Kraina dla ludzi, którzy byli za życia brutalni i aspołeczni, ale niekoniecznie źli. Jej stereotypowy mieszkaniec to bezmyślny barbarzyńca, chcący tylko napełnić brzuch. Wraz z rozwojem cywilizacji napływ dusz do tej strefy nieco się zmniejszył, lecz wciąż ich nie brakuje. Krajobraz przypomina bezkresną pustynię z nielicznymi oazami, które stanowią siedziby dla stale walczących klanów narodowościowych, rasowych czy religijnych, jakby te czynniki wciąż się liczyły. Niektórzy próbowali ucieczki do bardziej zamożnych sfer, ale opuszczenie Krewlodu skutecznie utrudnia tutejszy bóg - Gorum.

Magnus nie wiedział, od jak dawna wędrował po pustyni. Nieboskłon był obecnie jasny i było wciąż naprawdę ciepło, ale za parę godzin miało się to drastycznie zmienić. W zasięgu wzroku nie było nic poza kępami krzewów i paroma pagórkami w oddali.

- Cholerna pustynia, cholerny świat.. te futro mnie w dzień zabija ale nocą zapewne się to zmieni i ocali mnie przed mrozem .- mruknął do siebie . Z braku perspektyw rozmowy z kim innym zaczynał coraz częściej gadać sam ze sobą, kierował się w stronę drzew . Może znaleźć tam jakieś owoce czy pożywienie .

Drzew nie było, jedynie niskie krzewy. Mogły być kompletnie wysuszone, ale mogły też rodzić jakieś jadalne owoce.

- Zasrane krzewy, czy nie mógłbym chociaż raz dostać jakiegoś porządnego drzewa ?- szedł zatem w ich stronę, a gdy znalazł się tuż obok zaczął je przeszukiwać . Nie bał się kolców ani cierni, miał grube rękawice -.

Pierwsza kępa nie prezentowała nic ciekawego, poza wilgotną glebą. Gdyby się wkopać głębiej może udałoby się zaczerpnąć wody, choć bez wątpienia byłoby to czasochłonne.

- W sumie i tak nie mam nic do roboty poza siedzeniem tu przez wieczność.. .- gladius nie nadawał się do tej pracy, postanowił najpierw lekko rozkopać ziemię rękoma a później kontynuował pracę tarczą -.

Było to dość męczące, ale po parunastu minutach dół był na tyle głęboki, że na jego dnie zaczynała się gromadzić zmieszana z piaskiem woda.

- Uff, nareszcie .- sapnął, po czym rozkopał dół jeszcze tylko jednym ruchem tarczy i przysiadł na ziemi przy krzakach, zaczął je nawet ciąć mieczem żeby zebrać trochę gałązek -.

Gałązki nie stawiały zbytniego oporu.

Zatem zebrał ich odpowiednią ilość i ułożył je w taki sposób jakiego nauczył się w obozie, dawało powinny dzięki temu palić się długo i dawać mu ciepło dużo czasu . Gdy skończył zajrzał do dołu z wodą .

Wody nie było zbyt wiele, ale zapewne wystarczająco, aby ugasić pragnienie.

Złapał za Scutum i rozkopał jeszcze trochę, po czym przysiadł na swoim miejscu i czekał aż nadejdzie noc .

Stopniowo robiło się coraz ciemniej. Grunt był mocno nagrzany, ale powietrze powoli się ochładzało.

Gdy zaczynało robić się już zimno położył rękę na zapewne suchych gałązkach i podpalił je małymi płomyczkami . Zaraz po tym zdjął hełm i postarał się wlać do niego wodę, gdy już miał jej zadowalającą ilość położył hełm bardzo blisko ognia i czekał aż woda się zagotuje . Wolał się upewnić że będzie czysta .

Miał drobny problem z poprawnym postawieniem hełmu, ale poza tym wszystko się udało. Niebo miało już ciemnoniebieski odcień.

Gdy woda się zagotowała złapał za hełm (oczywiście cały czas nosząc rękawice) i zabrał go od ognia i kładąc gdzieś koło miejsca gdzie siedział .

