Przez pierwsze klika pięter klatka normalnie istnieje, później jednak nabiera zieleni, by w końcu zmienić się w plątaninę mostów z pnączy, łączących ze sobą kolejne, podziurawione piętra. Od czasu do czasu można tu natrafić na różne stworki, niekoniecznie przyjazne.

Albatros tajlandzki
Opuściła z wdziękiem swój ogród i była gotowa do drogi. Chociaż właściwie nie wiadomo jeszcze do jakiej.

Miała zamiar odwiedzić najbliższe siedlisko/wioskę elfów w poszukiwaniu zleceń, a może rozrywki. W tamtą stronę się udała, ale wcześniej sprawdziła czy wszystko ma przy sobie.

Najbliższa nieduża wioska znajdowała się trzy piętra wyżej. Miała wszystko przy sobie, aż nawet nadto.

Nie ufała zbytnio windom, więc wybrała schody, jako swą drogę do tamtejszej wioski. Po drodze rozglądała się w poszukiwaniu ewentualnych zagrożeń, albo chociaż czegoś ciekawego.

// Centaury potrafią chodzić po schodach całkiem nieźle. Gorzej z schodzeniem, ale też jakoś idzie

Z jednej z dziur w ścianach wyłoniły się dwie nieduże kikimory. Wielkim zagrożeniem dla niej nie były, ale warto byloby się ich pozbyć.

// Kikimora z Wiedźmina czy taka słowiańska?

//z Wiedźmina, słowiańskich jeszcze nie widziałam

// pl.m.wikipedia.org/wiki/Kikimora

Wyciągnęła swój sierp, po czym zbliżyła się do stworzeń na odległość wystawionego kopyta

//fajnie wiedzieć

Właściwie jedna nie zwróciła na ciebie uwagi, a druga się wycofywała.

Nieco zdziwiło ją zachowanie niewzruszonej kikimory. Kopnęła ja z całej siły.

Co ciekawe, rozsypała się w proch, a druga uciekła gdzie pieprz rośnie. Zachowanie takich stworzeń trudne było do przewidzenia.

Rzeczywiście. Jako, że sproszkowana Kikimora nikomu na nic się nie sprzyda, kontynuowała swą podróż do elfiej wioski

przebojowy albatros
Po krótkim spacerku opuściła wioskę. Czekał ją nieco dłuższy spacer na dół, a potem na północ.

To się rozumie. Poczęła ostrożnie schodzić w dół, ażeby się nie ześlizgnąć

I tak kilkukrotnie się ześliznęła. Po drodze usiadł jej gołąb na ramieniu.

Nie miała chleba, ni soli, to też skrzydlatego towarzysza nie ugościła. Aczkolwiek, przeczesała ręką czubek jego głowy, może ot tak, może by sprawdzić czy gołąb nie ma zamiaru zamienić się w wąsatego gruzina

Nie, za to zrobił się niebieski i zaczął gr*chać. Chyba nie miał zamiaru zmienić swój wygląd w jakiś kompleksowy sposób.

Nie przeszkadzał jej za bardzo w tej formie, więc zostawiła go na ramieniu. Później jednak, będzie musiała go wygonić. Schodziła dalej.

Tymczasem przed nią wyłoniły się całkiem szybko rosnące liany, stopniowo zarastające jej drogę.

Cóż za uprzykrzenie życia. Dobyła sierpa i wymachiwując nim przed sobą, starała się przeć na przód

Pomógł jej w tym gołab, bo gdy narobił na liany te zaczeły płonąć i niknąć.

Niby Gołąb, a jednak smok. Super. Dążyła dalej w dół

//może po prostu jadł dobrego kebsa

Dążenie wciąż trwało, gołąb dalej gr*chał.

// Czemu nie pozwolisz mi zejść na dół ;_;

a k w a r e l i s t y c z n y a l b a t r o s
Udało się jej ukryć koniolot, a teraz zmierzała na miejsce z sadzonkami.

Lepiej bym tego nie ujął. Parła niezatrzymanie do wioski elfów

Trochę to zajęło wszakże było to dość wysoko. Po drodze wpadła na stadko gęsi.

Postarała się przejść między nimi, przy okazji nie potrącając żadnej

Udało się jej, ale jedna usiadła jej na grzbiecie.

Nie przeszkadzało jej to za bardzo, więc wraz z gęsim jeźdźcem parła przed siebie

Patataj patataj, była coraz bliżej.

Patataj, Patataj, wciąż się zbliżała

//ta opowieść wchodzi na nowy poziom <3

Zmiana tematu

a u t o n o m i c z n y a l b a t r a s
Wyszła z wioski.

Patataj, patataj, ruszyła do swojego domostwa

Po drodze zobaczyła dziwne kwiaty w kształcie kocich główek.

Dotknęła je końcówką lufy karabinu swego, w końcu nie wiadomo co z nich wyjdzie

Wydały dźwięk przypominający maiuczenie.

Spróbowała zerwać jednego sierpem. Albo nie. Wolałaby nie mieć kocich głów w ogródku. Ruszyła dalej

Tym razem napotkała malutką zebrę.

Wyciągnęła z sakwy marchew i dała zwierzęciu

Zebra wyglądała na uradowaną z posiłku, bo usiadła z boku i zaczęła podjadać.

W sumie, czemu by nie zjeść wraz z nią? Również zaległa, chrupiąc marchew

Mała zebra gdy tylko zjadła podeszła do niej.

Pogłaskała ją po łbie.

Zarżała cichutko zadowolona.