, zaś grupowo mają szansę pokonać nawet tę maszynę.
Ciężkie czołgi - Najstraszliwsze machiny pola walki, stalowe behemoty, góry pancerza, które rozjeżdżają wrogi opór. Ich niezwykle ciężki pancerz zapewnia ochronę przed wrogimi pociskami, potrzeba co najmniej ciężkiej artylerii, aby się go pozbyć. Niestety, jest przez to niezbyt zwrotny, wolny i drogi. Rekompensuje to nieco uzbrojenie, a mianowicie ciężkie działo oraz karabiny maszynowe.
Transportery opancerzone - pojazdy z napędem kołowym lub kołowo-gąsienicowym. Uzbrojone są dość słabo, bo w pojedynczy karabin maszynowy, ale nie mają one służyć do walki, lecz do transportu i wspierania piechoty. Jeden taki może przenieść do dwudziestu pięciu żołnierzy w miarę komfortowych warunkach, zaś uzbrojenie i opancerzenie zapewniają im ochronę przed piechotą wroga, choć tacy żołnierze wyposażeni w miotacze ognia lub karabiny przeciwpancerne mogą z łatwością wyeliminować pojazd z walki. Zaś załogę może wyeliminować pojedynczy żołnierz, ciskając tam jeden lub dwa granaty. Jednakże największą zmorą tych jednostek są wszelkiej maści pojazdy uzbrojone lepiej od tankietki oraz działa, ponieważ pancerz ulega nawet pociskom z artylerii lekkiej. Jednakże za relatywnie niską cenę można posiadać szybki pojazd do zwiadu, walki z piechotą i transportu własnych żołnierzy, aby nadążyli za pojazdami lub nie męczyli się długim marszem.
Motocykle - Zwykłe motocykle kierowane przez jedną osobę, wyposażone też w specjalny kosz, w którym zamontowano karabin maszynowy, który obsługuje drugi żołnierz. Idealnie sprawdzają się jako wsparcie dla zwiadowców lub podczas ataków, kiedy to mogą ciągle zmieniać pozycje i ostrzeliwać wrogą piechotę, jednakże nawet seria z ręcznego karabinu maszynowego lub pistoletu maszynowego może wyeliminować pojazd z walki, nie mówiąc już o kierowcy i strzelcu.
Artyleria:
Działa przeciwlotnicze - Jak wskazuje nazwa, służą one do eliminacji wrogich myśliwców, myśliwców szturmowych i bombowców, w tym sprawdzają się najlepiej, jednakże w sytuacjach podbramkowych mogą skutecznie zwalczać piechotę i pojazdy.
Moździerze - Idealna artyleria do ostrzeliwania wrogów ukrytych za budynkami lub innymi osłonami. Najlepiej sprawdza się przeciw piechocie oraz jako wsparcie piechoty, niezbyt daje radę w eliminacji pojazdów.
Lekka artyleria - Lekkie armatki z działami kalibru do pięćdziesięciu milimetrów. Dobrze sprawdzają się w roli bezpośredniej broni wsparcia piechoty, eliminując gniazda karabinów maszynowych, lekkie fortyfikacje, piechotę, tankietki, pojazdy opancerzone i lekkie czołgi. Przeciw ciężkim i średnim potrzeba im trafienia z bardzo małej odległości lub celnego strzału w najsłabszy pancerz tylny.
Średnia artyleria - Lepsze działa, o kalibrze do stu milimetrów. Nie tak szybkostrzelne jak lekkie armatki, ale nadal szybkie. Rekompensują to cięższymi pociskami oraz większym zasięgiem. Idealne do niszczenia umocnień, przygotowywania artyleryjskiego przed atakiem piechoty oraz eliminacji wszelkich wrogich pojazdów.
Ciężka artyleria - Działa o największym zasięgu i kalibrze, bowiem ten zaczyna się od stu milimetrów w górę. Mała szybkostrzelność jest rekompensowana potężną siłą ognia.Jeden celny strzał może dokonać wielkich zniszczeć pośród piechoty i umocnień oraz zniszczyć każdy pojazd, w tym ciężki czołg.
Haubice - Artyleria średniego kalibru, przeznaczona do strzelania płaskotorowo i stromotorowo, idealnie sprawdza się, zastępując moździerze i średnią artylerię dzięki połączeniu ich cech. Duży zasięg.
Sekcja ciężkich karabinów maszynowych - Ciężkie karabiny maszynowe to idealna broń do szlachtowania nacierającej piechoty i obrony własnych pozycji. Poza zwykłą amunicja karabinową, strzelają one także amunicją przeciwpancerną, takowa doskonale sprawdza się w eliminacji tankietek, ale przeciw pojazdom opancerzonym i lekkim czołgom nie jest już tak silna, a w wypadku ciężkich lub średnich - bezradna.