Postanowił także wykarczować krzaczki do końca i gdy jego ognisko przygasało powoli dorzucał do niego gałązki.

Odrobina wody wylała się przy przenoszeniu, jednak reszta była w miarę możliwości ugotowana i stygła w chłodnym już powietrzu. Krzewów było dostatecznie dużo, aby podtrzymać ognisko.

- I to jest życie.. chociaż szczerze wolałbym posiedzieć sobie forum pijąc wino i rozmawiając z przyjaciółmi..- wrzucił jeszcze jedną gałązkę, wziął mały łyk wody żeby sprawdzić czy jest już zdatna do picia i jeśli była wypił całą resztę -.

Woda była ciepła i smakowała piaskiem, ale poza tym była w porządku.

Z miejsca w którym siedział zajrzał do dołu z wodą i sprawdził czy zostało tam jeszcze trochę wody .

Dno dołu powoli napełniało się z powrotem wodą.

Dał mu się jeszcze wypełnić po czym nabrał hełmem wody i znowuż położył go przy ogniu .

Za chwile będzie się trzeba zebrać..lepiej iść teraz niż w dzień .

Ponowie udało mu się zaczerpnąć wody. Poza skwierczeniem ogniska panowała cisza.

Gdy tylko woda była gotowa przestawił ją i zebrał resztę gałązek szukając największej, gdy już ją znalazł postarał się wyciąć jej wnętrze i związać nim kilka inny gałązek . Gdy już miał to gotowe wypił wodę zapalił "pochodnię" i ruszył w stronę w której wcześniej zauważył pagórki . Dając ognisku się dopalić a dołowi napełniać, kto wie . Może kiedyś komuś pomoże ?

//Czym wiążesz te gałązki?//

//Z tego co kojarzę w niektórych gałęziach pod korą jest taki miękki środek który cieńko wycięty może służyć jako niezbyt wytrzymała linka//

//Że łyko? Nie jestem pewien, czy występuje w krzewach... ale niech ci będzie//
Udało mu się zrobić pochodnię. Woda była gorąca, ale Magnus zdołał ją wypić bez żadnych poparzeń. Zapalił pochodnię i ruszył. Dookoła było już kompletnie ciemno, wiec nie miał pewności, czy kroczy w dobrym kierunku.

- Hmm.. to może mnie wiele kosztować jeśli się pomyliłem..- postarał się utworzyć nad swoją ręką małą kulę ognia i cisnął nią daleko w przód -.

Kula nie dawała wiele światła. Wzniosła się ku górze i po paru sekundach lotu opadła. Jednak zamiast eksplodować w chwili zetknięcia z ziemią po prostu zniknęła z pola widzenia. Oznaczało to, że została zasłonięta przez jakiś pagórek, lub spadła w dół urwiska.

- Hmm .- mruknął, po czym ruszył w tamtą stronę powoli i uważnie patrząc pod nogi żeby przypadkiem samemu nie spaść -.

Okazało się, że był to spory, ale dość łagodny spadek terenu. W dole znajdowała się spora kotlina. Po jej drugiej stronie był w stanie dostrzec jakieś źródło światła, prawdopodobnie ognisko.

W jego głowie błysnęła nadzieja

Może to legionista !

Po czym przeszły go różne sprzeczne myśli

Może to być ktoś niebezpieczny..kto wie czy nie Gal, pójdę powoli i się temu przyjrzę

Zszedł ze wzgórza truchtem po czym zwalniał gdy tylko zmniejszała się odległość pomiędzy nim a ogniskiem . Jeśli już wszedł w jego okolicę przyjrzał się siedzącym przy ogniu .

Bez większego problemu zszedł na dół po czym skierował się w stronę ogniska. Po jakiś dwóch minutach znalazł się dostatecznie blisko, aby dostrzec krzątające się w pobliżu ognia postacie. Nie był w stanie określić, ilu ich było, ale z pewnością mieli nad nim przewagę liczebną. Być może próbowali ustawić namiot.

Krążył zatem w ciemności, tak aby być w bezpiecznej odległości od światła jakie dawało ognisko i przyglądał się im starając się określić kim mogą być nieznajomi .

