Ten las dla odmiany jest całkiem normalny. Poza dziwnymi grzybami i leszą pilnującą lasu.

Post startowy Gwiezdnego Kuby
Gabriel dłubał w ognisku, pilnując, by nie rozchodziło się poza kamienny krąg. Walon za to siedział na pieńku niedaleko, obserwując okolicę. Wilk w tymże czasie leżał niedaleko ogniska i korzystał z chwili spokoju. Sielanka trwającego popoludnia, coś aż nie pasującego do łowców.

//Raaaaaany, nareszcie.//
No i racja, bo zaraz wypada ruszyć dupska. Jednakże chwilę spokoju poświęcił na jednoczesne lustrowanie okolicy wzrokiem oraz ostrzenie swej broni, a zaczął od topora.

Ostrzenie szło raz szybciej raz wolniej. Gabriel milczał, a wilk po niedługim czasie podniósł łeb i prychnął. Następnie podniósł się i zaczął strzyc uszami.

Pogłaskał go po łbie i ostrzył dalej, a gdy topór miał z głowy to wziął się za miecze.

Wilk zaczął coś obwąchiwać.
- A xo będziesz robił, jak ci się skończą ostrzalki?

- Do tego czasu powinniśmy nie mieć tu nic do roboty.

//chyha nie skumalam co miał na myśli

//Nim skończy mu się osełka to wytłuką wszystkie monstra lub zginą próbując.//

///okejo

- Marzyciel. - zakpił Gabriel.
Tymczasem wilk zajął się najbardziej ambitnym i filozoficznym zajęciem świata - lizał sobie jajca.

//WogólenienawiązaniedoPandemii.//
- Lepsze takie marzenia niż jak miałbym rozpaczać.

//das ist Rache, mein Freund

- Mógłbyś być realistą. Odnoszę wrażenie, że ten las do kogoś należy. - zamyślił się Gabriel. - Podejrzane, biorac pod uwagę jakie to zdziczałe.

- A masz przypuszczenie do kogo może należeć? Jeśli oczywiście należy.

- A kto mógłby być właścicielem lasu? Takim, żebym w ogóle o nim myślał? Leszy!

- I to może już być problem.

- No nie mów, że się boisz.

- Nie, jedynie mówię, że leszy może być ciężkim przeciwnikiem.

- W takich przypadkach pojwawiał się krótko po zepsuciu czegoś w lesie. A na razie nie ma po nim śladu. Woli siedzieć na dupie i nie ryzykować spotkania z nami.

//Gdzie mój odpis w Dzielnicy Świtu? ;-;//
- Sprytny sku*wiel. No dobra, trzeba się zaraz ruszyć i iść po niego lub opuścić las i poszukać czegoś innego.

- Ty wybierasz, mi się nie chce.

//masz kurde zmianę tematu, o co ci kaman

- Zapolujmy na coś innego niż ten leszy.

- No i dobrze. Może nasz jajcarz w końcu ruszy zadek i coś wytropi. Czego się spodziewasz w tym lesie?

- Wilki, niedźwiedzie, Leszy, Wilkołaki. - odrzekł, wymieniając spokojnie na palcach każdego.

- A od czego zaczniemy? - zapytał Gabriel, podnosząc się z miejsca.
Wilk podniósł się i zaczął warczeć.

- Mird, węsz. - polecił swemu czworonożnemu kompanowi.

Wilk zaczął węszyć, ale szybko się cofnął. Zza krzaków wyszedł niedźwiedź.

//Nim coś napiszę to powiedz jaką broń ma ten drugi łowca.//

//to twój łowca, nie podałeś na jego temat żadnych danych :/

//Bo zdałem się na Ciebie :V
Dwuręczna kusza oblężnicza, mieczyk długi i jakiż nóż ujdo?//

//a ja już w opisie mówię, że nie wymyślam wszystkiego
Niech ci będzie, atakujesz pierwszy

Dobył topora i czekał, aż Gabriel wystrzeli z kuszy w miśka.

// czytanje_ze_zrozumieniem.exe nie odpowiada?

Strzelił mu w pysk. Misiek się wkurzył.

//Nie, byłem ciekaw Twojej reakcji. Misiek stoi na tylnych łapach czy na wszystkich czterech?//

//teraz na dwóch bo się wkurzył

W takim razie spróbował pchnąć miśka końcem drzewca swego topora w brzuch.

Udało mu się to, ale niewiele to dało. Mird zaczął go gryźć od tyłu, a Gabriel dalej w niego strzelał.

W takim razie wyrwał grot z jego ciała, a później chwycił broń oburącz przy dolnym końcu drzewca i uderzył ostrzem w pysk niedźwiedzia.

Cóż, przedłużył mu pysk i to konkretnie, rozcinając fragment czaszki. Jakby trafił tak jeszcze raz, może by mu nawet odciął pół głowy.

Jeśli niedźwiedź był martwy to sobie odpuścił, a jeśli jeszcze dychał, to ponownie zdzielił go toporzyskiem.

Wtedy pół Niedźwiedziego łba wpadło wilkowi pod nogi, a niedźwiedź upadł martwy na ziemię, trysnęła jucha i było po wszystkim.

- No i znowu kawał dobrej roboty.

Mird zaczął zlizywać ciepłą krew.
- Co racja to racja. Szkoda, że wypieprzył się mi akurat na to zgaszone ognisko. Trza będzie od nowa rozpalać.

- Może i nie, bo pora się stąd ruszyć. Jak stoimy z zapasami?

- Starczy na dwa trzy dni, ale trochę już Nie świeże. Wartałoby na coś zapolować.

W odpowiedzi kopnął niedźwiedzie truchło.

- Ja ostatnio kroiłem, teraz twoja kolej.

Głośno westchnął, a następnie zabrał się za skórowanie zabitego niedźwiedzia, aby później zacząć wykrajać z niego co lepsze kawałki mięsa. W międzyczasie polecił Gabrielowi rozpalić nowe, aby móc wysuszyć lub usmażyć mięso.

Mird tymczasem z nudów zaczął zakopywać te odrabane pół łba. Gabriel po jakimś czasie rozpalił nowe ognisko.

No i zaczęli smażyć wykrojone przez Walona mięso.