Sekcja najcięższych karabinów maszynowych - Najcięższe karabiny maszynowe łączą w sobie najlepsze cechy ciężkich karabinów maszynowych i lekkich działek, idealnie sprawdzają się w eliminacji piechoty oraz lekkich pojazdów.
Jednostki powietrzne:
Myśliwiec - Szybki i zwrotny samolot, uzbrojony w karabiny maszynowe, który najlepiej sprawdza się w eliminacji wrogich maszyn, osłanianiu wojsk lądowych przed bombardowaniem i osłoną zwiadu, jednakże można go też wykorzystać do ataków na oddziały naziemne z lotu koszącego, ale nie jest w nich tak skuteczny jak inne jednostki.
Samolot rozpoznawczy - Nieuzbrojona jednostka, wyposażona w aparaty, które pozwalają jej na zdobycie danych przed atakiem. Brak uzbrojenia sprawia, że załoga musi ratować się ucieczką w razie ataku lub polegać na eskorcie. W wypadku zestrzelenia wróg może pozyskać informacje z danych przewożonych we wraku lub od schwytanego lotnika.
Myśliwiec szturmowy - Idealne połączenie najlepszych cech myśliwca, bombowca i bombowca nurkującego. Samoloty szturmowe mogą wykonywać wszechstronny garnitur operacji, od nalotów nurkowych, przez walkę kołową po loty koszące. Wyposażone są w kilka bomb, ciężkie karabiny maszynowe i lekkie działka.
Bombowiec nurkujący - Lekko opancerzona maszyna, przenosząca stosunkowo małą ilość bomb. Małą, ponieważ nie wykonuje on nalotów obszarowych, ale naloty niemalże snajperskie, eliminując konkretne pojazdy, umocnienia czy gniazda oporu. Jest fatalny w nalotach na większe cele, więc jest to maszyna wsparcia atakującej piechoty czy pojazdów. Posiada dwa karabiny maszynowe oraz pojedynczy CKM z tyłu. Jednakże broń ta służy przede wszystkim odpędzaniu się od wrogich myśliwców oraz czasem do ataków na piechotę lub lekko opancerzone cele, bowiem ta maszyna powinna unikać walki kołowej.
Bombowiec - Wielka maszyna o wielkiej załodze i wielkim ładunku bomb. Poza nimi uzbrojona jest w CKM'y, przeważnie w wieżyczkach, służące do odpędzania się od myśliwców. Idealne w nalotach na dużej wysokości, które mogą dokonać olbrzymich zniszczeć, acz jednocześnie nie są zbyt precyzyjne.
UWAGA: Wszystkie jednostki lotnicze mają określony zasięg. Podczas pisania rozkazów dla nich, trzeba określić z jakiej prowincji startują. Czemu? Ponieważ mają wcześniej wspomniany zasięg. Wynosi on:
Jedna prowincja (czyli ta sąsiadująca z tą, z której wysyła się maszyny) - Bombowce nurkujące i myśliwce szturmowe.
Dwie prowincje - Myśliwce i samoloty rozpoznawcze.
Trzy prowincje - Bombowce.
Wysyłanie samolotów dalej, niż na określoną odległość, jest niemożliwe. Jeśli prowincja, z której startują maszyny, zostanie zdobyta, zostają one zniszczone lub przejęte przez atakujących.
Jednostki morskie:
Barka desantowa - mała jednostka, która nie jest szybka, zwinna czy wytrzymała, a jej uzbrojenie to ledwie pojedynczy karabin maszynowy. Jednakże jej dużym atutem jest spora ładowność, która pozwala upchnąć tam nawet do setki żołnierzy. Barki można wykorzystać też do transportu pojazdów czy artylerii (w obu wypadkach tyle, ile liczy sobie jeden oddział tych jednostek, na przykład jeśli oddział lekkich czołgów to pięć maszyn, to też tyle mogą przewieźć).
Kanonierka - Mały, ale silnie uzbrojony okręt, wyposażony w szybkostrzelne działka, NKM'y i CKM'y, dzięki którym może wspomóc własny desant, jednakże nie sprawdza się dobrze w walce z innymi okrętami, chyba że grupowo.
Korweta - Okręt szybki i zwrotny, o średnim pancerzu i przyzwoitym uzbrojeniu, na który składają się działka przeciwlotnicze, lekka artyleria i czasem artyleria ciężka.