Nie mógł zobaczyć ich twarzy lub broni bez zbliżania się na niebezpieczną odległość. Zdołał jednak ustalić, że nieznajomych było ponad siedmiu i faktycznie starali się rozłożyć namiot.

Jeszcze będę tego żałował..

Postanowił podjąć bardzo wielkie ryzyko, odsunął się na większą odległość po czym ile sił w płucach wykrzyknął .

- Acclamatio !- w geście pozdrowienia, i natychmiast sprintem ruszył w bok żeby uciec przed ewentualnym pościgiem -.

Jedna z osób wybiegła do przodu i wycelowała coś, co wyglądało na łuk. Jednakże w ciemności było mało prawdopodobne, aby w cokolwiek trafiła.

Łukiem nie przebije mojego pancerza.. raczej . Postanowił podejść bliżej, ręce miał uniesione w górę jednak cały czas był gotów do dobycia broni i tarczy

- Nie chcę walczyć ! Przybywam w pokoju !-. wykrzyknął wychodząc na widok -.

Nieznajomy poluzował nieco cięciwę. Był ubrany w dziwną kolczugę i futrzaną czapkę. Ognień płonął bezpośrednio z jego plecami, wiec nie dało się dostrzec jego rysów twarzy.
- Stój. Kim jesteś? - zapytał. Magnus był w stanie zrozumieć jego słowa - w zaświatach tak to już działało - ale język, w którym zostały wypowiedziane, brzmiał obco.

- Jednym z Centurionów dziesiątego legionu rzymskiego, dla przyjaciół Magnus .- stwierdził patrząc się na nieznajomego z zainteresowaniem którego zapewne przez maskę nie było widać -.

- A to ciekawe. Czego tu szukasz? Bo przyjaciół raczej nie znajdziesz.
Za plecami rozmówcy pojawiło się kliku kolejnych nieznajomych. Prezentowali się mniej więcej tak samo - wyraźnie byli wojownikami.

- Nie szukam przyjaciół, po prostu szukam wypoczynku i byłem wiedziony ciekawością bo rzadko da się tu kogokolwiek spotkać .

Rozmówca zamyślił się, po czym opuścił łuk.
- Chwilowo możesz do nas dołączyć. W tych okolicach zawsze lepiej trzymać się razem - odparł.

- Dziękuję za przyzwolenie -. opuścił ręce i schował je pod swoim futrem niedźwiedzia -.

Łucznik odstąpił na bok. Światło płomieni zaczęło odbijać się od jego twarzy, ukazując rysy nietypowe dla żadnego ze znanych Magnusowi ludów. Skośne oczy sugerowały, ze człowiek pochodził z terenów pod drugiej stronie Jedwabnego Szlaku.

- Pochodzicie z dalekiego wschodu ? Z miejsca za jedwabnym szlakiem ?

- Z naszego punktu widzenia to ty pochodzisz z zachodu. Ale tak. Wszyscy służymy w armii nieśmiertelnego już Dżyngis-chana - odparł z dumą w głosie.

- Miło mi was poznać, opowiecie mi o swym wodzu ? Żyłem w bardzo dawnych czasach gdy Juliusz Cezar wraz ze swymi Legionami podbijał Galię ku chwale Cesarstwa .- nie wiedział kim był Dżyngis-Chan, ale o swoim wodzu niczym Hunowie także mówił z dumą w głosie -.

//Nie myl Mongołów z Hunami :L//

- Był wielkim władcą! stworzył Imperium Mongolskie, największy kraj w historii doczesnego świata. Poprowadził nasze wojska aż za Ural, do ziem Europejskich w niepowstrzymanej serii podbojów... - zaczął nawijać jeden z mężczyzn, jednak łucznik mu przerwał:
- Żył jakieś tysiąc lat po twoim wodzu. Za jego czasów braliśmy udział w najazdach na Słowiańszczyznę. Gdyby pożył nieco dłużej, prawdopodobnie historia potoczyłaby się inaczej - westchnął - Ale teraz nic takiego nam nie grozi. Obecnie kontrolujemy ponad sto oaz. A niedługo ta liczba wzrośnie jeszcze bardziej.