Witamy wszystkich przed telewizorami na stadionie El Dorado! Dzisiejsze spotkanie komentować będą dla was: Dariusz Szpakowski i Jacek Laskowski. Panie Dariuszu, może na wstępie wspomnimy coś o Stadionie El Dorado? Z miłą chęcią Jacku. Otóż Stadion El Dorado jest położony w [USUNIĘTO]. Jest to największy i najlepszy stadion świata, gdzie przez ostatnie lata toczyły się wszystkie ważniejsze imprezy sportowe, nie tylko te dotyczące piłki nożnej. W oczy rzuca się przede wszystkim oświetlenie, które sprawia, że pole widzenia piłkarzy może zostać w każdej chwili zmienione, oraz fakt, że przegrani zostają strąceni poziom niżej, wprost do [USUNIĘTO]. Można powiedzieć, że toczą się tutaj walki niczym w Koloseum *śmiech*. Z całą pewnością, jednak nie jest to już takie wesołe dla zawodników na boisku. Na koniec chciałbym wspomnieć o tym, że na stadionie obecnie czeka blisko dwadzieścia tysięcy kibiców, którzy mogą rzucić się na boisko i rozszarpać oszukujących piłkarzy. A więc zapowiada się emocjonujące widowisko!.

Kotalke
Damien McKee obudził się w pozycji siedzącej. Był na trybunach jakiegoś gigantycznego stadionu, obecnie pustego.

Co do cholery? Zastanawiałem się skąd się tu wziąłem. Wstałem i rozjerzałem się po okolicy, szukając jakiegoś wyjścia. Czyżbym przez przypadek się upił i jakoś tutaj trafił? Mam nadzieję, że nie...

Wyjść było kilka, otwarte.

Skierowałem się szybkim krokiem do najbliższego z nich, rozglądając się wokół.

Stadion był pusty. W chwili oglądania się za siebie uderzył o wyjście. Zamknięte.

Hmm... Drzwi były szklane? Jeśli nie, poszedłem szukać innych.

Inne również się zamknęły.

W takim razie chyba zostało mi tylko siedzenie tutaj, aż ktoś nie przyjdzie mnie wypuścić. Pomocowałem się chwilę z drzwiami, bez większych nadziei, po czym wróciłem na trybuny.

Wrócił na trybuny i nic się nie stało.

Z braku lepszego pomysłu, zszedłem na boisko i zacząłem po nim spacerować.

Porażka, nie udało się zejść na boisko. Zostało tak zbudowane, że nie można na nie wejść.

Zdenerwowany podbiegłem do najbliższych drzwi i zacząłem nawalać w nie pięściami, krzycząc:
- Wypuście mnie!

Drzwi się otwarły, a on wpadł do środka.

Lekko zaskoczony wstałem i rozejrzałem się, gdzież to się znalazłem.

Pod trybunami, tak z grubsza.

Podążyłem przed siebie, mając nadzieję na znalezienie wyjścia.

Takiego nie udało się znaleźć, choć okrążono cały stadion.

Spróbowałem otworzyć pierwsze lepsze drzwi. Może akurat znajdę jakąś drogę na zewnątrz?

Wszystkie drzwi były zamknięte.

//Vader plz. Co mam robić.

//Przeżyć. Teraz się zrobi źle ^^

Sprawdziłem godzinę na telefonie i poszukałem jakiegoś okna. Chociaż, pewnie żadnego nie było.

Godzina wskazywała na HE:LL, okien oczywiście brak.

//Ej, miało się zrobić źle.

/// =)

Hell? Interesujące. Rozumiem, że nie miałem też zasięgu?

Oczywiście. Usłyszał za to bardzo, ale to bardzo przyjemną dla ucha piosenkę...

Spróbowałem zlokalizować jej źródło.

Pieśń go wręcz otaczała.

Dziwne... Z braku lepszego wyjścia zacząłem przechadzać się korytarzami. Ktoś w końcu tu przyjdzie, prawda?

No tak, usłyszał zbliżające się kroki po lewej.

Udałem się w tym kierunku. To na sto procent ktoś, kto pomoże mi się stąd wydostać, prawda? Prawda?!

Ależ oczywiście, narrator wspiera swoich graczy.
Okazało się, że postać gdzieś się ukryła. Ale musiała być gdzieś w pobliżu.

A gdzie tak właściwie byłem?

Poza boiskiem, pod trybunami.

Zacząłem nasłuchiwać, może akurat uda mi się ją zlokalizować. Coraz bardziej byłem pewien, że to zwyczajny sen. Za jakiś czas pewnie obudzę się w moim mieszkaniu...

Ktoś przebiegł po lewej. Zostały ślady na podłodze. Popiół.

Podszedłem tam.

Popiół? Nikogo tam nie było.

Podążyłem za śladem.

Ten urwał się przy wejściu na boisko.

Przystanąłem i znów zacząłem nasłuchiwać. Jeśli nic się nie stało, poszedłem przed siebie, na boisko.

I tym samym usłyszał pierwsze zdanie, które padło tutaj od dawna.
-Nie wiesz, że nie można wchodzić na murawę? Grzywna za to grozi, chyba blisko trzy tysiące dolarów.

Rozejrzałem się w poszukiwaniu źródła owego głosu

Nikogo nie było widać.

- Eee... Halo?! - krzyknąłem, rozglądając się nerwowo.

Nikt nie odpowiedział.

Hmm... Interesujące. Wpadłem na pomysł. Znów skierowałem się na boisko. Jeśli głos znów się pojawi to będę mógł śmiało stwierdzić, że to tylko czujnik ruchu, a nie prawdziwa osoba.

-Idiota!