Fregata - Dobrze opancerzony okręt, wyposażony w lekką artylerię, działka przeciwlotnicze i średnia artylerię. Całkiem nieźle radzi sobie w starciach z jednostkami podobnego lub słabszego typu, w wypadku ataku samolotów też nie jest bezbronny.
Niszczyciel - Szybka i zwrotna jednostka bojowa, o lekkim opancerzeniu, wyposażona w artylerię małego kalibru, wyrzutnie torped i działka przeciwlotnicze. Uniwersalna, acz niezbyt dobra w bombardowaniach morskich.
Krążownik - Uniwersalna jednostka, równie dobrze spisująca się w bombardowaniach jak i walce morskiej oraz obronie przeciwlotniczej. Uzbrojona w działka przeciwlotnicze, średnią i ciężką artylerię.
Pancernik - Prawdziwy morski kolos, mogący w pojedynkę zatapiać wszelkie mniejsze jednostki, zaś jego działa druzgocą obronę naziemną wroga. Idealny do bombardowań i walki morskiej, jednakże przeciw samolotom jest bezradny i wymaga ochrony innych jednostek.
Okręt podwodny - Prawdziwy postrach morskiej żeglugi, czający się głęboko pod wodą cichy łowca, uzbrojony w wyrzutnie torped, którymi może posłać na dno prawie każdy okręt. Poza nim posiada także działko przeciwlotnicze, cięższe działo do ostrzeliwania celów nawodnych, na które nie opłaca się marnować torped oraz karabiny maszynowe do powiększenia siły ognia przeciwlotniczego. Jednostki podatne na ataki bomb głębinowych, a gdy są wynurzone, powinny uważać na bombowce, bombowce, bombowce nurkujące i myśliwce szturmowe.
Jednostki specjalne:
Oddziały powietrznodesantowe - Specjalna formacja, którą można zrzucić wgłębi terytorium wroga (maksymalnie dwie prowincje od tej, z której wyruszają), aby tam niszczyli lotniska, zdobywali przyczółki, osłabiali wroga lub przygotowywali teren pod inwazję innych wojsk. Ci żołnierze są świetnie wyszkoleni, uzbrojeni zaś w karabiny, noże, bagnety, pistolety, pistolety maszynowe i ręczne karabiny maszynowe.
Szpieg - Agent służb specjalnych, który może przeniknąć przez granice wrogiego państwa i zacząć zbierać tam różne, interesujące informacje. Niestety, zawsze może wpaść lub zostać przekupionym i, jeśli wcześniej się go nie zabije, obije lub każe popełnić samobójstwo, zdradzić wszelkie dane dotyczące misji i swych mocodawców.
Tajna policja - Od zwykłej różnią się tym, że zamiast chwytać przestępców i pilnować porządku, zajmują się eliminacją zagrożeń państwowych takich jak powstańcy, partyzanci, szpiedzy, terroryści, buntownicy i tym podobni.
Inne:
Goniec - Pojedynczy żołnierz wykorzystywany do przenoszenia meldunków. Jeśli zostanie schwytany, wróg może dobrać się do wszelkich informacji związanych z posunięciami, planami i pozycjami wojsk przeciwnika. Jednostka nieuzbrojona, bez wartości bojowej.
Radiostacja - Służy przekazywaniu rozkazów na większe odległości, zaś jej sygnał trudniej przechwycić niż gońca, dzięki czemu jest na dłuższą metę lepszą alternatywą.
Kawaleria - Mimo iż lata świetności tej formacji dawno minęły, to niektóre państwa utrzymują kawaleryjskie zagony i to nie w celach reprezentacyjnych, ale bojowych. Kawalerzyści na miejsce trafiają konno, a walczą pieszo, z użyciem granatów przeciwpiechotnych, karabinów, bagnetów i pistoletów. Posiadają także szable, ale szarżują na wroga tylko wtedy, gdy ma to sens, na przykład na niczego niespodziewające się kolumny piechoty, tabory, obozy, zaplecze.
Ochotnicy - Zwykli cywile, którzy w obliczu zagrożenia niepodległości ich państwa, chwycili za broń. Ich wyposażenie to przestarzałe karabiny oraz dodatkowe bagnety i amunicja. Wyszkolenie praktycznie w ogóle nie istnieje, ale mogą zostać przeszkoleni przez żołnierzy, aby zwiększyć swą wartość bojową (na dwóch ochotników przypada wtedy jeden, dowolny, żołnierz, zaś szkolenie trwa całą turę i przez ten czas nie można nic zrobić z ochotnikami oraz szkolącymi ich żołnierzami).
UWAGA: Jednostka niemożliwa do zwerbowania, ochotnicy będą pojawiać się od czasu do czasu.
